Ψαλμοί 122

1 «Ωιδή των Αναβαθμών, του Δαβίδ.» Ευφράνθην ότε μοι είπον, Ας υπάγωμεν εις τον οίκον του Κυρίου·

Wallfahrtslieder. Von David. Ich freute mich, als man zu mir sprach: “Laßt uns zum Tempel Jahwes gehn!”

2 Οι πόδες ημών θέλουσιν ίστασθαι εν ταις πύλαις σου, Ιερουσαλήμ·

Unsere Füße stehen in deinen Thoren, Jerusalem!

3 Ιερουσαλήμ, η ωκοδομημένη ως πόλις συνηρμοσμένη ομού.

Jerusalem, du wiedergebaute, wie eine Stadt, die allzumal zusammengefügt ist,

4 Εκεί αναβαίνουσιν αι φυλαί, αι φυλαί του Κυρίου, κατά το διατεταγμένον εις τον Ισραήλ, διά να δοξολογήσωσι το όνομα του Κυρίου.

wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme Jahs, nach dem Gesetz für Israel, um dem Namen Jahwes zu danken.

5 Διότι εκεί ετέθησαν θρόνοι διά κρίσιν, οι θρόνοι του οίκου του Δαβίδ.

Denn dort stehen Gerichtssessel, Sessel des Hauses Davids.

6 Ζητείτε την ειρήνην της Ιερουσαλήμ· ας ευτυχώσιν οι αγαπώντές σε.

Erbittet Frieden für Jerusalem: Mögen Ruhe haben, die dich lieben.

7 Ας ήναι ειρήνη εις τα τείχη σου, αφθονία εις τα παλάτιά σου.

Friede sei in deinen Bollwerken, Ruhe in deinen Palästen.

8 Ένεκεν των αδελφών μου και των πλησίον μου, θέλω λέγει τώρα, Ειρήνη εις σέ·

Um meiner Brüder und Freunde willen laßt mich sprechen: Friede sei in dir!

9 Ένεκεν του οίκου Κυρίου του Θεού ημών, θέλω ζητεί το καλόν σου.

Um des Tempels Jahwes, unseres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen.