Ψαλμοί 43

1 Κρίνόν με, Θεέ, και δίκασον την δίκην μου κατά έθνους ανοσίου· από ανθρώπου απάτης και ανομίας ελευθέρωσόν με·

Right me, defend my cause against a pitiless people. From the crafty and crooked, O God, deliver me.

2 Διότι συ είσαι ο Θεός της δυνάμεώς μου· διά τι με απέβαλες; διά τι περιπατώ σκυθρωπός εκ της καταθλίψεως του εχθρού;

For you are God my protector: why have you cast me off? Why must I walk so sadly, so hard pressed by the foe?

3 Εξαπόστειλον το φως σου και την αλήθειάν σου· αυτά ας με οδηγώσιν· ας με φέρωσιν εις το όρος της αγιότητός σου και εις τα σκηνώματά σου.

Send forth your light and your truth, let them be my guides: to your holy hill let them bring me, to the place where you live.

4 Τότε θέλω εισέλθει εις το θυσιαστήριον του Θεού, εις τον Θεόν, την ευφροσύνην της αγαλλιάσεώς μου· και θέλω σε δοξολογεί εν κιθάρα, ω Θεέ, ο Θεός μου.

Then will I go to God’s altar, to God my rejoicing; and with joy on the lyre I will praise you, O God, my God.

5 Διά τι είσαι περίλυπος, ψυχή μου; και διά τι ταράττεσαι εντός μου; έλπισον επί τον Θεόν· επειδή έτι θέλω υμνεί αυτόν· αυτός είναι η σωτηρία του προσώπου μου και ο Θεός μου.

Why am I downcast? Why this moaning within me? Hope in God; for yet will I praise him, my help, my God.