Ψαλμοί 119
1 Άλεφ. Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ· οι περιπατούντες εν τω νόμω του Κυρίου·
Salige er de hvis vei er ulastelig, som vandrer i Herrens lov.
2 Μακάριοι οι φυλάττοντες τα μαρτύρια αυτού, οι εκζητούντες αυτόν εξ όλης καρδίας·
Salige er de som tar vare på hans vidnesbyrd, som søker ham av hele sitt hjerte
3 αυτοί βεβαίως δεν πράττουσιν ανομίαν· εν ταις οδοίς αυτού περιπατούσι.
og ikke gjør urett, men vandrer på hans veier.
4 συ προσέταξας να φυλάττωνται ακριβώς αι εντολαί σου.
Du har gitt dine befalinger forat en skal holde dem nøie.
5 Είθε να κατευθύνωνται αι οδοί μου, διά να φυλάττω τα διατάγματά σου
O, at mine veier måtte bli faste, så jeg holder dine forskrifter!
6 Τότε δεν θέλω αισχυνθή, όταν επιβλέπω εις πάντα τα προστάγματά σου.
Da skal jeg ikke bli til skamme når jeg gir akt på alle dine bud.
7 Θέλω σε δοξολογεί εν ευθύτητι καρδίας, όταν μάθω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Jeg vil prise dig i hjertets opriktighet når jeg lærer din rettferdighets lover å kjenne.
8 Τα διατάγματά σου θέλω φυλάττει· μη με εγκαταλίπης ολοκλήρως.
Dine forskrifter vil jeg holde; du må ikke rent forlate mig!
9 Βεθ. Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου.
Hvorved skal den unge holde sin sti ren? Ved å holde sig efter ditt ord.
10 Εξ όλης της καρδίας μου σε εξεζήτησα· με μη αφήσης να αποπλανηθώ από των προσταγμάτων σου.
Av hele mitt hjerte har jeg søkt dig; la mig ikke fare vill fra dine bud!
11 Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγιά σου, διά να μη αμαρτάνω εις σε.
I mitt hjerte har jeg gjemt ditt ord forat jeg ikke skal synde imot dig.
12 Ευλογητός είσαι, Κύριε· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Lovet være du, Herre! Lær mig dine forskrifter!
13 Διά των χειλέων μου διηγήθην πάσας τας κρίσεις του στόματός σου.
Med mine leber har jeg forkynt alle lover fra din munn.
14 Εν τη οδώ των μαρτυρίων σου ευφράνθην, ως διά πάντα τα πλούτη.
Over dine vidnesbyrds vei har jeg gledet mig, som over all rikdom.
15 Εις τας εντολάς σου θέλω μελετά, και εις τας οδούς σου θέλω ενατενίζει.
På dine befalinger vil jeg grunde og tenke på dine stier.
16 Εις τα διατάγματά σου θέλω εντρυφά· δεν θέλω λησμονήσει τους λόγους σου.
I dine forskrifter forlyster jeg mig, jeg glemmer ikke ditt ord.
17 Γίμελ. Αντάμειψον τον δούλον σου· ούτω θέλω ζήσει, και θέλω φυλάξει τον λόγον σου.
Gjør vel imot din tjener, så jeg kan leve! Da vil jeg holde ditt ord.
18 Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, και θέλω βλέπει τα θαυμάσια τα εκ του νόμου σου.
Lat op mine øine, så jeg kan skue de underfulle ting i din lov!
19 Πάροικος είμαι εγώ εν τη γή· μη κρύψης απ' εμού τα προστάγματά σου.
Jeg er en gjest på jorden; skjul ikke dine bud for mig!
20 Η ψυχή μου λιποθυμεί εκ του πόθου τον οποίον έχω εις τας κρίσεις σου πάντοτε.
Min sjel er knust, så jeg lenges efter dine lover til enhver tid.
21 Συ επετίμησας τους επικαταράτους υπερηφάνους, τους εκκλίνοντας από των προσταγμάτων σου.
Du har truet de overmodige, de forbannede, som farer vill fra dine bud.
22 Σήκωσον απ' εμού το όνειδος και την καταφρόνησιν· διότι εφύλαξα τα μαρτύριά σου.
Ta skam og forakt bort fra mig! For jeg har tatt vare på dine vidnesbyrd.
23 Άρχοντες τωόντι εκάθισαν και ελάλουν εναντίον μου· αλλ' ο δούλός σου εμελέτα εις τα διατάγματά σου.
