Ψαλμοί 2

1 Διά τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια;

Why this turmoil of nations, this futile plotting of peoples,

2 Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου, και κατά του χριστού αυτού, λέγοντες,

with kings of the earth conspiring, and rulers consulting together, against the Lord and against his anointed,

3 Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ' ημών τας αλύσεις αυτών.

to snap their bonds and fling their cords away?

4 Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει· ο Κύριος θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς.

He whose throne is in heaven laughs, the Lord mocks them.

5 Τότε θέλει λαλήσει προς αυτούς εν τη οργή αυτού, και εν τω θυμώ αυτού θέλει συνταράξει αυτούς.

Then he speaks to them in his wrath, and in his hot anger confounds them.

6 Αλλ' εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου.

‘This my king is installed by me, on Zion my holy mountain.’

7 Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα· ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι σύ· εγώ σήμερον σε εγέννησα·

I will tell of the Lord’s decree. He said to me: ‘You are my son, this day I became your father.

8 Ζήτησον παρ' εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γής·

Only ask, and I make you the heir of the nations, and lord of the world to its utmost bounds.

9 θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς.

You will break them with sceptre of iron, shatter them like pottery.’

10 Τώρα λοιπόν, βασιλείς, συνετίσθητε· διδάχθητε, κριταί της γης.

So now, you kings, be wise: be warned, you rulers of earth.

11 Δουλεύετε τον Κύριον εν φόβω και αγάλλεσθε εν τρόμω.

Serve the Lord in awe, kiss his feet with trembling,

12 Φιλείτε τον Υιόν, μήποτε οργισθή, και απολεσθήτε εκ της οδού, όταν εξαφθή ταχέως ο θυμός αυτού. Μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ' αυτόν.

lest, angry, he hurl you to ruin; for soon will his fury blaze. Happy all who take refuge in him.