Ψαλμοί 119
1 Άλεφ. Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ· οι περιπατούντες εν τω νόμω του Κυρίου·
Heureux ceux qui sont intègres dans leur voie, Qui marchent selon la loi de l’Éternel!
2 Μακάριοι οι φυλάττοντες τα μαρτύρια αυτού, οι εκζητούντες αυτόν εξ όλης καρδίας·
Heureux ceux qui gardent ses préceptes, Qui le cherchent de tout leur cœur,
3 αυτοί βεβαίως δεν πράττουσιν ανομίαν· εν ταις οδοίς αυτού περιπατούσι.
Qui ne commettent point d’iniquité, Et qui marchent dans ses voies!
4 συ προσέταξας να φυλάττωνται ακριβώς αι εντολαί σου.
Tu as prescrit tes ordonnances, Pour qu’on les observe avec soin.
5 Είθε να κατευθύνωνται αι οδοί μου, διά να φυλάττω τα διατάγματά σου
Puissent mes actions être bien réglées, Afin que je garde tes statuts!
6 Τότε δεν θέλω αισχυνθή, όταν επιβλέπω εις πάντα τα προστάγματά σου.
Alors je ne rougirai point, A la vue de tous tes commandements.
7 Θέλω σε δοξολογεί εν ευθύτητι καρδίας, όταν μάθω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Je te louerai dans la droiture de mon cœur, En apprenant les lois de ta justice.
8 Τα διατάγματά σου θέλω φυλάττει· μη με εγκαταλίπης ολοκλήρως.
Je veux garder tes statuts: Ne m’abandonne pas entièrement!
9 Βεθ. Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου.
Comment le jeune homme rendra-t-il pur son sentier? En se dirigeant d’après ta parole.
10 Εξ όλης της καρδίας μου σε εξεζήτησα· με μη αφήσης να αποπλανηθώ από των προσταγμάτων σου.
Je te cherche de tout mon cœur: Ne me laisse pas égarer loin de tes commandements!
11 Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγιά σου, διά να μη αμαρτάνω εις σε.
Je serre ta parole dans mon cœur, Afin de ne pas pécher contre toi.
12 Ευλογητός είσαι, Κύριε· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Béni sois-tu, ô Éternel! Enseigne-moi tes statuts!
13 Διά των χειλέων μου διηγήθην πάσας τας κρίσεις του στόματός σου.
De mes lèvres j’énumère Toutes les sentences de ta bouche.
14 Εν τη οδώ των μαρτυρίων σου ευφράνθην, ως διά πάντα τα πλούτη.
Je me réjouis en suivant tes préceptes, Comme si je possédais tous les trésors.
15 Εις τας εντολάς σου θέλω μελετά, και εις τας οδούς σου θέλω ενατενίζει.
Je médite tes ordonnances, J’ai tes sentiers sous les yeux.
16 Εις τα διατάγματά σου θέλω εντρυφά· δεν θέλω λησμονήσει τους λόγους σου.
Je fais mes délices de tes statuts, Je n’oublie point ta parole.
17 Γίμελ. Αντάμειψον τον δούλον σου· ούτω θέλω ζήσει, και θέλω φυλάξει τον λόγον σου.
Fais du bien à ton serviteur, pour que je vive Et que j’observe ta parole!
18 Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, και θέλω βλέπει τα θαυμάσια τα εκ του νόμου σου.
Ouvre mes yeux, pour que je contemple Les merveilles de ta loi!
19 Πάροικος είμαι εγώ εν τη γή· μη κρύψης απ' εμού τα προστάγματά σου.
Je suis un étranger sur la terre: Ne me cache pas tes commandements!
20 Η ψυχή μου λιποθυμεί εκ του πόθου τον οποίον έχω εις τας κρίσεις σου πάντοτε.
Mon âme est brisée par le désir Qui toujours la porte vers tes lois.
21 Συ επετίμησας τους επικαταράτους υπερηφάνους, τους εκκλίνοντας από των προσταγμάτων σου.
Tu menaces les orgueilleux, ces maudits, Qui s’égarent loin de tes commandements.
22 Σήκωσον απ' εμού το όνειδος και την καταφρόνησιν· διότι εφύλαξα τα μαρτύριά σου.
Décharge-moi de l’opprobre et du mépris! Car j’observe tes préceptes.
23 Άρχοντες τωόντι εκάθισαν και ελάλουν εναντίον μου· αλλ' ο δούλός σου εμελέτα εις τα διατάγματά σου.
Des princes ont beau s’asseoir et parler contre moi, Ton serviteur médite tes statuts.
