Ψαλμοί 119
1 Άλεφ. Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ· οι περιπατούντες εν τω νόμω του Κυρίου·
Salige de, hvis Vandel er fulde, som vandrer i HERRENs Lov.
2 Μακάριοι οι φυλάττοντες τα μαρτύρια αυτού, οι εκζητούντες αυτόν εξ όλης καρδίας·
Salige de, der agter på hans Vidnesbyrd, søger ham af hele deres Hjerte.
3 αυτοί βεβαίως δεν πράττουσιν ανομίαν· εν ταις οδοίς αυτού περιπατούσι.
de, som ikke gør Uret, men vandrer på hans Veje.
4 συ προσέταξας να φυλάττωνται ακριβώς αι εντολαί σου.
Du har givet dine Befalinger, for at de nøje skal holdes.
5 Είθε να κατευθύνωνται αι οδοί μου, διά να φυλάττω τα διατάγματά σου
O, måtte jeg vandre med faste Skridt, så jeg holder dine Vedtægter!
6 Τότε δεν θέλω αισχυνθή, όταν επιβλέπω εις πάντα τα προστάγματά σου.
Da skulde jeg ikke blive til - Skamme, thi jeg så hen til alle dine Bud.
7 Θέλω σε δοξολογεί εν ευθύτητι καρδίας, όταν μάθω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Jeg vil takke dig af oprigtigt Hjerte, når jeg lærer din Retfærds Lovbud.
8 Τα διατάγματά σου θέλω φυλάττει· μη με εγκαταλίπης ολοκλήρως.
Jeg vil holde dine Vedtægter, svigt mig dog ikke helt!
9 Βεθ. Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου.
Hvorledes holder en ung sin Vej ren? Ved at bolde sig efter dit Ord.
10 Εξ όλης της καρδίας μου σε εξεζήτησα· με μη αφήσης να αποπλανηθώ από των προσταγμάτων σου.
Af hele mit Hjerte søger jeg dig, lad mig ikke fare vild fra dine Bud!
11 Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγιά σου, διά να μη αμαρτάνω εις σε.
Jeg gemmer dit Ord i mit Hjerte for ikke at synde imod dig.
12 Ευλογητός είσαι, Κύριε· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Lovet være du, HERRE, lær mig dine Vedtægter!
13 Διά των χειλέων μου διηγήθην πάσας τας κρίσεις του στόματός σου.
Jeg kundgør med mine Læber alle din Munds Lovbud.
14 Εν τη οδώ των μαρτυρίων σου ευφράνθην, ως διά πάντα τα πλούτη.
Jeg glæder mig over dine Vidnesbyrds Vej, som var det al Verdens Rigdom.
15 Εις τας εντολάς σου θέλω μελετά, και εις τας οδούς σου θέλω ενατενίζει.
Jeg vil grunde på dine Befalinger og se til dine Stier.
16 Εις τα διατάγματά σου θέλω εντρυφά· δεν θέλω λησμονήσει τους λόγους σου.
I dine Vedtægter har jeg min Lyst, jeg glemmer ikke dit Ord.
17 Γίμελ. Αντάμειψον τον δούλον σου· ούτω θέλω ζήσει, και θέλω φυλάξει τον λόγον σου.
Und din Tjener at leve, at jeg kan holde dit Ord.
18 Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, και θέλω βλέπει τα θαυμάσια τα εκ του νόμου σου.
Oplad mine Øjne, at jeg må skue de underfulde Ting i din Lov.
19 Πάροικος είμαι εγώ εν τη γή· μη κρύψης απ' εμού τα προστάγματά σου.
Fremmed er jeg på Jorden, skjul ikke dine Bud for mig!
20 Η ψυχή μου λιποθυμεί εκ του πόθου τον οποίον έχω εις τας κρίσεις σου πάντοτε.
Altid hentæres min Sjæl af Længsel efter dine Lovbud.
21 Συ επετίμησας τους επικαταράτους υπερηφάνους, τους εκκλίνοντας από των προσταγμάτων σου.
Du truer de frække; forbandede er de, der viger fra dine Bud.
