Ψαλμοί 32
1 «Ψαλμός του Δαβίδ. Μασχίλ.» Μακάριος εκείνος, του οποίου συνεχωρήθη η παράβασις, του οποίου εσκεπάσθη η αμαρτία.
David ih. Maskil. A sakpazaehaih to tahmen pae moe, a zaehaih khuk pae ih kami loe, tahamhoih.
2 Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν και εις του οποίου το πνεύμα δεν υπάρχει δόλος.
Angraeng mah net ih zaehaih thung hoiah loih moe, alinghaih palungthin tawn ai kami loe tahamhoih.
3 Ότε απεσιώπησα, επαλαιώθησαν τα οστά μου εκ του ολολυγμού μου όλην την ημέραν.
Ka zaehaih taphong ai ah ka oh moe, athun qui ahamhaih hoiah ka oh pongah, ka huhnawk hmawn o boih boeh.
4 Επειδή ημέραν και νύκτα εβαρύνθη η χειρ σου επ' εμέ· η υγρότης μου μετεβλήθη εις θερινήν ξηρασίαν. Διάψαλμα.
Aqum athun na ban loe kai hanah azit parai; kai ih angsatui loe nipui tue ih long karoem baktiah ni oh boeh. (Selah)
5 Την αμαρτίαν μου εφανέρωσα προς σε, και την ανομίαν μου δεν έκρυψα· είπα, Εις τον Κύριον θέλω εξομολογηθή τας παραβάσεις μου· και συ συνεχώρησας την ανομίαν της αμαρτίας μου. Διάψαλμα.
To naah ka zaehaih kang taphong, ka sakpazaehaih to ka taphat ai. Ka sakpazaehaih Angraeng khaeah ka taphong han, tiah ka thuih naah, ka sakpazae moeng ih zaehaih to nang tahmen pae. (Selah)
6 Διά τούτο πας όσιος θέλει προσεύχεσθαι προς σε εν καιρώ προσήκοντι· βεβαίως εν κατακλυσμώ πολλών υδάτων ταύτα δεν θέλουσιν εγγίζει εις αυτόν.
To pongah nang hnuk thaikoi ah oh nathuem ah, Sithaw zii kaminawk boih mah nang khaeah lawkthui o tih: tangtang ni kalen tuiphunawk loe nihcae khaeah pha mak ai.
7 Συ είσαι η σκέπη μου· θέλεις με φυλάττει από θλίψεως· αγαλλίασιν λυτρώσεως θέλεις με περικυκλόνει. Διάψαλμα.
Nang loe ka buephaih ahmuen ah na oh pongah, raihaih thung hoiah kai nang pakaa ueloe, pahlonghaih laanawk hoiah kai nang takui khoep tih. (Selah)
8 Εγώ θέλω σε συνετίσει και θέλω σε διδάξει την οδόν, εις την οποίαν πρέπει να περιπατής· θέλω σε συμβουλεύει· επί σε θέλει είσθαι ο οφθαλμός μου.
Na caeh han koi loklam to kang hnuksak moe, kang patuek han: ka mik hoiah loklam kang patuek han.
9 Μη γίνεσθε ως ίππος, ως ημίονος, εις τα οποία δεν υπάρχει σύνεσις· των οποίων το στόμα πρέπει να κρατήται εν κημώ και χαλινώ, άλλως δεν ήθελον πλησιάζει εις σε.
Panoekhaih tawn ai hrang, to tih ai boeh loe mule hrang baktiah om o hmah: nihcae ih pakha loe sum hoiah moem moe, sumqui hoi zaeh han angaih khruek, to tiah sah ai nahaeloe nihcae to na hoi thai mak ai.
10 Πολλαί αι μάστιγες του ασεβούς· τον δε ελπίζοντα επί Κύριον έλεος θέλει περικυκλώσει.
Kahoih ai kaminawk loe paroeai raihaih tongh o: toe Angraeng oep kami loe, palungnathaih mah anih to om thuih poe tih.
11 Ευφραίνεσθε εις τον Κύριον και αγάλλεσθε, δίκαιοι· και αλαλάξατε, πάντες οι ευθείς την καρδίαν.
Nangcae katoeng kaminawk, Angraeng ah anghoe oh loe, oephaih tawn oh: poek toeng kaminawk boih anghoehaih laa to sah oh.
