Ψαλμοί 133

1 «Ωιδή των Αναβαθμών, του Δαβίδ.» Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί.

Cantique des pèlerinages. — De David. Oh! qu'il est bon, qu'il est doux Pour des frères, de se trouver réunis ensemble!

2 Είναι ως το πολύτιμον μύρον επί την κεφαλήν, το καταβαίνον επί τον πώγωνα, τον πώγωνα του Ααρών· το καταβαίνον επί το στόμιον του ενδύματος αυτού·

C'est comme l'huile précieuse, répandue sur la tête. Qui coule sur la barbe, sur la barbe d'Aaron, Qui coule jusqu'au bord de ses vêtements.

3 ως η δρόσος του Αερμών, η καταβαίνουσα επί τα όρη της Σιών· διότι εκεί διώρισεν ο Κύριος την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος.

C'est comme la rosée de l'Hermon, Qui descend sur les collines de Sion; Car c'est là que l'Éternel envoie la bénédiction Et la vie, pour toujours!