22 Σήκωσον απ' εμού το όνειδος και την καταφρόνησιν· διότι εφύλαξα τα μαρτύριά σου.
Vælt Hån og Ringeagt fra mig, thi jeg agter på dine Vidnesbyrd.
23 Άρχοντες τωόντι εκάθισαν και ελάλουν εναντίον μου· αλλ' ο δούλός σου εμελέτα εις τα διατάγματά σου.
Om Fyrster oplægger Råd imod mig, grunder din Tjener på dine Vedtægter.
24 Τα μαρτυριά σου βεβαίως είναι η τρυφή μου και οι σύμβουλοί μου.
Ja, dine Vidnesbyrd er min Lyst, det er dem, der giver mig Råd.
25 Δάλεθ. Η ψυχή μου εκολλήθη εις το χώμα· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
I Støvet ligger min Sjæl, hold mig i Live efter dit Ord!
26 Εφανέρωσα τας οδούς μου, και μου εισήκουσας· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Mine Veje lagde jeg frem, og du bønhørte mig, dine Vedtægter lære du mig.
27 Κάμε με να εννοώ την οδόν των εντολών σου, και θέλω μελετά εις τα θαυμάσιά σου.
Lad mig fatte dine Befalingers Vej og grunde på dine Undere.
28 Η ψυχή μου τήκεται υπό θλίψεως· στερέωσόν με κατά τον λόγον σου.
Af Kummer græder. min Sjæl, oprejs mig efter dit Ord!
29 Απομάκρυνον απ' εμού την οδόν του ψεύδους, και χάρισόν μοι τον νόμον σου.
Lad Løgnens Vej være langt fra mig og skænk mig i Nåde din Lov!
30 Την οδόν της αληθείας εξέλεξα· προ οφθαλμών μου έθεσα τας κρίσεις σου.
Troskabs Vej har jeg valgt, dine Lovbud attrår jeg.
31 Προσεκολλήθην εις τα μαρτύριά σου· Κύριε, μη με καταισχύνης.
Jeg hænger ved dine Vidnesbyrd, lad mig ikke beskæmmes, HERRE!
32 Την οδόν των προσταγμάτων σου θέλω τρέχει, όταν πλατύνης την καρδίαν μου.
Jeg vil løbe dine Buds Vej, thi du giver mit Hjerte at ånde frit.
33 Ε. Δίδαξόν με, Κύριε, την οδόν των διαταγμάτων σου, και θέλω φυλάττει αυτήν μέχρι τέλους.
Lær mig, HERRE, dine Vedtægters Vej, så jeg agter derpå til Enden.
34 Συνέτισόν με, και θέλω φυλάττει τον νόμον σου· ναι, θέλω φυλάττει αυτόν εν όλη καρδία.
Giv mig Kløgt, så jeg agter på din Lov og holder den af hele mit Hjerte.
35 Οδήγησόν με εις την οδόν των προσταγμάτων σου· διότι ευφραίνομαι εις αυτήν.
Før mig ad dine Buds Sti, thi jeg har Lyst til dem.
36 Κλίνον την καρδίαν μου εις τα μαρτύριά σου και μη εις πλεονεξίαν.
Bøj mit Hjerte til dine Vidnesbyrd og ej til uredelig Vinding.
37 Απόστρεψον τους οφθαλμούς μου από του να βλέπωσι ματαιότητα· ζωοποίησόν με εν τη οδώ σου.
Vend mine Øjne bort fra Tant, hold mig i Live ved dit Ord!
38 Εκτέλεσον τον λόγον σου προς τον δούλον σου, όστις είναι δεδομένος εις τον φόβον σου.
Stadfæst for din Tjener dit Ord, så jeg lærer at frygte dig.
39 Αφαίρεσον το όνειδός μου, το οποίον φοβούμαι· διότι αι κρίσεις σου είναι αγαθαί.
Hold borte fra mig den Skændsel, jeg frygter, thi dine Lovbud er gode.
40 Ιδού, επεθύμησα τας εντολάς σου· ζωοποίησόν με διά της δικαιοσύνης σου.
Se, dine Befalinger længes jeg efter, hold mig i Live ved din Retfærd!
