Ψαλμοί 120

1 «Ωδή των Αναβαθμών.» Εν τη θλίψει μου έκραξα προς τον Κύριον, και εισήκουσέ μου.

Een lied op Hammaaloth. Ik heb tot den HEERE geroepen in mijn benauwdheid, en Hij heeft mij verhoord.

2 Κύριε, λύτρωσον την ψυχήν μου από χειλέων ψευδών, από γλώσσης δολίας.

O HEERE! red mijn ziel van de valse lippen, van de bedriegelijke tong.

3 Τι θέλει σοι δώσει ή τι θέλει σοι προσθέσει, η δολία γλώσσα;

Wat zal U de bedriegelijke tong geven, of wat zal zij U toevoegen?

4 Τα ηκονημένα βέλη του δυνατού, μετά ανθράκων αρκεύθου.

Scherpe pijlen eens machtigen, mitsgaders gloeiende jeneverkolen.

5 Ουαί εις εμέ, διότι παροικώ εν Μεσέχ, κατοικώ εν ταις σκηναίς του Κηδάρ·

O, wee mij, dat ik een vreemdeling ben in Mesech, dat ik in de tenten Kedars wone.

6 Πολύν καιρόν κατώκησεν η ψυχή μου μετά των μισούντων την ειρήνην.

Mijn ziel heeft lang gewoond bij degenen, die den vrede haten.

7 Εγώ αγαπώ την ειρήνην· αλλ' όταν ομιλώ, αυτοί ετοιμάζονται διά πόλεμον.

Ik ben vreedzaam; maar als ik spreek, zijn zij aan den oorlog.