24 Τα μαρτυριά σου βεβαίως είναι η τρυφή μου και οι σύμβουλοί μου.
Tes préceptes font mes délices, Ce sont mes conseillers.
25 Δάλεθ. Η ψυχή μου εκολλήθη εις το χώμα· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
Mon âme est attachée à la poussière: Rends-moi la vie selon ta parole!
26 Εφανέρωσα τας οδούς μου, και μου εισήκουσας· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Je raconte mes voies, et tu m’exauces: Enseigne-moi tes statuts!
27 Κάμε με να εννοώ την οδόν των εντολών σου, και θέλω μελετά εις τα θαυμάσιά σου.
Fais-moi comprendre la voie de tes ordonnances, Et je méditerai sur tes merveilles!
28 Η ψυχή μου τήκεται υπό θλίψεως· στερέωσόν με κατά τον λόγον σου.
Mon âme pleure de chagrin: Relève-moi selon ta parole!
29 Απομάκρυνον απ' εμού την οδόν του ψεύδους, και χάρισόν μοι τον νόμον σου.
Éloigne de moi la voie du mensonge, Et accorde-moi la grâce de suivre ta loi!
30 Την οδόν της αληθείας εξέλεξα· προ οφθαλμών μου έθεσα τας κρίσεις σου.
Je choisis la voie de la vérité, Je place tes lois sous mes yeux.
31 Προσεκολλήθην εις τα μαρτύριά σου· Κύριε, μη με καταισχύνης.
Je m’attache à tes préceptes: Éternel, ne me rends point confus!
32 Την οδόν των προσταγμάτων σου θέλω τρέχει, όταν πλατύνης την καρδίαν μου.
Je cours dans la voie de tes commandements, Car tu élargis mon cœur.
33 Ε. Δίδαξόν με, Κύριε, την οδόν των διαταγμάτων σου, και θέλω φυλάττει αυτήν μέχρι τέλους.
Enseigne-moi, Éternel, la voie de tes statuts, Pour que je la retienne jusqu’à la fin!
34 Συνέτισόν με, και θέλω φυλάττει τον νόμον σου· ναι, θέλω φυλάττει αυτόν εν όλη καρδία.
Donne-moi l’intelligence, pour que je garde ta loi Et que je l’observe de tout mon cœur!
35 Οδήγησόν με εις την οδόν των προσταγμάτων σου· διότι ευφραίνομαι εις αυτήν.
Conduis-moi dans le sentier de tes commandements! Car je l’aime.
36 Κλίνον την καρδίαν μου εις τα μαρτύριά σου και μη εις πλεονεξίαν.
Incline mon cœur vers tes préceptes, Et non vers le gain!
37 Απόστρεψον τους οφθαλμούς μου από του να βλέπωσι ματαιότητα· ζωοποίησόν με εν τη οδώ σου.
Détourne mes yeux de la vue des choses vaines, Fais-moi vivre dans ta voie!
38 Εκτέλεσον τον λόγον σου προς τον δούλον σου, όστις είναι δεδομένος εις τον φόβον σου.
Accomplis envers ton serviteur ta promesse, Qui est pour ceux qui te craignent!
39 Αφαίρεσον το όνειδός μου, το οποίον φοβούμαι· διότι αι κρίσεις σου είναι αγαθαί.
Éloigne de moi l’opprobre que je redoute! Car tes jugements sont pleins de bonté.
40 Ιδού, επεθύμησα τας εντολάς σου· ζωοποίησόν με διά της δικαιοσύνης σου.
Voici, je désire pratiquer tes ordonnances: Fais-moi vivre dans ta justice!
41 Βάου. Και ας έλθη επ εμέ το έλεός σου, Κύριε, και η σωτηρία σου κατά τον λόγον σου.
Éternel, que ta miséricorde vienne sur moi, Ton salut selon ta promesse!
42 Τότε θέλω αποκριθή προς τον ονειδίζοντά με· διότι ελπίζω επί τον λόγον σου.
Et je pourrai répondre à celui qui m’outrage, Car je me confie en ta parole.
43 Και μη αφαιρέσης ολοτελώς από του στόματός μου τον λόγον της αληθείας· διότι ήλπισα επί τας κρίσεις σου.
N’ôte pas entièrement de ma bouche la parole de la vérité! Car j’espère en tes jugements.
44 Και θέλω φυλάττει τον νόμον σου διαπαντός, εις τον αιώνα του αιώνος.
Je garderai ta loi constamment, A toujours et à perpétuité.