41 Βάου. Και ας έλθη επ εμέ το έλεός σου, Κύριε, και η σωτηρία σου κατά τον λόγον σου.
Lad din Miskundhed komme over mig, HERRE, din Frelse efter dit Ord,
42 Τότε θέλω αποκριθή προς τον ονειδίζοντά με· διότι ελπίζω επί τον λόγον σου.
så jeg har Svar til dem, der spotter mig, thi jeg stoler på dit Ord.
43 Και μη αφαιρέσης ολοτελώς από του στόματός μου τον λόγον της αληθείας· διότι ήλπισα επί τας κρίσεις σου.
Tag ikke ganske Sandheds Ord fra min Mund, thi jeg bier på dine Lovbud.
44 Και θέλω φυλάττει τον νόμον σου διαπαντός, εις τον αιώνα του αιώνος.
Jeg vil stadig holde din Lov, ja evigt og altid;
45 Και θέλω περιπατεί εν ευρυχωρία· διότι εξεζήτησα τας εντολάς σου.
jeg vil vandre i åbent Land, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.
46 Και θέλω ομιλεί περί των μαρτυρίων σου έμπροσθεν βασιλέων, και δεν θέλω αισχυνθή.
Jeg vil tale om dine Vidnesbyrd for Konger uden at blues;
47 Και θέλω εντρυφά εις τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα.
jeg vil fryde mig over dine Bud, som jeg højlige elsker;
48 Και θέλω υψόνει τας χείρας μου προς τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα· και θέλω μελετά εις τα διατάγματά σου.
jeg vil udrække Hænderne mod dine Bud og grunde på dine Vedtægter.
49 Ζάϊν. Ενθυμήθητι τον λόγον τον προς τον δούλον σου, εις τον οποίον με επήλπισας.
Kom Ordet til din Tjener i Hu, fordi du har ladet mig håbe.
50 Αύτη είναι η παρηγορία μου εν τη θλίψει μου, ότι ο λόγος σου με εζωοποίησεν.
Det er min Trøst i Nød, at dit Ord har holdt mig i Live.
51 Οι υπερήφανοι με εχλεύαζον σφόδρα· αλλ' εγώ από του νόμου σου δεν εξέκλινα.
De frække hånede mig såre, dog veg jeg ej fra din Lov.
52 Ενεθυμήθην τας απ' αιώνος κρίσεις σου, Κύριε, και παρηγορήθην.
Dine Lovbud fra fordum, HERRE, kom jeg i Hu og fandt Trøst.
53 Φρίκη με κατέλαβεν εξ αιτίας των ασεβών, των εγκαταλειπόντων τον νόμον σου.
Harme greb mig over de gudløse, dem, der slipper din Lov.
54 Τα διατάγματά σου υπήρξαν εις εμέ ψαλμωδίαι εν τω οίκω της παροικίας μου.
Dine vedtægter blev mig til Sange i min Udlændigheds Hus.
55 Ενεθυμήθην εν νυκτί το όνομά σου, Κύριε· και εφύλαξα τον νόμον σου.
Om Natten kom jeg dit Navn i Hu, HERRE, jeg holdt din Lov.
56 Τούτο έγεινεν εις εμέ, διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
Det blev min lykkelige Lod: at agte på dine Befalinger.
57 Χεθ. Συ, Κύριε, μερίς μου είσαι· είπα να φυλάξω τους λόγους σου.
Min Del er HERREN, jeg satte mig for at holde dine Ord.
58 Παρεκάλεσα το πρόσωπόν σου εν όλη καρδία· ελέησόν με κατά τον λόγον σου.
Jeg bønfaldt dig af hele mit Hjerte, vær mig nådig efter dit Ord!
59 Διελογίσθην τας οδούς μου και έστρεψα τους πόδας μου εις τα μαρτύριά σου.
Jeg overtænkte mine Veje og styred min Fod tilbage til dine Vidnesbyrd.
60 Έσπευσα και δεν εβράδυνα να φυλάξω τα προστάγματά σου.
Jeg hasted og tøved ikke med at holde dine Bud.