Fyrster har også sittet og talt sammen imot mig; din tjener grunder på dine forskrifter.
24 Τα μαρτυριά σου βεβαίως είναι η τρυφή μου και οι σύμβουλοί μου.
Dine vidnesbyrd er også min lyst; de er mine rådgivere.
25 Δάλεθ. Η ψυχή μου εκολλήθη εις το χώμα· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
Min sjel er nedtrykt i støvet; hold mig i live efter ditt ord!
26 Εφανέρωσα τας οδούς μου, και μου εισήκουσας· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Jeg fortalte dig mine veier, og du svarte mig; lær mig dine forskrifter!
27 Κάμε με να εννοώ την οδόν των εντολών σου, και θέλω μελετά εις τα θαυμάσιά σου.
La mig forstå dine befalingers vei! Så vil jeg grunde på dine undergjerninger.
28 Η ψυχή μου τήκεται υπό θλίψεως· στερέωσόν με κατά τον λόγον σου.
Min sjel gråter av sorg; reis mig op efter ditt ord!
29 Απομάκρυνον απ' εμού την οδόν του ψεύδους, και χάρισόν μοι τον νόμον σου.
Vend løgnens vei bort fra mig, og unn mig din lov!
30 Την οδόν της αληθείας εξέλεξα· προ οφθαλμών μου έθεσα τας κρίσεις σου.
Trofasthets vei har jeg utvalgt, dine lover har jeg satt for mig.
31 Προσεκολλήθην εις τα μαρτύριά σου· Κύριε, μη με καταισχύνης.
Jeg henger ved dine vidnesbyrd; Herre, la mig ikke bli til skamme!
32 Την οδόν των προσταγμάτων σου θέλω τρέχει, όταν πλατύνης την καρδίαν μου.
Dine buds vei vil jeg løpe; for du frir mitt hjerte fra angst.
33 Ε. Δίδαξόν με, Κύριε, την οδόν των διαταγμάτων σου, και θέλω φυλάττει αυτήν μέχρι τέλους.
Lær mig, Herre, dine forskrifters vei! Så vil jeg ta vare på den inntil enden.
34 Συνέτισόν με, και θέλω φυλάττει τον νόμον σου· ναι, θέλω φυλάττει αυτόν εν όλη καρδία.
Lær mig! Så vil jeg ta vare på din lov og holde den av hele mitt hjerte.
35 Οδήγησόν με εις την οδόν των προσταγμάτων σου· διότι ευφραίνομαι εις αυτήν.
Led mig frem på dine buds sti! For i den har jeg min lyst.
36 Κλίνον την καρδίαν μου εις τα μαρτύριά σου και μη εις πλεονεξίαν.
Bøi mitt hjerte til dine vidnesbyrd og ikke til vinning!
37 Απόστρεψον τους οφθαλμούς μου από του να βλέπωσι ματαιότητα· ζωοποίησόν με εν τη οδώ σου.
Vend mine øine bort fra å se efter tomhet, hold mig i live på din vei!
38 Εκτέλεσον τον λόγον σου προς τον δούλον σου, όστις είναι δεδομένος εις τον φόβον σου.
Opfyll for din tjener ditt ord, som er for dem som frykter dig!
39 Αφαίρεσον το όνειδός μου, το οποίον φοβούμαι· διότι αι κρίσεις σου είναι αγαθαί.
Ta bort min vanære, som jeg frykter for! For dine lover er gode.
40 Ιδού, επεθύμησα τας εντολάς σου· ζωοποίησόν με διά της δικαιοσύνης σου.
Se, jeg lenges efter dine befalinger; hold mig i live ved din rettferdighet!
41 Βάου. Και ας έλθη επ εμέ το έλεός σου, Κύριε, και η σωτηρία σου κατά τον λόγον σου.
La dine nådegjerninger, Herre, komme over mig, din frelse efter ditt ord!
42 Τότε θέλω αποκριθή προς τον ονειδίζοντά με· διότι ελπίζω επί τον λόγον σου.
Jeg vil gi den svar som håner mig; for jeg setter min lit til ditt ord.
43 Και μη αφαιρέσης ολοτελώς από του στόματός μου τον λόγον της αληθείας· διότι ήλπισα επί τας κρίσεις σου.
Ta ikke sannhets ord så rent bort fra min munn! For jeg bier på dine dommer.
44 Και θέλω φυλάττει τον νόμον σου διαπαντός, εις τον αιώνα του αιώνος.
Jeg vil holde din lov stadig, evindelig og alltid.