45 Και θέλω περιπατεί εν ευρυχωρία· διότι εξεζήτησα τας εντολάς σου.
Je marcherai au large, Car je recherche tes ordonnances.
46 Και θέλω ομιλεί περί των μαρτυρίων σου έμπροσθεν βασιλέων, και δεν θέλω αισχυνθή.
Je parlerai de tes préceptes devant les rois, Et je ne rougirai point.
47 Και θέλω εντρυφά εις τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα.
Je fais mes délices de tes commandements. Je les aime.
48 Και θέλω υψόνει τας χείρας μου προς τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα· και θέλω μελετά εις τα διατάγματά σου.
Je lève mes mains vers tes commandements que j’aime, Et je veux méditer tes statuts.
49 Ζάϊν. Ενθυμήθητι τον λόγον τον προς τον δούλον σου, εις τον οποίον με επήλπισας.
Souviens-toi de ta promesse à ton serviteur, Puisque tu m’as donné l’espérance!
50 Αύτη είναι η παρηγορία μου εν τη θλίψει μου, ότι ο λόγος σου με εζωοποίησεν.
C’est ma consolation dans ma misère, Car ta promesse me rend la vie.
51 Οι υπερήφανοι με εχλεύαζον σφόδρα· αλλ' εγώ από του νόμου σου δεν εξέκλινα.
Des orgueilleux me chargent de railleries; Je ne m’écarte point de ta loi.
52 Ενεθυμήθην τας απ' αιώνος κρίσεις σου, Κύριε, και παρηγορήθην.
Je pense à tes jugements d’autrefois, ô Éternel! Et je me console.
53 Φρίκη με κατέλαβεν εξ αιτίας των ασεβών, των εγκαταλειπόντων τον νόμον σου.
Une colère ardente me saisit à la vue des méchants Qui abandonnent ta loi.
54 Τα διατάγματά σου υπήρξαν εις εμέ ψαλμωδίαι εν τω οίκω της παροικίας μου.
Tes statuts sont le sujet de mes cantiques, Dans la maison où je suis étranger.
55 Ενεθυμήθην εν νυκτί το όνομά σου, Κύριε· και εφύλαξα τον νόμον σου.
La nuit je me rappelle ton nom, ô Éternel! Et je garde ta loi.
56 Τούτο έγεινεν εις εμέ, διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
C’est là ce qui m’est propre, Car j’observe tes ordonnances.
57 Χεθ. Συ, Κύριε, μερίς μου είσαι· είπα να φυλάξω τους λόγους σου.
Ma part, ô Éternel! Je le dis, C’est de garder tes paroles.
58 Παρεκάλεσα το πρόσωπόν σου εν όλη καρδία· ελέησόν με κατά τον λόγον σου.
Je t’implore de tout mon cœur: Aie pitié de moi, selon ta promesse!
59 Διελογίσθην τας οδούς μου και έστρεψα τους πόδας μου εις τα μαρτύριά σου.
Je réfléchis à mes voies, Et je dirige mes pieds vers tes préceptes.
60 Έσπευσα και δεν εβράδυνα να φυλάξω τα προστάγματά σου.
Je me hâte, je ne diffère point D’observer tes commandements.
61 Στίφη ασεβών με περιεκύκλωσαν· αλλ' εγώ δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
Les pièges des méchants m’environnent; Je n’oublie point ta loi.
62 Το μεσονύκτιον εγείρομαι διά να σε δοξολογώ διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Au milieu de la nuit je me lève pour te louer, A cause des jugements de ta justice.
63 Εγώ είμαι μέτοχος πάντων των φοβουμένων σε και φυλαττόντων τας εντολάς σου.
Je suis l’ami de tous ceux qui te craignent, Et de ceux qui gardent tes ordonnances.
64 Η γη, Κύριε, είναι πλήρης του ελέους σου· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
La terre, ô Éternel! Est pleine de ta bonté; Enseigne-moi tes statuts!
65 Τεθ. Συ, Κύριε, ευηργέτησας τον δούλον σου κατά τον λόγον σου.
Tu fais du bien à ton serviteur, O Éternel! Selon ta promesse.
66 Δίδαξόν με φρόνησιν και γνώσιν· διότι επίστευσα εις τα προστάγματά σου.
Enseigne-moi le bon sens et l’intelligence! Car je crois à tes commandements.
67 Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανώμην· αλλά τώρα εφύλαξα τον λόγον σου.
Avant d’avoir été humilié, je m’égarais; Maintenant j’observe ta parole.