61 Στίφη ασεβών με περιεκύκλωσαν· αλλ' εγώ δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
De gudløses Snarer omgav mig, men jeg glemte ikke din Lov.
62 Το μεσονύκτιον εγείρομαι διά να σε δοξολογώ διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Jeg, står op ved Midnat og takker dig for dine retfærdige Lovbud.
63 Εγώ είμαι μέτοχος πάντων των φοβουμένων σε και φυλαττόντων τας εντολάς σου.
Jeg er Fælle med alle, der frygter dig og holder dine Befalinger.
64 Η γη, Κύριε, είναι πλήρης του ελέους σου· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Jorden er fuld af din Miskundhed, HERRE, lær mig dine Vedtægter!
65 Τεθ. Συ, Κύριε, ευηργέτησας τον δούλον σου κατά τον λόγον σου.
Du gjorde vel mod din Tjener, HERRE, efter dit Ord.
66 Δίδαξόν με φρόνησιν και γνώσιν· διότι επίστευσα εις τα προστάγματά σου.
Giv mig Forstand og indsigt, thi jeg tror på dine Bud.
67 Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανώμην· αλλά τώρα εφύλαξα τον λόγον σου.
For jeg blev ydmyget, for jeg vild, nu holder jeg dit Ord.
68 Συ είσαι αγαθός και αγαθοποιός· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
God er du og gør godt, lær mig dine Vedtægter!
69 Οι υπερήφανοι έπλεξαν κατ' εμού ψεύδος· αλλ' εγώ εν όλη καρδία θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
De frække tilsøler mig med Løgn, men på dine Bud tager jeg hjerteligt Vare.
70 Η καρδία αυτών έπηξεν ως πάχος· αλλ' εγώ εντρυφώ εις τον νόμον σου.
Deres Hjerte er dorskt som Fedt, jeg har min Lyst i din Lov.
71 Καλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα διατάγματά σου.
Det var godt, at jeg blev ydmyget, så jeg kunde lære dine Vedtægter.
72 Ο νόμος του στόματός σου είναι καλήτερος εις εμέ, υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου.
Din Munds Lov er mig mere værd end Guld og Sølv i Dynger.
73 Ιώδ. Αι χείρές σου με έκαμαν και με έπλασαν· συνέτισόν με, και θέλω μάθει τα προστάγματά σου.
Dine Hænder skabte og dannede mig, giv mig Indsigt; så jeg kan lære dine Bud!
74 Οι φοβούμενοί σε θέλουσι με ιδεί και ευφρανθή, διότι ήλπισα επί τον λόγον σου.
De, der frygter dig, ser mig og glædes, thi jeg bier på dit Ord.
75 Γνωρίζω, Κύριε, ότι αι κρίσεις σου είναι δικαιοσύνη, και ότι πιστώς με εταλαιπώρησας.
HERRE, jeg ved, at dine Bud er retfærdige, i Trofasthed har du ydmyget mig.
76 Ας με παρηγορήση, δέομαι, το έλεός σου, κατά τον λόγον σου τον προς τον δούλον σου.
Lad din Miskundhed være min Trøst efter dit Ord til din Tjener!
77 Ας έλθωσιν επ' εμέ οι οικτιρμοί σου, διά να ζώ· διότι ο νόμος σου είναι η τρυφή μου.
Din Barmhjertighed finde mig, at jeg må leve, thi din Lov er min Lyst.
78 Ας αισχυνθώσιν οι υπερήφανοι, διότι ζητούσιν αδίκως να με ανατρέψωσιν· αλλ' εγώ θέλω μελετά εις τας εντολάς σου.
Lad de frække beskæmmes, thi de gør mig skammelig Uret, jeg grunder på dine Befalinger.
79 Ας επιστρέψωσιν εις εμέ οι φοβούμενοί σε, και οι γνωρίζοντες τα μαρτύριά σου·
Lad dem, der frygter dig, vende sig til mig, de, der kender dine Vidnesbyrd.
80 Ας ήναι η καρδία μου άμωμος εις τα διατάγματά σου, διά να μη αισχυνθώ.
