Ψαλμοί 41
1 «Εις τον πρώτον μουσικόν. Ψαλμός του Δαβίδ.» Μακάριος ο επιβλέπων εις τον πτωχόν· εν ημέρα θλίψεως θέλει ελευθερώσει αυτόν ο Κύριος.
Ki he Takimuʻa, ko e Saame ʻa Tevita. ʻOku monūʻia ia ʻaia ʻoku tokanga ki he masiva: ʻe fakamoʻui ia ʻe Sihova he ʻaho ʻoe kovi.
2 Ο Κύριος θέλει φυλάξει αυτόν και διατηρήσει την ζωήν αυτού· μακάριος θέλει είσθαι επί της γής· και δεν θέλεις παραδώσει αυτόν εις την επιθυμίαν των εχθρών αυτού.
ʻE tauhi ia ʻe Sihova, mo pule ke moʻui ia; pea te ne monūʻia ʻi māmani: pea ʻe ʻikai te ke tukuange ia ki he loto ʻo hono ngaahi fili.
3 Ο Κύριος θέλει ενδυναμόνει αυτόν επί της κλίνης της ασθενείας· εν τη αρρωστία αυτού συ θέλεις στρόνει όλην την κλίνην αυτού.
ʻE fakamālohi ia ʻe Sihova ʻi he tokotoʻanga fakamamahi: te ke ngaohi hono mohenga kotoa pē ʻi hono mahaki.
4 Εγώ είπα, Κύριε, ελέησόν με· ίασαι την ψυχήν μου, διότι ήμαρτον εις σε.
Naʻaku pehē, “ʻE Sihova, ke ke ʻaloʻofa mai kiate au: fakamoʻui hoku laumālie; he kuo u fai angahala kiate koe.”
5 Οι εχθροί μου λέγουσι κακά περί εμού, Πότε θέλει αποθάνει, και θέλει απολεσθή το όνομα αυτού;
ʻOku lauʻikoviʻi au ʻe hoku ngaahi fili: ʻE mate ʻafē ia, pea ʻauha hono hingoa?
6 Και εάν τις έρχηται να με ίδη, ομιλεί ματαιότητα· η καρδία αυτού συνάγει εις εαυτήν ανομίαν· εξελθών έξω, λαλεί αυτήν.
Pea kapau ʻe haʻu ia ke vakai au, ʻoku ne lea loi: ʻoku tānaki ʻe hono loto kiate ia ʻae kovi; ʻoku ʻalu ia kituaʻā, ʻo fakahā ia.
7 Κατ' εμού ψιθυρίζουσιν ομού πάντες οι μισούντές με· κατ' εμού διαλογίζονται κακά λέγοντες,
ʻOku fefanafanahi kiate au ʻakinautolu kotoa pē ʻoku fehiʻa kiate au: ʻoku nau fakakaukau kovi kiate au.
8 Πράγμα κακόν εκολλήθη εις αυτόν· και κατάκοιτος ων δεν θέλει πλέον σηκωθή.
ʻOku nau pehē, “ʻOku piki maʻu kiate ia ʻae mahaki kovi: pea ko ʻene tokoto ni ʻe ʻikai te ne toetuʻu hake mei ai.”
9 Και αυτός ο άνθρωπος, μετά του οποίου έζων ειρηνικώς, επί τον οποίον ήλπισα, όστις έτρωγε τον άρτον μου, εσήκωσεν επ' εμέ πτέρναν.
ʻIo, ko hoku kaumeʻa moʻoni, ʻaia naʻaku falala ki ai, ʻaia naʻa ne kai ʻi heʻeku mā, kuo hiki hake ʻe ia hono mui vaʻe kiate au.
10 Αλλά συ, Κύριε, ελέησόν με και ανάστησόν με, και θέλω ανταποδώσει εις αυτούς.
Ka ko koe, ʻE Sihova, ke ke ʻaloʻofa kiate au, mo fokotuʻu hake au, pea te u totongi kiate kinautolu.
11 Εκ τούτου γνωρίζω ότι συ με ευνοείς, επειδή δεν θριαμβεύει κατ' εμού ο εχθρός μου.
ʻOku ou ʻilo ʻi he meʻa ni ʻoku ke finangalo lelei kiate au, koeʻuhi ʻoku ʻikai kalanga ʻi he fiefia ʻa hoku fili kiate au.
12 Εμέ δε, συ με εστήριξας εις την ακεραιότητά μου, και με εστερέωσας ενώπιόν σου εις τον αιώνα.
Pea ko au, ʻoku ke poupou hake au ʻi heʻeku angatonu, pea te ke fokotuʻu au ʻi ho ʻao ʻo taʻengata.
13 Ευλογητός Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, απ' αιώνος και έως αιώνος. Αμήν και αμήν.
Fakafetaʻi kia Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli, talu mei muʻa, ʻo taʻengata. ʻEmeni mo ʻEmeni.