45 Και θέλω περιπατεί εν ευρυχωρία· διότι εξεζήτησα τας εντολάς σου.
La mig vandre i fritt rum! For jeg spør efter dine befalinger.
46 Και θέλω ομιλεί περί των μαρτυρίων σου έμπροσθεν βασιλέων, και δεν θέλω αισχυνθή.
Jeg vil tale om dine vidnesbyrd for konger og skal ikke bli til skamme.
47 Και θέλω εντρυφά εις τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα.
Jeg har min lyst i dine bud, som jeg elsker.
48 Και θέλω υψόνει τας χείρας μου προς τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα· και θέλω μελετά εις τα διατάγματά σου.
Jeg løfter mine hender til dine bud, som jeg elsker, og jeg vil grunde på dine forskrifter.
49 Ζάϊν. Ενθυμήθητι τον λόγον τον προς τον δούλον σου, εις τον οποίον με επήλπισας.
Kom i hu ordet til din tjener, fordi du har gitt mig håp!
50 Αύτη είναι η παρηγορία μου εν τη θλίψει μου, ότι ο λόγος σου με εζωοποίησεν.
Det er min trøst i min elendighet at ditt ord har holdt mig i live.
51 Οι υπερήφανοι με εχλεύαζον σφόδρα· αλλ' εγώ από του νόμου σου δεν εξέκλινα.
De overmodige har spottet mig såre; fra din lov er jeg ikke avveket.
52 Ενεθυμήθην τας απ' αιώνος κρίσεις σου, Κύριε, και παρηγορήθην.
Jeg kom dine dommer fra evighet i hu, Herre, og jeg blev trøstet.
53 Φρίκη με κατέλαβεν εξ αιτίας των ασεβών, των εγκαταλειπόντων τον νόμον σου.
En brennende harme har grepet mig over de ugudelige, som forlater din lov.
54 Τα διατάγματά σου υπήρξαν εις εμέ ψαλμωδίαι εν τω οίκω της παροικίας μου.
Dine forskrifter er blitt mine lovsanger i min utlendighets hus.
55 Ενεθυμήθην εν νυκτί το όνομά σου, Κύριε· και εφύλαξα τον νόμον σου.
Jeg kom om natten ditt navn i hu, Herre, og jeg holdt din lov.
56 Τούτο έγεινεν εις εμέ, διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
Dette blev mig gitt: at jeg har tatt vare på dine befalinger.
57 Χεθ. Συ, Κύριε, μερίς μου είσαι· είπα να φυλάξω τους λόγους σου.
Herren er min del, sa jeg, idet jeg holdt dine ord.
58 Παρεκάλεσα το πρόσωπόν σου εν όλη καρδία· ελέησόν με κατά τον λόγον σου.
Jeg bønnfalt dig av hele mitt hjerte: Vær mig nådig efter ditt ord!
59 Διελογίσθην τας οδούς μου και έστρεψα τους πόδας μου εις τα μαρτύριά σου.
Jeg eftertenkte mine veier og vendte mine føtter til dine vidnesbyrd.
60 Έσπευσα και δεν εβράδυνα να φυλάξω τα προστάγματά σου.
Jeg hastet og ventet ikke med å holde dine bud.
61 Στίφη ασεβών με περιεκύκλωσαν· αλλ' εγώ δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
De ugudeliges strikker har omspent mig, din lov har jeg ikke glemt.
62 Το μεσονύκτιον εγείρομαι διά να σε δοξολογώ διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Midt om natten står jeg op for å prise dig for din rettferdighets lover.
63 Εγώ είμαι μέτοχος πάντων των φοβουμένων σε και φυλαττόντων τας εντολάς σου.
Jeg holder mig til alle dem som frykter dig, og som holder dine befalinger.
64 Η γη, Κύριε, είναι πλήρης του ελέους σου· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Jorden er full av din miskunnhet, Herre; lær mig dine forskrifter!
65 Τεθ. Συ, Κύριε, ευηργέτησας τον δούλον σου κατά τον λόγον σου.
Du har gjort vel imot din tjener, Herre, efter ditt ord.
66 Δίδαξόν με φρόνησιν και γνώσιν· διότι επίστευσα εις τα προστάγματά σου.
Lær mig god skjønnsomhet og kunnskap! For jeg tror på dine bud.
67 Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανώμην· αλλά τώρα εφύλαξα τον λόγον σου.
Før jeg blev ydmyket, fór jeg vill; men nu holder jeg ditt ord.
