Ψαλμοί 147
1 Αινείτε τον Κύριον· διότι είναι καλόν να ψάλλωμεν εις τον Θεόν ημών· διότι είναι τερπνόν, η αίνεσις πρέπουσα.
ALABAD á JAH, porque es bueno cantar salmos á nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
2 Ο Κύριος οικοδομεί την Ιερουσαλήμ· θέλει συνάξει τους διεσπαρμένους του Ισραήλ.
Jehová edifica á Jerusalem; á los echados de Israel recogerá.
3 Ιατρεύει τους συντετριμμένους την καρδίαν και δένει τας πληγάς αυτών.
El sana á los quebrantados de corazón, y liga sus heridas.
4 Αριθμεί τα πλήθη των άστρων· Καλεί τα πάντα ονομαστί.
El cuenta el número de las estrellas; á todas ellas llama por sus nombres.
5 Μέγας ο Κύριος ημών και μεγάλη η δύναμις αυτού· η σύνεσις αυτού αμέτρητος.
Grande es el Señor nuestro, y de mucha potencia; y de su entendimiento no hay número.
6 Ο Κύριος υψόνει τους πράους, τους δε ασεβείς ταπεινόνει έως εδάφους.
Jehová ensalza á los humildes; humilla los impíos hasta la tierra.
7 Ψάλατε εις τον Κύριον ευχαριστούντες· ψαλμωδείτε εις τον Θεόν ημών εν κιθάρα·
Cantad á Jehová con alabanza, cantad con arpa á nuestro Dios.
8 τον σκεπάζοντα τον ουρανόν με νεφέλας· τον ετοιμάζοντα βροχήν διά την γήν· τον αναδιδόντα χόρτον επί των ορέων·
El [es] el que cubre los cielos de nubes, el que prepara la lluvia para la tierra, el que hace á los montes producir hierba.
9 τον διδόντα εις τα κτήνη την τροφήν αυτών και εις τους νεοσσούς των κοράκων, οίτινες κράζουσι προς αυτόν.
El da á la bestia su mantenimiento, [y] á los hijos de los cuervos que claman.
10 Δεν χαίρει εις την δύναμιν του ίππου· δεν ηδύνεται εις τους πόδας του ανδρός.
No toma contentamiento en la fortaleza del caballo, ni se complace en las piernas del hombre.
11 Ο Κύριος ηδύνεται εις τους φοβουμένους αυτόν, εις τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού.
Complácese Jehová en los que le temen, y en los que esperan en su misericordia.
12 Επαίνει, Ιερουσαλήμ, τον Κύριον· αίνει τον Θεόν σου, Σιών.
Alaba á Jehová, Jerusalem; alaba á tu Dios, Sión.
13 Διότι ενεδυνάμωσε τους μοχλούς των πυλών σου· ηυλόγησε τους υιούς σου εν μέσω σου.
Porque fortificó los cerrojos de tus puertas; bendijo á tus hijos dentro de ti.
14 Βάλλει ειρήνην εις τα όριά σου· σε χορταίνει με το πάχος του σίτου.
El pone en tu término la paz; te hará saciar de grosura de trigo.
15 Αποστέλλει το πρόσταγμα αυτού εις την γην, ο λόγος αυτού τρέχει ταχύτατα.
El envía su palabra á la tierra; muy presto corre su palabra.
16 Δίδει χιόνα ως μαλλίον· διασπείρει την πάχνην ως στάκτην.
El da la nieve como lana, derrama la escarcha como ceniza.
17 Ρίπτει τον κρύσταλλον αυτού ως κομμάτια· έμπροσθεν του ψύχους αυτού τις δύναται να σταθή;
El echa su hielo como pedazos: delante de su frío ¿quién estará?
18 Αποστέλλει τον λόγον αυτού και διαλύει αυτά· φυσά τον άνεμον αυτού, και τα ύδατα ρέουσιν.
Enviará su palabra, y los derretirá: soplará su viento, y fluirán las aguas.
19 Αναγγέλλει τον λόγον αυτού προς τον Ιακώβ, τα διατάγματα αυτού και τας κρίσεις αυτού προς τον Ισραήλ.
El denuncia sus palabras á Jacob, sus estatutos y sus juicios á Israel.
20 Δεν έκαμεν ούτως εις ουδέν έθνος· ουδέ εγνώρισαν τας κρίσεις αυτού. Αλληλούϊα.
No ha hecho esto con toda gente; y no conocieron sus juicios. Aleluya.
