Ψαλμοί 36
1 «Εις τον πρώτον μουσικόν. Ψαλμός του Δαβίδ, δούλου του Κυρίου.» Του ασεβούς η παρανομία λέγει εν τη καρδία μου, δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτού.
The transgression of the wicked says within my heart, that there is no fear of God before his eyes.
2 Διότι απατά εαυτόν εις τους οφθαλμούς αυτού περί του ότι θέλει ευρεθή η ανομία αυτού διά να μισηθή.
For he flatters himself in his own eyes, until his iniquity be found to be hateful.
3 Τα λόγια του στόματος αυτού είναι ανομία και δόλος· δεν ηθέλησε να νοήση διά να πράττη το αγαθόν.
The words of his mouth are iniquity and deceit: he has left off to be wise, and to do good.
4 Ανομίαν διαλογίζεται επί της κλίνης αυτού· ίσταται εν οδώ ουχί καλή· το κακόν δεν μισεί.
He devises mischief on his bed; he sets himself in a way that is not good; he abhors not evil.
5 Κύριε, έως του ουρανού φθάνει το έλεός σου, η αλήθειά σου έως των νεφελών.
Your mercy, O LORD, is in the heavens; and your faithfulness reaches to the clouds.
6 Η δικαιοσύνη σου είναι ως τα υψηλά όρη· αι κρίσεις σου άβυσσος μεγάλη· ανθρώπους και κτήνη σώζεις, Κύριε.
Your righteousness is like the great mountains; your judgments are a great deep: O LORD, you preserve man and beast.
7 Πόσον πολύτιμον είναι το έλεός σου, Θεέ. Διά τούτο οι υιοί των ανθρώπων ελπίζουσιν επί την σκιάν των πτερύγων σου.
How excellent is your loving kindness, O God! therefore the children of men put their trust under the shadow of your wings.
8 Θέλουσι χορτασθή από του πάχους του οίκου σου, και από του χειμάρρου της τρυφής σου θέλεις ποτίσει αυτούς.
They shall be abundantly satisfied with the fatness of your house; and you shall make them drink of the river of your pleasures.
9 Διότι μετά σου είναι η πηγή της ζωής· εν τω φωτί σου θέλομεν ιδεί φως.
For with you is the fountain of life: in your light shall we see light.
10 Έκτεινον το έλεός σου προς τους γνωρίζοντάς σε, και την δικαιοσύνην σου προς τους ευθείς την καρδίαν.
O continue your loving kindness to them that know you; and your righteousness to the upright in heart.
11 Ας μη έλθη επ' εμέ πους υπερηφανίας· και χειρ ασεβών ας μη με σαλεύση.
Let not the foot of pride come against me, and let not the hand of the wicked remove me.
12 Εκεί έπεσον οι εργάται της ανομίας· κατεσπρώχθησαν και δεν θέλουσι δυνηθή να ανεγερθώσι.
There are the workers of iniquity fallen: they are cast down, and shall not be able to rise.
