Ψαλμοί 52
1 «Εις τον πρώτον μουσικόν, Μασχίλ του Δαβίδ, ότε ήλθε Δωήκ ο Ιδουμαίος και ανήγγειλε προς τον Σαούλ, και είπε προς αυτόν. Ήλθεν ο Δαβίδ εις την οικίαν του Αχιμέλεχ.» Τι καυχάσαι εις την κακίαν, δυνατέ; το έλεος του Θεού διαμένει εις τον αιώνα.
Au maître-chantre. — Hymne de David, lorsque Doëg, l'Édomite, vint avertir Saül, et lui dit: «David est entré dans la maison d'Ahimélec.» Pourquoi te glorifies-tu de ta méchanceté, homme puissant? La bonté de Dieu dure éternellement.
2 Η γλώσσα σου μελετά κακίας· ως ξυράφιον ηκονημένον εργάζεται δόλον.
Ta langue est pareille au rasoir affilé: Elle ne médite que des ruines, ô artisan de fraudes!
3 Ηγάπησας το κακόν μάλλον παρά το αγαθόν, το ψεύδος παρά να λαλής δικαιοσύνην. Διάψαλμα.
Tu aimes mieux le mal que le bien; Tu préfères le mensonge à la sincérité. (Pause)
4 Ηγάπησας πάντας τους λόγους του αφανισμού, γλώσσαν δολίαν.
Tu n'aimes que les paroles pernicieuses, Langue perfide!
5 Διά τούτο ο Θεός θέλει σε εξολοθρεύσει διαπαντός· θέλει σε αποσπάσει και σε μετατοπίσει εκ της σκηνής σου, και θέλει σε εκριζώσει εκ γης ζώντων. Διάψαλμα.
C'est pourquoi, Dieu te détruira pour toujours; Il te saisira et t'arrachera de ta tente. Il te déracinera de la terre des vivants. (Pause)
6 Και οι δίκαιοι θέλουσιν ιδεί και φοβηθή· και θέλουσι γελάσει επ' αυτόν λέγοντες,
Les justes verront ta ruine, et ils auront de la crainte. Ils riront à ton sujet:
7 Ιδού, ο άνθρωπος, όστις δεν έθεσε τον Θεόν δύναμιν αυτού. αλλ' ήλπισεν επί το πλήθος του πλούτου αυτού και επεστηρίζετο επί την πονηρίαν αυτού.
«Le voilà, l'homme qui n'a point pris Dieu pour rempart, Qui s'est confié dans ses grandes richesses. Et qui s'est prévalu de sa méchanceté!»
8 Εγώ δε θέλω είσθαι ως ελαία ακμάζουσα εν τω οίκω του Θεού· ελπίζω επί το έλεος του Θεού εις τον αιώνα του αιώνος.
Mais moi, je suis comme un olivier verdoyant Dans la maison de Dieu; Je me confie en la bonté de Dieu, éternellement, à perpétuité.
9 Θέλω σε δοξολογεί πάντοτε, διότι έκαμες ούτω· και θέλω ελπίζει επί το όνομά σου, διότι είναι αγαθόν έμπροσθεν των οσίων σου.
Je te célébrerai toujours, parce que tu auras fait ton oeuvre. Et j'espérerai en ton nom, en présence de tes fidèles; Car tu es bon!