68 Συ είσαι αγαθός και αγαθοποιός· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Du er god og gjør godt; lær mig dine forskrifter!
69 Οι υπερήφανοι έπλεξαν κατ' εμού ψεύδος· αλλ' εγώ εν όλη καρδία θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
De overmodige har spunnet løgn sammen imot mig; jeg holder dine befalinger av hele mitt hjerte.
70 Η καρδία αυτών έπηξεν ως πάχος· αλλ' εγώ εντρυφώ εις τον νόμον σου.
Deres hjerte er som en fettklump; jeg har min lyst i din lov.
71 Καλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα διατάγματά σου.
Det var mig godt at jeg blev ydmyket, forat jeg kunde lære dine forskrifter.
72 Ο νόμος του στόματός σου είναι καλήτερος εις εμέ, υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου.
Din munns lov er mig bedre enn tusen stykker gull og sølv.
73 Ιώδ. Αι χείρές σου με έκαμαν και με έπλασαν· συνέτισόν με, και θέλω μάθει τα προστάγματά σου.
Dine hender har skapt mig og gjort mig; gi mig forstand, forat jeg må lære dine bud!
74 Οι φοβούμενοί σε θέλουσι με ιδεί και ευφρανθή, διότι ήλπισα επί τον λόγον σου.
De som frykter dig, skal se mig og glede sig; for jeg venter på ditt ord.
75 Γνωρίζω, Κύριε, ότι αι κρίσεις σου είναι δικαιοσύνη, και ότι πιστώς με εταλαιπώρησας.
Jeg vet, Herre, at dine dommer er rettferdighet, og i trofasthet har du ydmyket mig.
76 Ας με παρηγορήση, δέομαι, το έλεός σου, κατά τον λόγον σου τον προς τον δούλον σου.
La din miskunnhet være mig til trøst efter ditt ord til din tjener!
77 Ας έλθωσιν επ' εμέ οι οικτιρμοί σου, διά να ζώ· διότι ο νόμος σου είναι η τρυφή μου.
La din miskunnhet komme over mig, forat jeg kan leve! For din lov er min lyst.
78 Ας αισχυνθώσιν οι υπερήφανοι, διότι ζητούσιν αδίκως να με ανατρέψωσιν· αλλ' εγώ θέλω μελετά εις τας εντολάς σου.
La de overmodige bli til skamme! For de har trykket mig ned uten årsak; jeg grunder på dine befalinger.
79 Ας επιστρέψωσιν εις εμέ οι φοβούμενοί σε, και οι γνωρίζοντες τα μαρτύριά σου·
La dem vende tilbake til mig, de som frykter dig og kjenner dine vidnesbyrd!
80 Ας ήναι η καρδία μου άμωμος εις τα διατάγματά σου, διά να μη αισχυνθώ.
La mitt hjerte være fullkomment i dine forskrifter, forat jeg ikke skal bli til skamme!
81 Καφ. Λιποθυμεί η ψυχή μου διά την σωτηρίαν σου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
Min sjel vansmekter av lengsel efter din frelse; jeg venter på ditt ord.
82 Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά τον λόγον σου, λέγοντες, Πότε θέλεις με παρηγορήσει;
Mine øine vansmekter av lengsel efter ditt ord idet jeg sier: Når vil du trøste mig?
83 Διότι έγεινα ως ασκός εν τω καπνώ· αλλά τα διατάγματά σου δεν ελησμόνησα.
For jeg er som en skinnsekk i røk; dine forskrifter glemmer jeg ikke.
84 Πόσαι είναι αι ημέραι του δούλου σου; πότε θέλεις κάμει κρίσιν εναντίον των καταδιωκόντων με;
Hvor mange er vel din tjeners dager? Når vil du holde dom over mine forfølgere?
85 Οι υπερήφανοι, οι εναντίοι του νόμου σου, έσκαψαν εις εμέ λάκκους.
De overmodige har gravd graver for mig, de som ikke skikker sig efter din lov.
86 Πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια· αδίκως με κατατρέχουσι· βοήθησόν μοι.
Alle dine bud er trofasthet; uten årsak forfølger de mig; hjelp mig!
87 Παρ' ολίγον με κατέστρεψαν εις την γήν· αλλ' εγώ δεν εγκατέλιπον τας εντολάς σου.
På lite nær har de tilintetgjort mig i landet; men jeg har ikke forlatt dine befalinger.
88 Ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου· και θέλω φυλάξει τα μαρτύρια του στόματός σου.
Hold mig i live efter din miskunnhet! Så vil jeg ta vare på din munns vidnesbyrd.