68 Συ είσαι αγαθός και αγαθοποιός· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Tu es bon et bienfaisant; Enseigne-moi tes statuts!
69 Οι υπερήφανοι έπλεξαν κατ' εμού ψεύδος· αλλ' εγώ εν όλη καρδία θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
Des orgueilleux imaginent contre moi des faussetés; Moi, je garde de tout mon cœur tes ordonnances.
70 Η καρδία αυτών έπηξεν ως πάχος· αλλ' εγώ εντρυφώ εις τον νόμον σου.
Leur cœur est insensible comme la graisse; Moi, je fais mes délices de ta loi.
71 Καλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα διατάγματά σου.
Il m’est bon d’être humilié, Afin que j’apprenne tes statuts.
72 Ο νόμος του στόματός σου είναι καλήτερος εις εμέ, υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου.
Mieux vaut pour moi la loi de ta bouche Que mille objets d’or et d’argent.
73 Ιώδ. Αι χείρές σου με έκαμαν και με έπλασαν· συνέτισόν με, και θέλω μάθει τα προστάγματά σου.
Tes mains m’ont créé, elles m’ont formé; Donne-moi l’intelligence, pour que j’apprenne tes commandements!
74 Οι φοβούμενοί σε θέλουσι με ιδεί και ευφρανθή, διότι ήλπισα επί τον λόγον σου.
Ceux qui te craignent me voient et se réjouissent, Car j’espère en tes promesses.
75 Γνωρίζω, Κύριε, ότι αι κρίσεις σου είναι δικαιοσύνη, και ότι πιστώς με εταλαιπώρησας.
Je sais, ô Éternel! Que tes jugements sont justes; C’est par fidélité que tu m’as humilié.
76 Ας με παρηγορήση, δέομαι, το έλεός σου, κατά τον λόγον σου τον προς τον δούλον σου.
Que ta bonté soit ma consolation, Comme tu l’as promis à ton serviteur!
77 Ας έλθωσιν επ' εμέ οι οικτιρμοί σου, διά να ζώ· διότι ο νόμος σου είναι η τρυφή μου.
Que tes compassions viennent sur moi, pour que je vive! Car ta loi fait mes délices.
78 Ας αισχυνθώσιν οι υπερήφανοι, διότι ζητούσιν αδίκως να με ανατρέψωσιν· αλλ' εγώ θέλω μελετά εις τας εντολάς σου.
Qu’ils soient confondus, les orgueilleux qui m’oppriment sans cause! Moi, je médite sur tes ordonnances.
79 Ας επιστρέψωσιν εις εμέ οι φοβούμενοί σε, και οι γνωρίζοντες τα μαρτύριά σου·
Qu’ils reviennent à moi, ceux qui te craignent, Et ceux qui connaissent tes préceptes!
80 Ας ήναι η καρδία μου άμωμος εις τα διατάγματά σου, διά να μη αισχυνθώ.
Que mon cœur soit sincère dans tes statuts, Afin que je ne sois pas couvert de honte!
81 Καφ. Λιποθυμεί η ψυχή μου διά την σωτηρίαν σου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
Mon âme languit après ton salut; J’espère en ta promesse.
82 Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά τον λόγον σου, λέγοντες, Πότε θέλεις με παρηγορήσει;
Mes yeux languissent après ta promesse; Je dis: Quand me consoleras-tu?
83 Διότι έγεινα ως ασκός εν τω καπνώ· αλλά τα διατάγματά σου δεν ελησμόνησα.
Car je suis comme une outre dans la fumée; Je n’oublie point tes statuts.
84 Πόσαι είναι αι ημέραι του δούλου σου; πότε θέλεις κάμει κρίσιν εναντίον των καταδιωκόντων με;
Quel est le nombre des jours de ton serviteur? Quand feras-tu justice de ceux qui me persécutent?
85 Οι υπερήφανοι, οι εναντίοι του νόμου σου, έσκαψαν εις εμέ λάκκους.
Des orgueilleux creusent des fosses devant moi; Ils n’agissent point selon ta loi.
86 Πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια· αδίκως με κατατρέχουσι· βοήθησόν μοι.
Tous tes commandements ne sont que fidélité; Ils me persécutent sans cause: secours-moi!
87 Παρ' ολίγον με κατέστρεψαν εις την γήν· αλλ' εγώ δεν εγκατέλιπον τας εντολάς σου.
Ils ont failli me terrasser et m’anéantir; Et moi, je n’abandonne point tes ordonnances.
