Ψαλμοί 120

1 «Ωδή των Αναβαθμών.» Εν τη θλίψει μου έκραξα προς τον Κύριον, και εισήκουσέ μου.

A song of ascents. In distress I cried to the Lord, and he answered me.

2 Κύριε, λύτρωσον την ψυχήν μου από χειλέων ψευδών, από γλώσσης δολίας.

“Deliver me, Lord, from the lip that is false and the tongue that is crafty.”

3 Τι θέλει σοι δώσει ή τι θέλει σοι προσθέσει, η δολία γλώσσα;

What shall he give to you, you tongue that is crafty? What yet shall he give to you?

4 Τα ηκονημένα βέλη του δυνατού, μετά ανθράκων αρκεύθου.

Arrows of warrior, sharpened, with glowing broom coals together.

5 Ουαί εις εμέ, διότι παροικώ εν Μεσέχ, κατοικώ εν ταις σκηναίς του Κηδάρ·

Woe is me that I sojourn in Meshech, that I live by the tents of Kedar.

6 Πολύν καιρόν κατώκησεν η ψυχή μου μετά των μισούντων την ειρήνην.

Already too long have I dwelt among those who hate peace.

7 Εγώ αγαπώ την ειρήνην· αλλ' όταν ομιλώ, αυτοί ετοιμάζονται διά πόλεμον.

I am for peace: but when I speak of it, they are for war.