89 Λάμεδ. Εις τον αιώνα, Κύριε, διαμένει ο λόγος σου εν τω ουρανώ·
Til evig tid, Herre, står ditt ord fast i himmelen.
90 η αλήθειά σου εις γενεάν και γενεάν· εθεμελίωσας την γην, και διαμένει.
Fra slekt til slekt varer din trofasthet; du grunnfestet jorden, og den stod der.
91 Κατά τας διατάξεις σου διαμένουσιν έως της σήμερον, διότι τα σύμπαντα είναι δούλοι σου.
Til å utføre dine dommer står de der enn idag; for alle ting er dine tjenere.
92 Εάν ο νόμος σου δεν ήτο η τρυφή μου, τότε ήθελον χαθή εν τη θλίψει μου.
Dersom din lov ikke hadde vært min lyst, var jeg omkommet i min elendighet.
93 Εις τον αιώνα δεν θέλω λησμονήσει τας εντολάς σου, διότι εν αυταίς με εζωοποίησας.
Til evig tid skal jeg ikke glemme dine befalinger; for ved dem har du holdt mig i live.
94 Σος είμαι εγώ· σώσον με· διότι τας εντολάς σου εξεζήτησα.
Din er jeg, frels mig! For jeg har søkt dine befalinger.
95 Οι ασεβείς με περιέμενον διά να με αφανίσωσιν· αλλ' εγώ θέλω προσέχει εις τα μαρτύριά σου.
De ugudelige har bidd på mig for å ødelegge mig; jeg gir akt på dine vidnesbyrd.
96 Εις πάσαν τελειότητα είδον όριον· αλλ' ο νόμος σου είναι πλατύς σφόδρα.
På all fullkommenhet har jeg sett en ende, men ditt bud strekker sig såre vidt.
97 Μεμ. Πόσον αγαπώ τον νόμον σου· όλην την ημέραν είναι μελέτη μου.
Hvor jeg har din lov kjær! Hele dagen grunder jeg på den.
98 Διά των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των εχθρών μου, διότι είναι πάντοτε μετ' εμού.
Dine bud gjør mig visere enn mine fiender; for til evig tid eier jeg dem.
99 Είμαι συνετώτερος πάντων των διδασκόντων με· διότι τα μαρτύριά σου είναι μελέτη μου.
Jeg er blitt klokere enn alle mine lærere; for jeg grunder på dine vidnesbyrd.
100 Είμαι συνετώτερος των γερόντων· διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
Jeg er forstandigere enn de gamle; for jeg har tatt vare på dine befalinger.
101 Από πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου, διά να φυλάξω τον λόγον σου.
Fra enhver ond sti har jeg holdt mine føtter borte forat jeg kunde holde ditt ord.
102 Από των κρίσεών σου δεν εξέκλινα· διότι συ με εδίδαξας.
Fra dine lover er jeg ikke avveket; for du har lært mig.
103 Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον ουρανίσκον μου· είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου.
Hvor dine ord er søte for min gane, mere enn honning for min munn!
104 Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός· διά τούτο εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
Av dine befalinger får jeg forstand; derfor hater jeg all løgnens sti.
105 Νούν. Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου.
Ditt ord er en lykte for min fot og et lys for min sti.
106 Ώμοσα και θέλω εμμένει να φυλάττω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Jeg har svoret, og jeg har holdt det, å ta vare på din rettferdighets lover.
107 Εταλαιπωρήθην σφόδρα· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
Jeg er såre nedbøiet; Herre, hold mig i live efter ditt ord!
108 Πρόσδεξαι, δέομαι, τας προαιρετικάς προσφοράς του στόματός μου, Κύριε· και δίδαξόν με τας κρίσεις σου.
La min munns frivillige offere tekkes dig, Herre, og lær mig dine lover!
109 Η ψυχή μου είναι πάντοτε εν κινδύνω· τον νόμον σου όμως δεν ελησμόνησα.
Jeg går alltid med livet i hendene, men din lov har jeg ikke glemt.
110 Οι ασεβείς έστησαν εις εμέ παγίδα· αλλ' εγώ από των εντολών σου δεν εξέκλινα.
De ugudelige har lagt snare for mig, men jeg har ikke forvillet mig fra dine befalinger.
111 Τα μαρτύριά σου εκληρονόμησα εις τον αιώνα· διότι ταύτα είναι η αγαλλίασις της καρδίας μου.