88 Ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου· και θέλω φυλάξει τα μαρτύρια του στόματός σου.
Rends-moi la vie selon ta bonté, Afin que j’observe les préceptes de ta bouche!
89 Λάμεδ. Εις τον αιώνα, Κύριε, διαμένει ο λόγος σου εν τω ουρανώ·
A toujours, ô Éternel! Ta parole subsiste dans les cieux.
90 η αλήθειά σου εις γενεάν και γενεάν· εθεμελίωσας την γην, και διαμένει.
De génération en génération ta fidélité subsiste; Tu as fondé la terre, et elle demeure ferme.
91 Κατά τας διατάξεις σου διαμένουσιν έως της σήμερον, διότι τα σύμπαντα είναι δούλοι σου.
C’est d’après tes lois que tout subsiste aujourd’hui, Car toutes choses te sont assujetties.
92 Εάν ο νόμος σου δεν ήτο η τρυφή μου, τότε ήθελον χαθή εν τη θλίψει μου.
Si ta loi n’eût fait mes délices, J’eusse alors péri dans ma misère.
93 Εις τον αιώνα δεν θέλω λησμονήσει τας εντολάς σου, διότι εν αυταίς με εζωοποίησας.
Je n’oublierai jamais tes ordonnances, Car c’est par elles que tu me rends la vie.
94 Σος είμαι εγώ· σώσον με· διότι τας εντολάς σου εξεζήτησα.
Je suis à toi: sauve-moi! Car je recherche tes ordonnances.
95 Οι ασεβείς με περιέμενον διά να με αφανίσωσιν· αλλ' εγώ θέλω προσέχει εις τα μαρτύριά σου.
Des méchants m’attendent pour me faire périr; Je suis attentif à tes préceptes.
96 Εις πάσαν τελειότητα είδον όριον· αλλ' ο νόμος σου είναι πλατύς σφόδρα.
Je vois des bornes à tout ce qui est parfait: Tes commandements n’ont point de limite.
97 Μεμ. Πόσον αγαπώ τον νόμον σου· όλην την ημέραν είναι μελέτη μου.
Combien j’aime ta loi! Elle est tout le jour l’objet de ma méditation.
98 Διά των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των εχθρών μου, διότι είναι πάντοτε μετ' εμού.
Tes commandements me rendent plus sage que mes ennemis, Car je les ai toujours avec moi.
99 Είμαι συνετώτερος πάντων των διδασκόντων με· διότι τα μαρτύριά σου είναι μελέτη μου.
Je suis plus instruit que tous mes maîtres, Car tes préceptes sont l’objet de ma méditation.
100 Είμαι συνετώτερος των γερόντων· διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
J’ai plus d’intelligence que les vieillards, Car j’observe tes ordonnances.
101 Από πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου, διά να φυλάξω τον λόγον σου.
Je retiens mon pied loin de tout mauvais chemin, Afin de garder ta parole.
102 Από των κρίσεών σου δεν εξέκλινα· διότι συ με εδίδαξας.
Je ne m’écarte pas de tes lois, Car c’est toi qui m’enseignes.
103 Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον ουρανίσκον μου· είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου.
Que tes paroles sont douces à mon palais, Plus que le miel à ma bouche!
104 Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός· διά τούτο εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
Par tes ordonnances je deviens intelligent, Aussi je hais toute voie de mensonge.
105 Νούν. Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου.
Ta parole est une lampe à mes pieds, Et une lumière sur mon sentier.
106 Ώμοσα και θέλω εμμένει να φυλάττω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Je jure, et je le tiendrai, D’observer les lois de ta justice.
107 Εταλαιπωρήθην σφόδρα· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
Je suis bien humilié: Éternel, rends-moi la vie selon ta parole!
108 Πρόσδεξαι, δέομαι, τας προαιρετικάς προσφοράς του στόματός μου, Κύριε· και δίδαξόν με τας κρίσεις σου.
Agrée, ô Éternel! Les sentiments que ma bouche exprime, Et enseigne-moi tes lois!
109 Η ψυχή μου είναι πάντοτε εν κινδύνω· τον νόμον σου όμως δεν ελησμόνησα.
Ma vie est continuellement exposée, Et je n’oublie point ta loi.
110 Οι ασεβείς έστησαν εις εμέ παγίδα· αλλ' εγώ από των εντολών σου δεν εξέκλινα.
Des méchants me tendent des pièges, Et je ne m’égare pas loin de tes ordonnances.
111 Τα μαρτύριά σου εκληρονόμησα εις τον αιώνα· διότι ταύτα είναι η αγαλλίασις της καρδίας μου.
