Ψαλμοί 58
1 «Εις τον πρώτον μουσικόν, επί Αλ-τασχέθ, Μικτάμ του Δαβίδ.» Αληθώς άρα λαλείτε δικαιοσύνην; κρίνετε μετ' ευθύτητος, υιοί των ανθρώπων;
Ne perdez pas entièrement; par David, pour une inscription de titre. Si c’est bien avec vérité que vous parlez justice, jugez selon l’équité, ô fils des hommes.
2 Μάλιστα εν τη καρδία εργάζεσθε αδικίας· διαμοιράζετε την αδικίαν των χειρών σας εν τη γη.
Car dans votre cœur vous opérez des iniquités: sur la terre vos mains travaillent avec art des injustices.
3 Απεξενώθησαν οι ασεβείς εκ μήτρας· επλανήθησαν από κοιλίας οι λαλούντες ψεύδος.
Les pécheurs se sont égarés dès leur naissance; ils ont erré dès le sein de leur mère: ils ont dit des choses fausses.
4 Έχουσι φαρμάκιον ως το φαρμάκιον του όφεως· είναι όμοιοι με την κωφήν ασπίδα, ήτις φράττει τα ώτα αυτής·
Leur fureur est semblable à celle d’un serpent, à celle d’un aspic sourd qui bouche ses oreilles,
5 ήτις δεν θέλει να ακούση την φωνήν των γοήτων, των γοητευόντων τόσον επιδεξίως.
Qui n’écoutera pas la voix des enchanteurs, et d’un magicien qui charme habilement.
6 Θεέ, σύντριψον αυτών τους οδόντας εν τω στόματι αυτών· Κύριε, κατάθραυσον τους κυνόδοντας των λεόντων.
Dieu brisera leurs dents dans leur bouche; il mettra en poudre les molaires des lions.
7 Ας διαλυθώσιν ως ύδωρ και ας ρεύσωσι· θέλει εκπέμψει τα βέλη αυτού, εωσού εξολοθρευθώσιν.
Ils seront réduits à rien comme une eau qui passe: il a tendu son arc jusqu’à ce qu’ils tombent sans force.
8 Ως κοχλίας διαλυόμενος ας παρέλθωσιν· ως εξάμβλωμα γυναικός ας μη ίδωσι τον ήλιον.
Comme la cire qui fond, ils seront détruits: un feu est tombé d’en haut sur eux, et ils n’ont pas vu le soleil.
9 Πριν αυξηθώσιν αι άκανθαί σας, ώστε να γείνωσι ράμνοι, ζώντας ως εν οργή, θέλει αρπάσει αυτούς εν ανεμοστροβίλω.
Avant que vos épines sentent le buisson, Dieu, dans sa colère, les engloutira comme tout vivants.
10 Ο δίκαιος θέλει ευφρανθή, όταν ίδη την εκδίκησιν· τους πόδας αυτού θέλει νίψει εν τω αίματι του ασεβούς.
Le juste se réjouira, lorsqu’il aura vu la vengeance: il lavera ses mains dans le sang du pécheur.
11 Και έκαστος θέλει λέγει, Επ' αληθείας είναι καρπός διά τον δίκαιον· επ' αληθείας είναι Θεός, κρίνων επί της γης.
Et l’homme dira: S’il est réellement un avantage pour le juste, il est réellement un Dieu qui juge les hommes sur la terre.
