Ψαλμοί 120

1 «Ωδή των Αναβαθμών.» Εν τη θλίψει μου έκραξα προς τον Κύριον, και εισήκουσέ μου.

Canticum graduum. Ad Dominum cum tribularer clamavi: et exaudivit me.

2 Κύριε, λύτρωσον την ψυχήν μου από χειλέων ψευδών, από γλώσσης δολίας.

Domine libera animam meam a labiis iniquis, et a lingua dolosa.

3 Τι θέλει σοι δώσει ή τι θέλει σοι προσθέσει, η δολία γλώσσα;

Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam?

4 Τα ηκονημένα βέλη του δυνατού, μετά ανθράκων αρκεύθου.

Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis.

5 Ουαί εις εμέ, διότι παροικώ εν Μεσέχ, κατοικώ εν ταις σκηναίς του Κηδάρ·

Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est: habitavi cum habitantibus Cedar:

6 Πολύν καιρόν κατώκησεν η ψυχή μου μετά των μισούντων την ειρήνην.

multum incola fuit anima mea.

7 Εγώ αγαπώ την ειρήνην· αλλ' όταν ομιλώ, αυτοί ετοιμάζονται διά πόλεμον.

Cum his, qui oderunt pacem, eram pacificus: cum loquebar illis, impugnabant me gratis.