Ψαλμοί 142

1 «Μασχίλ του Δαβίδ· προσευχή ότε ήτο εν τω σπηλαίω.» Με την φωνήν μου έκραξα προς τον Κύριον· με την φωνήν μου προς τον Κύριον εδεήθην.

Kathutkung: Devit, Lungngoum thung aonae koehoi a sak e Kai teh, BAWIPA koevah ka hram. BAWIPA koe hram laihoi ka kâhei.

2 Θέλω εκχέει ενώπιον αυτού την δέησίν μου· την θλίψιν μου ενώπιον αυτού θέλω απαγγείλει.

Na hma lah ka phuenangnae ka pâpho teh, ka reithainae hai a hmalah ka dei pouh.

3 Ότε το πνεύμά μου ήτο κατατεθλιμμένον εν εμοί, τότε συ εγνώρισας την οδόν μου. Παγίδα έκρυψαν δι' εμέ εν τη οδώ την οποίαν περιεπάτουν.

Ka muitha ni ka thungvah a puen toteh, Bawipa nang dueng ni doeh kaie lamthung teh na panue. Taminaw ni ka dawn e lamthung dawkvah, tangkam hah arulahoi a patûng awh.

4 Έβλεπον εις τα δεξιά και παρετήρουν, και δεν υπήρχεν ο γνωρίζων με· καταφύγιον εχάθη απ' εμού, δεν υπήρχεν ο εκζητών την ψυχήν μου.

Aranglah na khet teh na panue. Kai na kapanuekkhaikung apihai awm hoeh. Ka yawng nahane lam hai awm hoeh. Ka hringnae kapasaikung hai awm hoeh.

5 Προς σε, Κύριε, έκραξα, και είπα, συ είσαι η καταφυγή μου, η μερίς μου εν γη ζώντων.

Oe BAWIPA kai teh nang koe vah ka hramki toe. Nang teh kai ni kângue e lah na o teh, kahringnaw onae ram dawk kaie kaham lah ao telah kai ni ka dei.

6 Πρόσεξον εις την φωνήν μου, διότι ταλαιπωρούμαι σφόδρα· ελευθέρωσόν με εκ των καταδιωκόντων με, διότι είναι δυνατώτεροί μου.

Kai ni ka hram e lawk hah na thai pouh haw. Bangkongtetpawiteh, kai teh puenghoi runae ka kâhmo toe. Kai na karektapnaw kut dawk hoi na hlout sak haw. Bangkongtetpawiteh, ahnimouh teh kai hlak a tha ao awh.

7 Εξάγαγε εκ φυλακής την ψυχήν μου, διά να δοξολογώ το όνομά σου. Οι δίκαιοι θέλουσι με περικυκλώσει, όταν με ανταμείψης.

Bawipa nange min ka pholen thai nahanelah kai hah thongim thung hoi na rasat haw. Hottelah hawinae na sak toteh, tami kalannaw ni kai hah na kalup awh han.