Lad mit Hjerte være fuldkomment i dine Vedtægter, at jeg ikke skal blive til Skamme.
81 Καφ. Λιποθυμεί η ψυχή μου διά την σωτηρίαν σου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
Efter din Frelse længes min Sjæl, jeg bier på dit Ord.
82 Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά τον λόγον σου, λέγοντες, Πότε θέλεις με παρηγορήσει;
Mine Øjne længes efter dit Ord og siger: "Hvornår mon du trøster mig?"
83 Διότι έγεινα ως ασκός εν τω καπνώ· αλλά τα διατάγματά σου δεν ελησμόνησα.
Thi jeg er som en Lædersæk i Røg, men dine Vedtægter glemte jeg ikke.
84 Πόσαι είναι αι ημέραι του δούλου σου; πότε θέλεις κάμει κρίσιν εναντίον των καταδιωκόντων με;
Hvor langt er vel din Tjeners Liv? Når vil du dømme dem, der forfølger mig?
85 Οι υπερήφανοι, οι εναντίοι του νόμου σου, έσκαψαν εις εμέ λάκκους.
De frække grov mig Grave, de, som ej følger din Lov.
86 Πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια· αδίκως με κατατρέχουσι· βοήθησόν μοι.
Alle dine Bud er trofaste, med Løgn forfølger man mig, o hjælp mig!
87 Παρ' ολίγον με κατέστρεψαν εις την γήν· αλλ' εγώ δεν εγκατέλιπον τας εντολάς σου.
De har næsten tilintetgjort mig på Jorden, men dine Befalinger slipper jeg ikke.
88 Ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου· και θέλω φυλάξει τα μαρτύρια του στόματός σου.
Hold mig i Live efter din Miskundhed, at jeg kan holde din Munds Vidnesbyrd.
89 Λάμεδ. Εις τον αιώνα, Κύριε, διαμένει ο λόγος σου εν τω ουρανώ·
HERRE, dit Ord er evigt, står fast i Himlen.
90 η αλήθειά σου εις γενεάν και γενεάν· εθεμελίωσας την γην, και διαμένει.
Din Trofasthed varer fra Slægt til Slægt, du grundfæsted Jorden, og den står fast.
91 Κατά τας διατάξεις σου διαμένουσιν έως της σήμερον, διότι τα σύμπαντα είναι δούλοι σου.
Dine Lovbud står fast, de holder dine Tjenere oppe.
92 Εάν ο νόμος σου δεν ήτο η τρυφή μου, τότε ήθελον χαθή εν τη θλίψει μου.
Havde din Lov ej været min Lyst, da var jeg omkommet i min Elende.
93 Εις τον αιώνα δεν θέλω λησμονήσει τας εντολάς σου, διότι εν αυταίς με εζωοποίησας.
Aldrig i Evighed glemmer jeg dine Befalinger, thi ved dem holdt du mig i Live.
94 Σος είμαι εγώ· σώσον με· διότι τας εντολάς σου εξεζήτησα.
Din er jeg, frels mig, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.
95 Οι ασεβείς με περιέμενον διά να με αφανίσωσιν· αλλ' εγώ θέλω προσέχει εις τα μαρτύριά σου.
De gudløse lurer på at lægge mig øde, dine Vidnesbyrd mærker jeg mig.
96 Εις πάσαν τελειότητα είδον όριον· αλλ' ο νόμος σου είναι πλατύς σφόδρα.
For alting så jeg en Grænse, men såre vidt rækker dit Bud.
97 Μεμ. Πόσον αγαπώ τον νόμον σου· όλην την ημέραν είναι μελέτη μου.
Hvor elsker jeg dog din Lov! Hele Dagen grunder jeg på den.
98 Διά των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των εχθρών μου, διότι είναι πάντοτε μετ' εμού.
Dit Bud har gjort mig visere end mine Fjender, thi det er for stedse mit.
99 Είμαι συνετώτερος πάντων των διδασκόντων με· διότι τα μαρτύριά σου είναι μελέτη μου.
Jeg er klogere end alle mine Lærere, thi jeg grunder på dine Vidnesbyrd.
