Ψαλμοί 130

1 «Ωιδή των Αναβαθμών.» Εκ βαθέων έκραξα προς σε, Κύριε.

(Sang til Festrejserne.) Fra det dybe råber jeg til

2 Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου· ας ήναι τα ώτα σου προσεκτικά εις την φωνήν των δεήσεών μου.

o Herre hør min Røst! Lad dine Ører lytte til min tryglende Røst!

3 Εάν, Κύριε, παρατηρήσης ανομίας, Κύριε, τις θέλει δυνηθή να σταθή;

Tog du Vare, HERRE, på Misgerninger, Herre, hvo kunde da bestå?

4 Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, διά να σε φοβώνται.

Men hos dig er der Syndsforladelse, at du må frygtes.

5 Προσέμεινα τον Κύριον, προσέμεινεν η ψυχή μου, και ήλπισα επί τον λόγον αυτού.

Jeg håber. på HERREN, min Sjæl håber på hans Ord,

6 Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριον, μάλλον παρά τους προσμένοντας την αυγήν, ναι, τους προσμένοντας την αυγήν.

på Herren bier min Sjæl mer end Vægter på Morgen, Vægter på Morgen.

7 Ας ελπίζη ο Ισραήλ επί τον Κύριον· διότι παρά τω Κυρίω είναι έλεος, και λύτρωσις πολλή παρ' αυτώ·

Israel, bi på HERREN! Thi hos HERREN er Miskundhed, hos ham er Forløsning i Overflod.

8 και αυτός θέλει λυτρώσει τον Ισραήλ από πασών των ανομιών αυτού.

Og han vil forløse Israel fra alle dets Misgerninger,