Jeg har fått dine vidnesbyrd i eie evindelig; for de er mitt hjertes glede.
112 Έκλινα την καρδίαν μου εις το να κάμνω τα διατάγματά σου πάντοτε μέχρι τέλους.
Jeg har bøiet mitt hjerte til å gjøre efter dine forskrifter evindelig, inntil enden.
113 Σάμεχ. Εμίσησα τους διεστραμμένους στοχασμούς· τον δε νόμον σου ηγάπησα.
De tvesinnede hater jeg, men din lov elsker jeg.
114 Συ είσαι η σκέπη μου και η ασπίς μου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
Du er mitt skjul og mitt skjold, jeg venter på ditt ord.
115 Απομακρύνθητε απ' εμού οι πονηρευόμενοι· διότι θέλω φυλάττει τα προστάγματα του Θεού μου.
Vik fra mig, I som gjør ondt, forat jeg må holde min Guds bud!
116 Υποστήριζέ με κατά τον λόγον σου και θέλω ζή· και μη με καταισχύνης εις την ελπίδα μου.
Hold mig oppe efter ditt ord, forat jeg kan leve, og la mig ikke bli til skamme med mitt håp!
117 Υποστήριζέ με και θέλω σωθή· και θέλω προσέχει διαπαντός εις τα διατάγματά σου.
Støtt mig, så jeg må bli frelst! Da vil jeg alltid skue med lyst på dine forskrifter.
118 Συ κατεπάτησας πάντας τους εκκλίνοντας από των διαταγμάτων σου· διότι ματαία είναι η δολιότης αυτών.
Du akter for intet alle dem som farer vill fra dine forskrifter; for deres svik er forgjeves.
119 Αποσκυβαλίζεις πάντας τους πονηρούς της γής· διά τούτο ηγάπησα τα μαρτύριά σου.
Som slagg bortrydder du alle ugudelige på jorden; derfor elsker jeg dine vidnesbyrd.
120 Έφριξεν η σαρξ μου από του φόβου σου, και από των κρίσεών σου εφοβήθην.
Av redsel for dig gyser min kropp, og jeg frykter for dine dommer.
121 Νγάϊν. Έκαμα κρίσιν και δικαιοσύνην· μη με παραδώσης εις τους αδικούντάς με.
Jeg har gjort rett og rettferdighet; du vil ikke overgi mig til dem som undertrykker mig.
122 Γενού εγγυητής του δούλου σου εις καλόν· ας μη με καταθλίψωσιν οι υπερήφανοι.
Gå i borgen for din tjener, forat det kan gå ham vel! La ikke de overmodige undertrykke mig!
123 Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά την σωτηρίαν σου και διά τον λόγον της δικαιοσύνης σου.
Mine øine vansmekter av lengsel efter din frelse og efter din rettferdighets ord.
124 Κάμε μετά του δούλου σου κατά το έλεός σου και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Gjør med din tjener efter din miskunnhet, og lær mig dine forskrifter!
125 Δούλος σου είμαι εγώ· συνέτισόν με, και θέλω γνωρίσει τα μαρτύριά σου.
Jeg er din tjener; lær mig, så jeg kan kjenne dine vidnesbyrd!
126 Καιρός είναι διά να ενεργήση ο Κύριος· ηκύρωσαν τον νόμον σου.
Det er tid for Herren å gripe inn; de har brutt din lov.
127 Διά τούτο ηγάπησα τα προστάγματά σου υπέρ χρυσίον, και υπέρ χρυσίον καθαρόν.
Derfor elsker jeg dine bud mere enn gull, ja mere enn fint gull.
128 Διά τούτο εγνώρισα ορθάς πάσας τας εντολάς σου περί παντός πράγματος· και εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
Derfor holder jeg alle befalinger om alle ting for å være rette; jeg hater all løgnens sti.
129 Πε. Θαυμαστά είναι τα μαρτύριά σου· διά τούτο εφύλαξεν αυτά η ψυχή μου.
Underfulle er dine vidnesbyrd; derfor tar min sjel vare på dem.
130 Η φανέρωσις των λόγων σου φωτίζει· συνετίζει τους απλούς.
Dine ords åpenbaring oplyser, den gjør enfoldige forstandige.
131 Ήνοιξε το στόμα μου και ανεστέναξα· διότι επεθύμησα τα προστάγματά σου.
Jeg åpnet min munn og sukket av lengsel; for jeg stundet efter dine bud.
132 Επίβλεψον επ' εμέ και ελέησόν με, καθώς συνειθίζεις προς τους αγαπώντας το όνομά σου.
