Ψαλμοί 130

1 «Ωιδή των Αναβαθμών.» Εκ βαθέων έκραξα προς σε, Κύριε.

Ein song til høgtidsferderne. Or djupet ropar eg på deg, Herre!

2 Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου· ας ήναι τα ώτα σου προσεκτικά εις την φωνήν των δεήσεών μου.

Herre, høyr på mi røyst, lat dine øyro merka mi bønerøyst!

3 Εάν, Κύριε, παρατηρήσης ανομίας, Κύριε, τις θέλει δυνηθή να σταθή;

Dersom du, Herre, vil gøyma på misgjerningar, Herre, kven kann då standa?

4 Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, διά να σε φοβώνται.

For hjå deg er forlatingi, at dei skal ottast deg.

5 Προσέμεινα τον Κύριον, προσέμεινεν η ψυχή μου, και ήλπισα επί τον λόγον αυτού.

Eg vonar på Herren, mi sjæl vonar, og eg ventar på hans ord.

6 Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριον, μάλλον παρά τους προσμένοντας την αυγήν, ναι, τους προσμένοντας την αυγήν.

Mi sjæl ventar på Herren meir enn vaktmenner på morgonen, vaktmenner på morgonen.

7 Ας ελπίζη ο Ισραήλ επί τον Κύριον· διότι παρά τω Κυρίω είναι έλεος, και λύτρωσις πολλή παρ' αυτώ·

Venta, Israel, på Herren! for hjå Herren er nåden, og stor utløysing er hjå honom.

8 και αυτός θέλει λυτρώσει τον Ισραήλ από πασών των ανομιών αυτού.

Og han skal løysa Israel frå alle deira misgjerningar.