Ψαλμοί 130

1 «Ωιδή των Αναβαθμών.» Εκ βαθέων έκραξα προς σε, Κύριε.

En sang ved festreisene. Av det dype kaller jeg på dig, Herre!

2 Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου· ας ήναι τα ώτα σου προσεκτικά εις την φωνήν των δεήσεών μου.

Herre, hør min røst, la dine ører akte på mine inderlige bønners røst!

3 Εάν, Κύριε, παρατηρήσης ανομίας, Κύριε, τις θέλει δυνηθή να σταθή;

Dersom du, Herre, vil gjemme på misgjerninger, Herre, hvem kan da bli stående?

4 Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, διά να σε φοβώνται.

For hos dig er forlatelsen, forat du må fryktes.

5 Προσέμεινα τον Κύριον, προσέμεινεν η ψυχή μου, και ήλπισα επί τον λόγον αυτού.

Jeg bier efter Herren, min sjel bier, og jeg venter på hans ord.

6 Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριον, μάλλον παρά τους προσμένοντας την αυγήν, ναι, τους προσμένοντας την αυγήν.

Min sjel venter på Herren mere enn vektere på morgenen, vektere på morgenen.

7 Ας ελπίζη ο Ισραήλ επί τον Κύριον· διότι παρά τω Κυρίω είναι έλεος, και λύτρωσις πολλή παρ' αυτώ·

Vent på Herren, Israel! For hos Herren er miskunnheten, og megen forløsning er hos ham,

8 και αυτός θέλει λυτρώσει τον Ισραήλ από πασών των ανομιών αυτού.

og han skal forløse Israel fra alle dets misgjerninger.