Ψαλμοί 36
1 «Εις τον πρώτον μουσικόν. Ψαλμός του Δαβίδ, δούλου του Κυρίου.» Του ασεβούς η παρανομία λέγει εν τη καρδία μου, δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτού.
Unto the end, for the servant of God, David himself. The unjust hath said within himself, that he would sin: there is no fear of God before his eyes.
2 Διότι απατά εαυτόν εις τους οφθαλμούς αυτού περί του ότι θέλει ευρεθή η ανομία αυτού διά να μισηθή.
For in his sight he hath done deceitfully, that his iniquity may be found unto hatred.
3 Τα λόγια του στόματος αυτού είναι ανομία και δόλος· δεν ηθέλησε να νοήση διά να πράττη το αγαθόν.
The words of his mouth are iniquity and guile: he would not understand that he might do well.
4 Ανομίαν διαλογίζεται επί της κλίνης αυτού· ίσταται εν οδώ ουχί καλή· το κακόν δεν μισεί.
He hath devised iniquity on his bed, he hath set himself on every way that is not good: but evil he hath not hated.
5 Κύριε, έως του ουρανού φθάνει το έλεός σου, η αλήθειά σου έως των νεφελών.
O Lord, thy mercy is in heaven, and thy truth reacheth, even to the clouds.
6 Η δικαιοσύνη σου είναι ως τα υψηλά όρη· αι κρίσεις σου άβυσσος μεγάλη· ανθρώπους και κτήνη σώζεις, Κύριε.
Thy justice is as the mountains of God, thy judgments are a great deep. Men and beasts thou wilt preserve, O Lord:
7 Πόσον πολύτιμον είναι το έλεός σου, Θεέ. Διά τούτο οι υιοί των ανθρώπων ελπίζουσιν επί την σκιάν των πτερύγων σου.
O how hast thou multiplied thy mercy, O God! But the children of men shall put their trust under the covert of thy wings.
8 Θέλουσι χορτασθή από του πάχους του οίκου σου, και από του χειμάρρου της τρυφής σου θέλεις ποτίσει αυτούς.
They shall be inebriated with the plenty of thy house; and thou shalt make them drink of the torrent of thy pleasure.
9 Διότι μετά σου είναι η πηγή της ζωής· εν τω φωτί σου θέλομεν ιδεί φως.
For with thee is the fountain of life; and in thy light we shall see light.
10 Έκτεινον το έλεός σου προς τους γνωρίζοντάς σε, και την δικαιοσύνην σου προς τους ευθείς την καρδίαν.
Extend thy mercy to them that know thee, and thy justice to them that are right in heart.
11 Ας μη έλθη επ' εμέ πους υπερηφανίας· και χειρ ασεβών ας μη με σαλεύση.
Let not the foot of pride come to me, and let not the hand of the sinner move me.
12 Εκεί έπεσον οι εργάται της ανομίας· κατεσπρώχθησαν και δεν θέλουσι δυνηθή να ανεγερθώσι.
There the workers of iniquity are fallen, they are cast out, and could not stand.
