Ψαλμοί 130

1 «Ωιδή των Αναβαθμών.» Εκ βαθέων έκραξα προς σε, Κύριε.

En visa i högre choren. Utu djupen ropar jag till dig, Herre.

2 Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου· ας ήναι τα ώτα σου προσεκτικά εις την φωνήν των δεήσεών μου.

Herre, hör mina röst; låt din öron akta uppå mins böns röst.

3 Εάν, Κύριε, παρατηρήσης ανομίας, Κύριε, τις θέλει δυνηθή να σταθή;

Om du, Herre, vill tillräkna synderna, Herre, ho kan blifva beståndandes?

4 Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, διά να σε φοβώνται.

Ty när dig är förlåtelse, att man skall frukta dig.

5 Προσέμεινα τον Κύριον, προσέμεινεν η ψυχή μου, και ήλπισα επί τον λόγον αυτού.

Jag vänter efter Herran; min själ vänter, och jag hoppas uppå hans ord.

6 Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριον, μάλλον παρά τους προσμένοντας την αυγήν, ναι, τους προσμένοντας την αυγήν.

Min själ vänter efter Herran, ifrå den ena morgonväkten till den andra.

7 Ας ελπίζη ο Ισραήλ επί τον Κύριον· διότι παρά τω Κυρίω είναι έλεος, και λύτρωσις πολλή παρ' αυτώ·

Israel hoppes uppå Herran; ty när Herranom är nåd, och mycken förlossning när honom.

8 και αυτός θέλει λυτρώσει τον Ισραήλ από πασών των ανομιών αυτού.

Och han skall förlossa Israel ifrån alla hans synder.