< Ψαλμοί 130 >

1 «Ωιδή των Αναβαθμών.» Εκ βαθέων έκραξα προς σε, Κύριε.
Sang til Festrejserne. Fra det dybe raaber jeg til dig, HERRE,
2 Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου· ας ήναι τα ώτα σου προσεκτικά εις την φωνήν των δεήσεών μου.
o Herre, hør min Røst! Lad dine Ører lytte til min tryglende Røst!
3 Εάν, Κύριε, παρατηρήσης ανομίας, Κύριε, τις θέλει δυνηθή να σταθή;
Tog du Vare, HERRE, paa Misgerninger, Herre, hvo kunde da bestaa?
4 Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, διά να σε φοβώνται.
Men hos dig er der Syndsforladelse, at du maa frygtes.
5 Προσέμεινα τον Κύριον, προσέμεινεν η ψυχή μου, και ήλπισα επί τον λόγον αυτού.
Jeg haaber paa HERREN, min Sjæl haaber paa hans Ord,
6 Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριον, μάλλον παρά τους προσμένοντας την αυγήν, ναι, τους προσμένοντας την αυγήν.
paa Herren bier min Sjæl mer end Vægter paa Morgen, Vægter paa Morgen.
7 Ας ελπίζη ο Ισραήλ επί τον Κύριον· διότι παρά τω Κυρίω είναι έλεος, και λύτρωσις πολλή παρ' αυτώ·
Israel, bi paa HERREN! Thi hos HERREN er Miskundhed, hos ham er Forløsning i Overflod.
8 και αυτός θέλει λυτρώσει τον Ισραήλ από πασών των ανομιών αυτού.
Og han vil forløse Israel fra alle dets Misgerninger.

< Ψαλμοί 130 >