100 Είμαι συνετώτερος των γερόντων· διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
Jeg har mere Forstand end de gamle; jeg agter på dine Bud.
101 Από πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου, διά να φυλάξω τον λόγον σου.
Jeg holder min Fod fra hver Vej, som er ond, at jeg kan holde dit Ord.
102 Από των κρίσεών σου δεν εξέκλινα· διότι συ με εδίδαξας.
Fra dine Lovbud veg jeg ikke, thi du underviste mig.
103 Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον ουρανίσκον μου· είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου.
Hvor sødt er dit Ord for min Gane, sødere end Honning for min Mund.
104 Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός· διά τούτο εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
Ved dine Befalinger fik jeg Forstand, så jeg hader al Løgnens Vej.
105 Νούν. Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου.
Dit Ord er en Lygte for min Fod, et Lys på min Sti.
106 Ώμοσα και θέλω εμμένει να φυλάττω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Jeg svor en Ed og holdt den: at følge dine retfærdige Lovbud.
107 Εταλαιπωρήθην σφόδρα· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
Jeg er såre ydmyget, HERRE, hold mig i Live efter dit Ord!
108 Πρόσδεξαι, δέομαι, τας προαιρετικάς προσφοράς του στόματός μου, Κύριε· και δίδαξόν με τας κρίσεις σου.
Lad min Munds frivillige Ofre behage dig, HERRE, og lær mig dine Lovbud!
109 Η ψυχή μου είναι πάντοτε εν κινδύνω· τον νόμον σου όμως δεν ελησμόνησα.
Altid går jeg med Livet i Hænderne, men jeg glemte ikke din Lov.
110 Οι ασεβείς έστησαν εις εμέ παγίδα· αλλ' εγώ από των εντολών σου δεν εξέκλινα.
De gudløse lægger Snarer for mig, men fra dine Befalinger for jeg ej vild.
111 Τα μαρτύριά σου εκληρονόμησα εις τον αιώνα· διότι ταύτα είναι η αγαλλίασις της καρδίας μου.
Dine Vidnesbyrd fik jeg til evigt Eje, thi de er mit Hjertes Glæde.
112 Έκλινα την καρδίαν μου εις το να κάμνω τα διατάγματά σου πάντοτε μέχρι τέλους.
Jeg bøjed mit Hjerte til at holde dine Vedtægter for evigt til Enden.
113 Σάμεχ. Εμίσησα τους διεστραμμένους στοχασμούς· τον δε νόμον σου ηγάπησα.
Jeg hader tvesindet Mand, men jeg elsker din Lov.
114 Συ είσαι η σκέπη μου και η ασπίς μου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
Mit Skjul og mit Skjold er du, jeg bier på dit Ord.
115 Απομακρύνθητε απ' εμού οι πονηρευόμενοι· διότι θέλω φυλάττει τα προστάγματα του Θεού μου.
Vig fra mig, I, som gør ondt, jeg vil holde min Guds Bud.
116 Υποστήριζέ με κατά τον λόγον σου και θέλω ζή· και μη με καταισχύνης εις την ελπίδα μου.
Støt mig efter dit Ord, at jeg må leve, lad mig ikke beskæmmes i mit Håb!
117 Υποστήριζέ με και θέλω σωθή· και θέλω προσέχει διαπαντός εις τα διατάγματά σου.
Hold mig oppe, at jeg må frelses og altid have min Lyst i dine Vedtægter!
118 Συ κατεπάτησας πάντας τους εκκλίνοντας από των διαταγμάτων σου· διότι ματαία είναι η δολιότης αυτών.
Du forkaster alle, der farer vild fra dine Vedtægter, thi de higer efter Løgn.
119 Αποσκυβαλίζεις πάντας τους πονηρούς της γής· διά τούτο ηγάπησα τα μαρτύριά σου.
For Slagger regner du alle Jordens gudløse, derfor elsker jeg dine Vidnesbyrd.
120 Έφριξεν η σαρξ μου από του φόβου σου, και από των κρίσεών σου εφοβήθην.
Af Rædsel for dig gyser mit Kød, og jeg frygter for dine Lovbud.