Vend dig til mig og vær mig nådig, som rett er mot dem som elsker ditt navn!
133 Στερέωσον τα βήματά μου εις τον λόγον σου· και ας μη με κατακυριεύση μηδεμία ανομία.
Gjør mine trin faste ved ditt ord, og la ingen urett herske over mig!
134 Λύτρωσόν με από καταδυναστείας ανθρώπων, και θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
Forløs mig fra menneskers vold! Så vil jeg holde dine befalinger.
135 Επίφανον το πρόσωπόν σου επί τον δούλον σου, και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
La ditt åsyn lyse for din tjener, og lær mig dine forskrifter!
136 Ρύακας υδάτων κατεβίβασαν οι οφθαλμοί μου, επειδή δεν φυλάττουσι τον νόμον σου.
Mine øine flyter bort i vannstrømmer over dem som ikke holder din lov.
137 Τσάδε. Δίκαιος είσαι, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.
Du er rettferdig, Herre, og dine dommer er rettvise.
138 Τα μαρτύριά σου, τα οποία διέταξας, είναι δικαιοσύνη και υπερτάτη αλήθεια.
Du har fastsatt dine vidnesbyrd i rettferdighet og stor trofasthet.
139 Ο ζήλος μου με κατέφαγε, διότι ελησμόνησαν τους λόγους σου οι εχθροί μου.
Min nidkjærhet har fortært mig, fordi mine motstandere har glemt dine ord.
140 Ο λόγος σου είναι κεκαθαρισμένος σφόδρα· διά τούτο ο δούλός σου αγαπά αυτόν.
Ditt ord er vel renset, og din tjener elsker det.
141 Μικρός είμαι και εξουδενωμένος· δεν ελησμόνησα όμως τας εντολάς σου.
Jeg er liten og foraktet; jeg har ikke glemt dine befalinger.
142 Η δικαιοσύνη σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια.
Din rettferdighet er en evig rettferdighet, og din lov er sannhet.
143 Θλίψεις και στενοχωρίαι με εύρηκαν· τα προστάγματά σου όμως είναι η χαρά μου.
Nød og trengsel fant mig; dine bud er min lyst.
144 Τα μαρτύριά σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα· Συνέτισόν με και θέλω ζήσει.
Dine vidnesbyrd er rettferdige til evig tid; lær mig, forat jeg kan leve!
145 Κοφ. Έκραξα εν όλη καρδία· άκουσόν μου, Κύριε, και θέλω φυλάξει τα διατάγματά σου.
Jeg roper av hele mitt hjerte; svar mig, Herre! Jeg vil ta vare på dine forskrifter.
146 Έκραξα προς σέ· σώσον με, και θέλω φυλάξει τα μαρτύριά σου.
Jeg roper til dig, frels mig! Så vil jeg holde dine vidnesbyrd.
147 Προέλαβον την αυγήν και έκραξα· ήλπισα επί τον λόγον σου.
Jeg var årle oppe i morgenlysningen og ropte om hjelp; jeg ventet på dine ord.
148 Οι οφθαλμοί μου προλαμβάνουσι τας νυκτοφυλακάς, διά να μελετώ εις τον λόγον σου.
Mine øine var oppe før nattevaktene, forat jeg kunde grunde på ditt ord.
149 Άκουσον της φωνής μου κατά το έλεός σου· ζωοποίησόν με, Κύριε, κατά την κρίσιν σου.
Hør min røst efter din miskunnhet! Herre, hold mig i live efter dine lover!
150 Επλησίασαν οι ακολουθούντες την πονηρίαν· εξέκλιναν από του νόμου σου.
De er kommet nær som jager efter ugjerning; fra din lov er de kommet langt bort.
151 Συ, Κύριε, είσαι πλησίον, και πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια.
Du er nær, Herre, og alle dine bud er sannhet.
152 Προ πολλού εγνώρισα εκ των μαρτυρίων σου, ότι εις τον αιώνα εθεμελίωσας αυτά.
For lenge siden vet jeg av dine vidnesbyrd at du har grunnet dem for evig tid.
153 Ρες. Ιδέ την θλίψιν μου και ελευθέρωσόν με· διότι δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
Se min elendighet og utfri mig! For jeg har ikke glemt din lov.
154 Δίκασον την δίκην μου και λύτρωσόν με· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
Før min sak og forløs mig, hold mig i live efter ditt ord!
155 Μακράν από ασεβών η σωτηρία· διότι δεν εκζητούσι τα διατάγματά σου.