Tes préceptes sont pour toujours mon héritage, Car ils sont la joie de mon cœur.
112 Έκλινα την καρδίαν μου εις το να κάμνω τα διατάγματά σου πάντοτε μέχρι τέλους.
J’incline mon cœur à pratiquer tes statuts, Toujours, jusqu’à la fin.
113 Σάμεχ. Εμίσησα τους διεστραμμένους στοχασμούς· τον δε νόμον σου ηγάπησα.
Je hais les hommes indécis, Et j’aime ta loi.
114 Συ είσαι η σκέπη μου και η ασπίς μου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
Tu es mon asile et mon bouclier; J’espère en ta promesse.
115 Απομακρύνθητε απ' εμού οι πονηρευόμενοι· διότι θέλω φυλάττει τα προστάγματα του Θεού μου.
Éloignez-vous de moi, méchants, Afin que j’observe les commandements de mon Dieu!
116 Υποστήριζέ με κατά τον λόγον σου και θέλω ζή· και μη με καταισχύνης εις την ελπίδα μου.
Soutiens-moi selon ta promesse, afin que je vive, Et ne me rends point confus dans mon espérance!
117 Υποστήριζέ με και θέλω σωθή· και θέλω προσέχει διαπαντός εις τα διατάγματά σου.
Sois mon appui, pour que je sois sauvé, Et que je m’occupe sans cesse de tes statuts!
118 Συ κατεπάτησας πάντας τους εκκλίνοντας από των διαταγμάτων σου· διότι ματαία είναι η δολιότης αυτών.
Tu méprises tous ceux qui s’écartent de tes statuts, Car leur tromperie est sans effet.
119 Αποσκυβαλίζεις πάντας τους πονηρούς της γής· διά τούτο ηγάπησα τα μαρτύριά σου.
Tu enlèves comme de l’écume tous les méchants de la terre; C’est pourquoi j’aime tes préceptes.
120 Έφριξεν η σαρξ μου από του φόβου σου, και από των κρίσεών σου εφοβήθην.
Ma chair frissonne de l’effroi que tu m’inspires, Et je crains tes jugements.
121 Νγάϊν. Έκαμα κρίσιν και δικαιοσύνην· μη με παραδώσης εις τους αδικούντάς με.
J’observe la loi et la justice: Ne m’abandonne pas à mes oppresseurs!
122 Γενού εγγυητής του δούλου σου εις καλόν· ας μη με καταθλίψωσιν οι υπερήφανοι.
Prends sous ta garantie le bien de ton serviteur, Ne me laisse pas opprimer par des orgueilleux!
123 Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά την σωτηρίαν σου και διά τον λόγον της δικαιοσύνης σου.
Mes yeux languissent après ton salut, Et après la promesse de ta justice.
124 Κάμε μετά του δούλου σου κατά το έλεός σου και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Agis envers ton serviteur selon ta bonté, Et enseigne-moi tes statuts!
125 Δούλος σου είμαι εγώ· συνέτισόν με, και θέλω γνωρίσει τα μαρτύριά σου.
Je suis ton serviteur: donne-moi l’intelligence, Pour que je connaisse tes préceptes!
126 Καιρός είναι διά να ενεργήση ο Κύριος· ηκύρωσαν τον νόμον σου.
Il est temps que l’Éternel agisse: Ils transgressent ta loi.
127 Διά τούτο ηγάπησα τα προστάγματά σου υπέρ χρυσίον, και υπέρ χρυσίον καθαρόν.
C’est pourquoi j’aime tes commandements, Plus que l’or et que l’or fin;
128 Διά τούτο εγνώρισα ορθάς πάσας τας εντολάς σου περί παντός πράγματος· και εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
C’est pourquoi je trouve justes toutes tes ordonnances, Je hais toute voie de mensonge.
129 Πε. Θαυμαστά είναι τα μαρτύριά σου· διά τούτο εφύλαξεν αυτά η ψυχή μου.
Tes préceptes sont admirables: Aussi mon âme les observe.
130 Η φανέρωσις των λόγων σου φωτίζει· συνετίζει τους απλούς.
La révélation de tes paroles éclaire, Elle donne de l’intelligence aux simples.
131 Ήνοιξε το στόμα μου και ανεστέναξα· διότι επεθύμησα τα προστάγματά σου.
J’ouvre la bouche et je soupire, Car je suis avide de tes commandements.
132 Επίβλεψον επ' εμέ και ελέησόν με, καθώς συνειθίζεις προς τους αγαπώντας το όνομά σου.