121 Νγάϊν. Έκαμα κρίσιν και δικαιοσύνην· μη με παραδώσης εις τους αδικούντάς με.
Ret og Skel har jeg gjort, giv mig ikke hen til dem, der trænger mig!
122 Γενού εγγυητής του δούλου σου εις καλόν· ας μη με καταθλίψωσιν οι υπερήφανοι.
Gå i Borgen for din Tjener, lad ikke de frække trænge mig!
123 Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά την σωτηρίαν σου και διά τον λόγον της δικαιοσύνης σου.
Mine Øjne vansmægter efter din Frelse og efter dit Retfærds Ord.
124 Κάμε μετά του δούλου σου κατά το έλεός σου και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Gør med din Tjener efter din Miskundhed og lær mig dine Vedtægter!
125 Δούλος σου είμαι εγώ· συνέτισόν με, και θέλω γνωρίσει τα μαρτύριά σου.
Jeg er din Tjener, giv mig Indsigt, at jeg må kende dine Vidnesbyrd!
126 Καιρός είναι διά να ενεργήση ο Κύριος· ηκύρωσαν τον νόμον σου.
Det er Tid for HERREN at gribe ind, de har krænket din Lov.
127 Διά τούτο ηγάπησα τα προστάγματά σου υπέρ χρυσίον, και υπέρ χρυσίον καθαρόν.
Derfor elsker jeg dine Bud fremfor Guld og Skatte.
128 Διά τούτο εγνώρισα ορθάς πάσας τας εντολάς σου περί παντός πράγματος· και εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
Derfor følger jeg oprigtigt alle dine Befalinger og hader hver Løgnens Sti.
129 Πε. Θαυμαστά είναι τα μαρτύριά σου· διά τούτο εφύλαξεν αυτά η ψυχή μου.
Underfulde er dine Vidnesbyrd, derfor agted min Sjæl på dem.
130 Η φανέρωσις των λόγων σου φωτίζει· συνετίζει τους απλούς.
Tydes dine Ord, så bringer de Lys, de giver enfoldige Indsigt.
131 Ήνοιξε το στόμα μου και ανεστέναξα· διότι επεθύμησα τα προστάγματά σου.
Jeg åbned begærligt min Mund, thi min Attrå stod til dine Bud.
132 Επίβλεψον επ' εμέ και ελέησόν με, καθώς συνειθίζεις προς τους αγαπώντας το όνομά σου.
Vend dig til mig og vær mig nådig, som Ret er for dem, der elsker dit Navn!
133 Στερέωσον τα βήματά μου εις τον λόγον σου· και ας μη με κατακυριεύση μηδεμία ανομία.
Lad ved dit Ord mine Skridt blive faste og ingen Uret få Magten over mig!
134 Λύτρωσόν με από καταδυναστείας ανθρώπων, και θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
Udløs mig fra Menneskers Vold, at jeg må holde dine Befalinger!
135 Επίφανον το πρόσωπόν σου επί τον δούλον σου, και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
Lad dit Ansigt lyse over din Tjener og lær mig dine Vedtægter!
136 Ρύακας υδάτων κατεβίβασαν οι οφθαλμοί μου, επειδή δεν φυλάττουσι τον νόμον σου.
Vand i Strømme græder mine Øjne, fordi man ej holder din Lov.
137 Τσάδε. Δίκαιος είσαι, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.
Du er retfærdig, HERRE, og retvise er dine Lovbud.
138 Τα μαρτύριά σου, τα οποία διέταξας, είναι δικαιοσύνη και υπερτάτη αλήθεια.
Du slog dine Vidnesbyrd fast ved Retfærd og Troskab så såre.
139 Ο ζήλος μου με κατέφαγε, διότι ελησμόνησαν τους λόγους σου οι εχθροί μου.
Min Nidkærhed har fortæret mig, thi mine Fjender har glemt dine Ord.
140 Ο λόγος σου είναι κεκαθαρισμένος σφόδρα· διά τούτο ο δούλός σου αγαπά αυτόν.
Dit Ord er fuldkommen rent, din Tjener elsker det.