Frelse er langt borte fra de ugudelige; for de søker ikke dine forskrifter.
156 Μεγάλοι οι οικτιρμοί σου, Κύριε· ζωοποίησόν με κατά τας κρίσεις σου.
Din miskunnhet er stor, Herre; hold mig i live efter dine dommer!
157 Πολλοί είναι οι καταδιώκοντές με και οι θλίβοντές με· αλλ' από των μαρτυρίων σου δεν εξέκλινα.
Mange er mine forfølgere og mine motstandere; jeg er ikke avveket fra dine vidnesbyrd.
158 Είδον τους παραβάτας και εταράχθην· διότι δεν εφύλαξαν τον λόγον σου.
Jeg så de troløse og vemmedes, dem som ikke holdt ditt ord.
159 Ιδέ πόσον αγαπώ τας εντολάς σου· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου.
Se at jeg har elsket dine befalinger! Herre, hold mig i live efter din miskunnhet!
160 Το κεφάλαιον του λόγου σου είναι η αλήθεια· και εις τον αιώνα μένουσι πάσαι αι κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Summen av ditt ord er sannhet, og til evig tid står all din rettferdighets lov fast.
161 Σχίν. Άρχοντες με κατεδίωξαν αναιτίως· αλλ' η καρδία μου τρέμει από του λόγου σου.
Fyrster forfulgte mig uten årsak, men mitt hjerte fryktet for dine ord.
162 Αγάλλομαι εις τον λόγον σου, ως ο ευρίσκων λάφυρα πολλά.
Jeg gleder mig over ditt ord som en som finner meget bytte.
163 Μισώ και βδελύττομαι το ψεύδος· τον νόμον σου αγαπώ.
Løgn har jeg hatet og avskydd, din lov har jeg elsket.
164 Επτάκις της ημέρας σε αινώ, διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Syv ganger om dagen har jeg prist dig for din rettferdighets lover.
165 Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.
Megen fred har de som elsker din lov, og det er ikke noget anstøt for dem.
166 Ήλπισα επί την σωτηρίαν σου, Κύριε· και έπραξα τα προστάγματά σου.
Jeg har ventet på din frelse, Herre, og jeg har holdt dine bud.
167 Εφύλαξεν η ψυχή μου τα μαρτύριά σου· και ηγάπησα αυτά σφόδρα.
Min sjel har holdt dine vidnesbyrd, og jeg elsket dem såre.
168 Εφύλαξα τας εντολάς σου και τα μαρτύριά σου· διότι πάσαι αι οδοί μου είναι ενώπιόν σου.
Jeg har holdt dine befalinger og dine vidnesbyrd; for alle mine veier er for ditt åsyn.
169 Ταυ. Ας πλησιάση η κραυγή μου ενώπιόν σου, Κύριε· συνέτισόν με κατά τον λόγον σου.
La mitt klagerop komme nær for ditt åsyn, Herre! Lær mig efter ditt ord!
170 Ας έλθη η δέησίς μου ενώπιόν σου· λύτρωσόν με κατά τον λόγον σου.
La min inderlige bønn komme for ditt åsyn! Frels mig efter ditt ord!
171 Τα χείλη μου θέλουσι προφέρει ύμνον, όταν με διδάξης τα διατάγματά σου.
Mine leber skal flyte over av lovsang; for du lærer mig dine forskrifter.
172 Η γλώσσα μου θέλει λαλεί τον λόγον σου· διότι πάντα τα προστάγματά σου είναι δικαιοσύνη.
Min tunge skal synge om ditt ord; for alle dine bud er rettferdighet.
173 Ας ήναι η χειρ σου εις βοήθειάν μου· διότι εξέλεξα τας εντολάς σου.
La din hånd være mig til hjelp! For jeg har utvalgt dine befalinger.
174 Επεθύμησα την σωτηρίαν σου, Κύριε· και ο νόμος σου είναι τρυφή μου.
Jeg lenges efter din frelse, Herre, og din lov er min lyst.
175 Ας ζήση η ψυχή μου και θέλει σε αινεί· και αι κρίσεις σου ας με βοηθώσι.
La min sjel leve og love dig, og la dine dommer hjelpe mig!
176 Περιεπλανήθην ως πρόβατον απολωλός· ζήτησον τον δούλον σου· διότι δεν ελησμόνησα τα προστάγματά σου.
Jeg har faret vill; opsøk din tjener som et tapt får! for jeg har ikke glemt dine bud.
