Ψαλμοί 124

1 «Ωιδή των Αναβαθμών, του Δαβίδ.» Αν δεν ήτο ο Κύριος μεθ' ημών, ας είπη τώρα ο Ισραήλ·

Canticum graduum. Nisi quia Dominus erat in nobis, dicat nunc Israel:

2 αν δεν ήτο ο Κύριος μεθ' ημών, ότε εσηκώθησαν άνθρωποι εφ' ημάς,

nisi quia Dominus erat in nobis, Cum exurgerent homines in nos,

3 ζώντας ήθελον μας καταπίει τότε, ενώ ο θυμός αυτών εφλέγετο εναντίον ημών·

forte vivos deglutissent nos: Cum irasceretur furor eorum in nos,

4 Τότε τα ύδατα ήθελον μας καταποντίσει, ο χείμαρρος ήθελε περάσει επάνωθεν της ψυχής ημών·

forsitan aqua absorbuisset nos.

5 τότε τα ύδατα τα επηρμένα ήθελον περάσει επάνωθεν της ψυχής ημών.

Torrentem pertransivit anima nostra: forsitan pertransisset anima nostra aquam intolerabilem.

6 Ευλογητός Κύριος, όστις δεν παρέδωκεν ημάς θήραμα εις τους οδόντας αυτών.

Benedictus Dominus qui non dedit nos, in captionem dentibus eorum.

7 Η ψυχή ημών ελυτρώθη ως πτηνόν από της παγίδος των θηρευτών· η παγίς συνετρίβη, και ημείς ελυτρώθημεν.

Anima nostra sicut passer erepta est de laqueo venantium: Laqueus contritus est, et nos liberati sumus.

8 Η βοήθεια ημών είναι εν τω ονόματι του Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην.

Adiutorium nostrum in nomine Domini, qui fecit caelum et terram.