Ψαλμοί 149

1 Αινείτε τον Κύριον. Ψάλατε εις τον Κύριον ωδήν νέαν, την αίνεσιν αυτού εν τη συνάξει των οσίων.

Halleluja! Singet dem HERRN ein neues Lied, seinen Lobpreis in der Versammlung der Frommen!

2 Ας ευφραίνεται ο Ισραήλ εις τον Ποιητήν αυτού· οι υιοί της Σιών ας αγάλλωνται εις τον Βασιλέα αυτών.

Es freue sich Israel seines Schöpfers, Zions Söhne sollen jubeln ob ihrem König!

3 Ας αινώσι το όνομα αυτού χοροστατούντες· εν τυμπάνω και κιθάρα ας ψαλμωδώσιν εις αυτόν.

Sie sollen seinen Namen preisen im Reigentanz, mit Pauken und Zithern ihm spielen!

4 Διότι ο Κύριος ευδοκεί εις τον λαόν αυτού· θέλει δοξάσει τους πράους εν σωτηρία.

Denn der HERR hat Wohlgefallen an seinem Volk; er schmückt die Gebeugten mit Sieg.

5 Οι όσιοι θέλουσιν αγάλλεσθαι εν δόξη· θέλουσιν αγάλλεσθαι επί τας κλίνας αυτών.

Frohlocken sollen die Frommen mit Stolz, sollen jauchzen auf ihren Lagern,

6 Αι εξυμνήσεις του Θεού θέλουσιν είσθαι εν τω λάρυγγι αυτών, και ρομφαία δίστομος εν τη χειρί αυτών·

Lobeserhebungen Gottes im Mund und ein doppelschneidiges Schwert in der Hand:

7 διά να κάμνωσιν εκδίκησιν εις τα έθνη, παιδείαν εις τους λαούς·

um Rache zu vollziehn an den Heiden, Vergeltung an den Völkern,

8 διά να δέσωσι τους βασιλείς αυτών με αλύσεις· και τους ενδόξους αυτών με δεσμά σιδηρά·

um ihre Könige mit Ketten zu binden und ihre Edlen mit eisernen Fesseln,

9 διά να κάμωσιν επ' αυτούς την γεγραμμένην κρίσιν. Η δόξα αύτη θέλει είσθαι εις πάντας τους οσίους αυτού. Αλληλούϊα.

um das längst geschriebene Urteil an ihnen zu vollstrecken: eine Ehre ist dies für alle seine Frommen! Halleluja!