Tourne vers moi ta face, et aie pitié de moi, Selon ta coutume à l’égard de ceux qui aiment ton nom!
133 Στερέωσον τα βήματά μου εις τον λόγον σου· και ας μη με κατακυριεύση μηδεμία ανομία.
Affermis mes pas dans ta parole, Et ne laisse aucune iniquité dominer sur moi!
134 Λύτρωσόν με από καταδυναστείας ανθρώπων, και θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
Délivre-moi de l’oppression des hommes, Afin que je garde tes ordonnances!
135 Επίφανον το πρόσωπόν σου επί τον δούλον σου, και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Fais luire ta face sur ton serviteur, Et enseigne-moi tes statuts!
136 Ρύακας υδάτων κατεβίβασαν οι οφθαλμοί μου, επειδή δεν φυλάττουσι τον νόμον σου.
Mes yeux répandent des torrents d’eaux, Parce qu’on n’observe point ta loi.
137 Τσάδε. Δίκαιος είσαι, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.
Tu es juste, ô Éternel! Et tes jugements sont équitables;
138 Τα μαρτύριά σου, τα οποία διέταξας, είναι δικαιοσύνη και υπερτάτη αλήθεια.
Tu fondes tes préceptes sur la justice Et sur la plus grande fidélité.
139 Ο ζήλος μου με κατέφαγε, διότι ελησμόνησαν τους λόγους σου οι εχθροί μου.
Mon zèle me consume, Parce que mes adversaires oublient tes paroles.
140 Ο λόγος σου είναι κεκαθαρισμένος σφόδρα· διά τούτο ο δούλός σου αγαπά αυτόν.
Ta parole est entièrement éprouvée, Et ton serviteur l’aime.
141 Μικρός είμαι και εξουδενωμένος· δεν ελησμόνησα όμως τας εντολάς σου.
Je suis petit et méprisé; Je n’oublie point tes ordonnances.
142 Η δικαιοσύνη σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια.
Ta justice est une justice éternelle, Et ta loi est la vérité.
143 Θλίψεις και στενοχωρίαι με εύρηκαν· τα προστάγματά σου όμως είναι η χαρά μου.
La détresse et l’angoisse m’atteignent: Tes commandements font mes délices.
144 Τα μαρτύριά σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα· Συνέτισόν με και θέλω ζήσει.
Tes préceptes sont éternellement justes: Donne-moi l’intelligence, pour que je vive!
145 Κοφ. Έκραξα εν όλη καρδία· άκουσόν μου, Κύριε, και θέλω φυλάξει τα διατάγματά σου.
Je t’invoque de tout mon cœur: exauce-moi, Éternel, Afin que je garde tes statuts!
146 Έκραξα προς σέ· σώσον με, και θέλω φυλάξει τα μαρτύριά σου.
Je t’invoque: sauve-moi, Afin que j’observe tes préceptes!
147 Προέλαβον την αυγήν και έκραξα· ήλπισα επί τον λόγον σου.
Je devance l’aurore et je crie; J’espère en tes promesses.
148 Οι οφθαλμοί μου προλαμβάνουσι τας νυκτοφυλακάς, διά να μελετώ εις τον λόγον σου.
Je devance les veilles et j’ouvre les yeux, Pour méditer ta parole.
149 Άκουσον της φωνής μου κατά το έλεός σου· ζωοποίησόν με, Κύριε, κατά την κρίσιν σου.
Écoute ma voix selon ta bonté! Rends-moi la vie selon ton jugement!
150 Επλησίασαν οι ακολουθούντες την πονηρίαν· εξέκλιναν από του νόμου σου.
Ils s’approchent, ceux qui poursuivent le crime, Ils s’éloignent de la loi.
151 Συ, Κύριε, είσαι πλησίον, και πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια.
Tu es proche, ô Éternel! Et tous tes commandements sont la vérité.
152 Προ πολλού εγνώρισα εκ των μαρτυρίων σου, ότι εις τον αιώνα εθεμελίωσας αυτά.
Dès longtemps je sais par tes préceptes Que tu les as établis pour toujours.
153 Ρες. Ιδέ την θλίψιν μου και ελευθέρωσόν με· διότι δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
Vois ma misère, et délivre-moi! Car je n’oublie point ta loi.
154 Δίκασον την δίκην μου και λύτρωσόν με· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
Défends ma cause, et rachète-moi; Rends-moi la vie selon ta promesse!
155 Μακράν από ασεβών η σωτηρία· διότι δεν εκζητούσι τα διατάγματά σου.
