Ψαλμοί 120

1 «Ωδή των Αναβαθμών.» Εν τη θλίψει μου έκραξα προς τον Κύριον, και εισήκουσέ μου.

Sang til Festrejserne. Jeg raabte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

2 Κύριε, λύτρωσον την ψυχήν μου από χειλέων ψευδών, από γλώσσης δολίας.

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

3 Τι θέλει σοι δώσει ή τι θέλει σοι προσθέσει, η δολία γλώσσα;

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

4 Τα ηκονημένα βέλη του δυνατού, μετά ανθράκων αρκεύθου.

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

5 Ουαί εις εμέ, διότι παροικώ εν Μεσέχ, κατοικώ εν ταις σκηναίς του Κηδάρ·

Ve mig, at jeg maa leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

6 Πολύν καιρόν κατώκησεν η ψυχή μου μετά των μισούντων την ειρήνην.

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

7 Εγώ αγαπώ την ειρήνην· αλλ' όταν ομιλώ, αυτοί ετοιμάζονται διά πόλεμον.

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!