< Ψαλμοί 139 >

1 «Εις τον πρώτον μουσικόν. Ψαλμός του Δαβίδ.» Κύριε, εδοκίμασάς με και με εγνώρισας.
For the music director. A psalm of David. Lord, you have examined me from the inside out—you know everything about me!
2 Συ γνωρίζεις το κάθισμά μου και την έγερσίν μου· νοείς τους λογισμούς μου από μακρόθεν.
You know when I sit down and when I get up. You know what I'm thinking even when I'm a long way away.
3 Εξερευνάς το περιπάτημά μου και το πλαγίασμά μου και πάσας τας οδούς μου γνωρίζεις.
You observe where I go and when I rest. You're familiar with everything I do.
4 Διότι και πριν έλθη ο λόγος εις την γλώσσαν μου, ιδού, Κύριε, γνωρίζεις το παν.
Lord, you even know what I'm going to say before I say it.
5 Με περικυκλόνεις όπισθεν και έμπροσθεν, και έθεσας επ' εμέ την χείρα σου.
You're always there—behind me, in front of me, and all around me. You place your caring hand on me.
6 Η γνώσις αύτη είναι υπερθαύμαστος εις εμέ· είναι υψηλή· δεν δύναμαι να φθάσω εις αυτήν.
This amazing knowledge you have is far beyond me, way beyond my understanding!
7 Που να υπάγω από του πνεύματός σου; και από του προσώπου σου που να φύγω;
Where can I go that you're not already there? Where can I run to escape your presence?
8 Εάν αναβώ εις τον ουρανόν, είσαι εκεί· εάν πλαγιάσω εις τον άδην, ιδού, συ. (Sheol h7585)
If I go up to heaven, you are there. If I lie down in Sheol, look—you are there too! (Sheol h7585)
9 Εάν λάβω τας πτέρυγας της αυγής και κατοικήσω εις τα έσχατα της θαλάσσης,
If I were to fly away on wings of the dawn to the east; if I were to live on the far western shore of the sea,
10 και εκεί θέλει με οδηγήσει η χειρ σου και η δεξιά σου θέλει με κρατεί.
even there your hand would lead me, your right hand would support me.
11 Εάν είπω, Αλλά το σκότος θέλει με σκεπάσει, και η νυξ θέλει είσθαι φως περί εμέ·
If I asked the darkness to hide me, and light to become night around me,
12 και αυτό το σκότος δεν σκεπάζει ουδέν από σού· και η νυξ λάμπει ως η ημέρα· εις σε το σκότος είναι ως το φως.
Even darkness would not be dark for you, and the night would be bright as day, for darkness is like light to you.
13 Διότι συ εμόρφωσας τους νεφρούς μου· με περιετύλιξας εν τη κοιλία της μητρός μου.
You made me from the inside out, shaping me in my mother's womb.
14 Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο.
I praise you for making me in such an awesome and wonderful way. What you do is incredible—I realize this completely!
15 Δεν εκρύφθησαν τα οστά μου από σου, ενώ επλαττόμην εν τω κρυπτώ και διεμορφονόμην εν τοις κατωτάτοις της γης.
My growing body was not hidden from you as I was formed in secret, as I was intricately put together “in the depths of the earth.”
16 Το αδιαμόρφωτον του σώματός μου είδον οι οφθαλμοί σου· και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα ήσαν γεγραμμένα, ως και αι ημέραι καθ' ας εσχηματίζοντο, και ενώ ουδέν εκ τούτων υπήρχε·
You saw me as an embryo, and in your book all my days were written down—the days that were made for me before any of them existed.
17 πόσον δε πολύτιμοι είναι εις εμέ αι βουλαί σου, Θεέ· πόσον εμεγαλύνθη ο αριθμός αυτών.
God, your thoughts are so valuable to me! Taken together, they can't be counted!
18 Εάν ήθελον να απαριθμήσω αυτάς, υπερβαίνουσι την άμμον· εξυπνώ, και έτι είμαι μετά σου.
If I tried to count them, they would be more than every grain of sand. Yet when I awake I am still with you.
19 Βεβαίως θέλεις θανατώσει τους ασεβείς, Θεέ· απομακρύνθητε λοιπόν απ' εμού, άνδρες αιμάτων.
God, if you would only kill the wicked! Murderers, get away from me!
20 Διότι λαλούσι κατά σου ασεβώς· οι εχθροί σου λαμβάνουσι το όνομά σου επί ματαίω.
When they speak of you they're being deceptively evil. Since they are your enemies, they call on you in vain.
21 Μη δεν μισώ, Κύριε, τους μισούντάς σε; και δεν αγανακτώ κατά των επανισταμένων επί σε;
Lord, don't I hate those who hate you? I despise those who rebel against you!
22 Με τέλειον μίσος μισώ αυτούς· διά εχθρούς έχω αυτούς.
I hate them with absolute hatred—they have become my enemies!
23 Δοκίμασόν με, Θεέ, και γνώρισον την καρδίαν μου· εξέτασόν με και μάθε τους στοχασμούς μου·
Examine me carefully, God, so you can be sure of my true feelings. Check me out so you can know what I really think.
24 και ιδέ, αν υπάρχη εν εμοί οδός ανομίας· και οδήγησόν με εις την οδόν την αιώνιον.
Please show me if I'm following any kind of idol, and lead me along the path of eternal life.

< Ψαλμοί 139 >