< Ψαλμοί 135 >
1 Αινείτε τον Κύριον. Αινείτε το όνομα του Κυρίου· αινείτε, δούλοι του Κυρίου,
Halleluja! Lova Herrens namn, lova, de Herrens tenarar,
2 Οι ιστάμενοι εν τω οίκω του Κυρίου, εν ταις αυλαίς του οίκου του Θεού ημών.
de som stend i Herrens hus, i fyregardarne til vår Guds hus!
3 Αινείτε τον Κύριον, διότι αγαθός ο Κύριος· ψαλμωδήσατε εις το όνομα αυτού, διότι είναι τερπνόν.
Lova Herren, for Herren er god! Syng lov for hans namn, for det er yndelegt.
4 Διότι τον Ιακώβ εξέλεξεν εις εαυτόν ο Κύριος, τον Ισραήλ εις θησαυρόν αυτού.
For Jakob hev Herren valt seg ut, Israel til sin eigedom.
5 Διότι εγώ εγνώρισα ότι μέγας ο Κύριος· και ο Κύριος ημών είναι υπέρ πάντας τους θεούς.
For eg veit at Herren er stor, og vår Herre er meir enn alle gudar.
6 Πάντα όσα ηθέλησεν ο Κύριος εποίησεν, εν τω ουρανώ και εν τη γη, εν ταις θαλάσσαις και εν πάσαις ταις αβύσσοις.
Herren gjer alt det han vil i himmelen og på jordi, i havi og i alle djup,
7 Αναβιβάζει νεφέλας από των εσχάτων της γής· κάμνει αστραπάς διά βροχήν· εκβάλλει ανέμους εκ των θησαυρών αυτού.
han som let eim stiga upp frå enden av jordi, gjer eldingar til regn, som fører ut or sine gøymslor vind,
8 Όστις επάταξε τα πρωτότοκα της Αιγύπτου, από ανθρώπου έως κτήνους·
han som slo dei fyrstefødde i Egyptarland både av folk og fe,
9 εξαπέστειλε σημεία και τέρατα εις το μέσον σου, Αίγυπτε, επί τον Φαραώ και επί πάντας τους δούλους αυτού.
som sende teikn og under midt i deg, Egyptarland, mot Farao og alle hans tenarar.
10 Όστις επάταξεν έθνη μεγάλα και απέκτεινε βασιλείς κραταιούς·
Han som slo mange heidningefolk og drap megtige kongar,
11 τον Σηών, βασιλέα των Αμορραίων, και τον Ωγ, βασιλέα της Βασάν, και πάσας τας βασιλείας Χαναάν·
Sihon, amoritarkongen, og Basans konge Og, og alle Kana’ans kongerike,
12 και έδωκε την γην αυτών κληρονομίαν, κληρονομίαν εις τον Ισραήλ τον λαόν αυτού.
og gav deira land til arv, til arv for Israel, sitt folk.
13 Το όνομά σου, Κύριε, μένει εις τον αιώνα· το μνημόσυνόν σου, Κύριε, εις γενεάν και γενεάν.
Herre, ditt namn varer æveleg, Herre, ditt minne frå ætt til ætt.
14 Διότι θέλει κρίνει ο Κύριος τον λαόν αυτού· και τους δούλους αυτού θέλει ελεήσει.
For Herren skal døma sitt folk og ynkast yver sine tenarar.
15 Τα είδωλα των εθνών είναι αργύριον και χρυσίον, έργον χειρών ανθρώπου.
Heidninge-avgudar er sylv og gull, eit verk av menneskjehender.
16 Στόμα έχουσι και δεν λαλούσιν· οφθαλμούς έχουσι και δεν βλέπουσιν.
Dei hev munn, men talar ikkje, dei hev augo, men ser ikkje,
17 Ώτα έχουσι και δεν ακούουσιν· ουδέ είναι πνοή εν τω στόματι αυτών.
dei hev øyro, men høyrer ikkje, og ingen ande er i deira munn.
18 Όμοιοι αυτών ας γείνωσιν οι ποιούντες αυτά· πας ο ελπίζων επ' αυτά
Som desse er, vert dei som lagar deim, alle som set si lit til deim.
19 Οίκος Ισραήλ, ευλογήσατε τον Κύριον· οίκος Ααρών, ευλογήσατε τον Κύριον·
Israels hus, lova Herren! Arons hus, lova Herren!
20 οίκος Λευΐ, ευλογήσατε τον Κύριον· οι φοβούμενοι τον Κύριον, ευλογήσατε τον Κύριον.
Levis hus, lova Herren! De som ottast Herren, lova Herren!
21 Ευλογητός ο Κύριος εν Σιών, ο κατοικών εν Ιερουσαλήμ. Αλληλούϊα.
Lova vere Herren frå Sion, han som bur i Jerusalem! Halleluja!