< Ψαλμοί 130 >
1 «Ωιδή των Αναβαθμών.» Εκ βαθέων έκραξα προς σε, Κύριε.
Ein Wallfahrtslied. Aus der Tiefe rufe ich, HERR, zu dir:
2 Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου· ας ήναι τα ώτα σου προσεκτικά εις την φωνήν των δεήσεών μου.
Herr, höre meine Stimme! Möchten deine Ohren aufmerksam sein auf die Stimme meines Flehens!
3 Εάν, Κύριε, παρατηρήσης ανομίας, Κύριε, τις θέλει δυνηθή να σταθή;
Wenn du Sünden behältst, HERR, wer kann bestehen?
4 Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, διά να σε φοβώνται.
Aber bei dir ist die Vergebung, auf daß man dich fürchte.
5 Προσέμεινα τον Κύριον, προσέμεινεν η ψυχή μου, και ήλπισα επί τον λόγον αυτού.
Ich harre des HERRN, meine Seele harrt, und ich hoffe auf sein Wort.
6 Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριον, μάλλον παρά τους προσμένοντας την αυγήν, ναι, τους προσμένοντας την αυγήν.
Meine Seele harrt des Herrn, mehr als die Wächter auf den Morgen, als die Wächter auf den Morgen.
7 Ας ελπίζη ο Ισραήλ επί τον Κύριον· διότι παρά τω Κυρίω είναι έλεος, και λύτρωσις πολλή παρ' αυτώ·
Israel, hoffe auf den HERRN! Denn bei dem HERRN ist die Gnade, und viel Erlösung ist bei ihm.
8 και αυτός θέλει λυτρώσει τον Ισραήλ από πασών των ανομιών αυτού.
Und er wird Israel erlösen von allen seinen Sünden.