Le salut est loin des méchants, Car ils ne recherchent pas tes statuts.
156 Μεγάλοι οι οικτιρμοί σου, Κύριε· ζωοποίησόν με κατά τας κρίσεις σου.
Tes compassions sont grandes, ô Éternel! Rends-moi la vie selon tes jugements!
157 Πολλοί είναι οι καταδιώκοντές με και οι θλίβοντές με· αλλ' από των μαρτυρίων σου δεν εξέκλινα.
Mes persécuteurs et mes adversaires sont nombreux; Je ne m’écarte point de tes préceptes,
158 Είδον τους παραβάτας και εταράχθην· διότι δεν εφύλαξαν τον λόγον σου.
Je vois avec dégoût des traîtres Qui n’observent pas ta parole.
159 Ιδέ πόσον αγαπώ τας εντολάς σου· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου.
Considère que j’aime tes ordonnances: Éternel, rends-moi la vie selon ta bonté!
160 Το κεφάλαιον του λόγου σου είναι η αλήθεια· και εις τον αιώνα μένουσι πάσαι αι κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Le fondement de ta parole est la vérité, Et toutes les lois de ta justice sont éternelles.
161 Σχίν. Άρχοντες με κατεδίωξαν αναιτίως· αλλ' η καρδία μου τρέμει από του λόγου σου.
Des princes me persécutent sans cause; Mais mon cœur ne tremble qu’à tes paroles.
162 Αγάλλομαι εις τον λόγον σου, ως ο ευρίσκων λάφυρα πολλά.
Je me réjouis de ta parole, Comme celui qui trouve un grand butin.
163 Μισώ και βδελύττομαι το ψεύδος· τον νόμον σου αγαπώ.
Je hais, je déteste le mensonge; J’aime ta loi.
164 Επτάκις της ημέρας σε αινώ, διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Sept fois le jour je te célèbre, A cause des lois de ta justice.
165 Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.
Il y a beaucoup de paix pour ceux qui aiment ta loi, Et il ne leur arrive aucun malheur.
166 Ήλπισα επί την σωτηρίαν σου, Κύριε· και έπραξα τα προστάγματά σου.
J’espère en ton salut, ô Éternel! Et je pratique tes commandements.
167 Εφύλαξεν η ψυχή μου τα μαρτύριά σου· και ηγάπησα αυτά σφόδρα.
Mon âme observe tes préceptes, Et je les aime beaucoup.
168 Εφύλαξα τας εντολάς σου και τα μαρτύριά σου· διότι πάσαι αι οδοί μου είναι ενώπιόν σου.
Je garde tes ordonnances et tes préceptes, Car toutes mes voies sont devant toi.
169 Ταυ. Ας πλησιάση η κραυγή μου ενώπιόν σου, Κύριε· συνέτισόν με κατά τον λόγον σου.
Que mon cri parvienne jusqu’à toi, ô Éternel! Donne-moi l’intelligence, selon ta promesse!
170 Ας έλθη η δέησίς μου ενώπιόν σου· λύτρωσόν με κατά τον λόγον σου.
Que ma supplication arrive jusqu’à toi! Délivre-moi, selon ta promesse!
171 Τα χείλη μου θέλουσι προφέρει ύμνον, όταν με διδάξης τα διατάγματά σου.
Que mes lèvres publient ta louange! Car tu m’enseignes tes statuts.
172 Η γλώσσα μου θέλει λαλεί τον λόγον σου· διότι πάντα τα προστάγματά σου είναι δικαιοσύνη.
Que ma langue chante ta parole! Car tous tes commandements sont justes.
173 Ας ήναι η χειρ σου εις βοήθειάν μου· διότι εξέλεξα τας εντολάς σου.
Que ta main me soit en aide! Car j’ai choisi tes ordonnances.
174 Επεθύμησα την σωτηρίαν σου, Κύριε· και ο νόμος σου είναι τρυφή μου.
Je soupire après ton salut, ô Éternel! Et ta loi fait mes délices.
175 Ας ζήση η ψυχή μου και θέλει σε αινεί· και αι κρίσεις σου ας με βοηθώσι.
Que mon âme vive et qu’elle te loue! Et que tes jugements me soutiennent!
176 Περιεπλανήθην ως πρόβατον απολωλός· ζήτησον τον δούλον σου· διότι δεν ελησμόνησα τα προστάγματά σου.
Je suis errant comme une brebis perdue: cherche ton serviteur, Car je n’oublie point tes commandements.