141 Μικρός είμαι και εξουδενωμένος· δεν ελησμόνησα όμως τας εντολάς σου.
Ringe og ussel er jeg, men dine Befalinger glemte jeg ikke.
142 Η δικαιοσύνη σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια.
Din Retfærd er Ret for evigt, din Lov er Sandhed.
143 Θλίψεις και στενοχωρίαι με εύρηκαν· τα προστάγματά σου όμως είναι η χαρά μου.
Trængsel og Angst har ramt mig, men dine Bud er min Lyst.
144 Τα μαρτύριά σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα· Συνέτισόν με και θέλω ζήσει.
Dine Vidnesbyrd er Ret for evigt, giv mig indsigt, at jeg må leve!
145 Κοφ. Έκραξα εν όλη καρδία· άκουσόν μου, Κύριε, και θέλω φυλάξει τα διατάγματά σου.
Jeg råber af hele mit Hjerte, svar mig, HERRE, jeg agter på dine Vedtægter.
146 Έκραξα προς σέ· σώσον με, και θέλω φυλάξει τα μαρτύριά σου.
Jeg råber til dig, o frels mig, at jeg kan holde dine Vidnesbyrd!
147 Προέλαβον την αυγήν και έκραξα· ήλπισα επί τον λόγον σου.
Årle råber jeg til dig om Hjælp, og bier på dine Ord.
148 Οι οφθαλμοί μου προλαμβάνουσι τας νυκτοφυλακάς, διά να μελετώ εις τον λόγον σου.
Før Nattevagtstimerne våger mine Øjne for at grunde på dit Ord.
149 Άκουσον της φωνής μου κατά το έλεός σου· ζωοποίησόν με, Κύριε, κατά την κρίσιν σου.
Hør mig efter din Miskundhed, HERRE, hold mig i Live efter dit Lovbud!
150 Επλησίασαν οι ακολουθούντες την πονηρίαν· εξέκλιναν από του νόμου σου.
De, der skændigt forfølger mig, er mig nær, men de er langt fra din Lov.
151 Συ, Κύριε, είσαι πλησίον, και πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια.
Nær er du, o HERRE, og alle dine Bud er Sandhed.
152 Προ πολλού εγνώρισα εκ των μαρτυρίων σου, ότι εις τον αιώνα εθεμελίωσας αυτά.
For længst vandt jeg Indsigt af dine Vidnesbyrd, thi du har grundfæstet dem for evigt.
153 Ρες. Ιδέ την θλίψιν μου και ελευθέρωσόν με· διότι δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
Se min Elende og fri mig, thi jeg glemte ikke din Lov.
154 Δίκασον την δίκην μου και λύτρωσόν με· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
Før min Sag og udløs mig, hold mig i Live efter dit Ord!
155 Μακράν από ασεβών η σωτηρία· διότι δεν εκζητούσι τα διατάγματά σου.
Frelsen er langt fra de gudløse, thi dine Vedtægter ligger dem ikke, på Sinde.
156 Μεγάλοι οι οικτιρμοί σου, Κύριε· ζωοποίησόν με κατά τας κρίσεις σου.
Din Barmhjertighed er stor, o HERRE, hold mig i Live efter dine Lovbud!
157 Πολλοί είναι οι καταδιώκοντές με και οι θλίβοντές με· αλλ' από των μαρτυρίων σου δεν εξέκλινα.
Mange forfølger mig og er mig fjendske, fra dine Vidnesbyrd veg jeg ikke.
158 Είδον τους παραβάτας και εταράχθην· διότι δεν εφύλαξαν τον λόγον σου.
Jeg væmmes ved Synet af troløse, der ikke holder dit Ord.
159 Ιδέ πόσον αγαπώ τας εντολάς σου· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου.
Se til mig, thi jeg elsker dine Befalinger, HERRE, hold mig i Live efter din Miskundhed!
160 Το κεφάλαιον του λόγου σου είναι η αλήθεια· και εις τον αιώνα μένουσι πάσαι αι κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Summen af dit Ord er Sandhed, og alt dit retfærdige Lovbud varer evigt.
161 Σχίν. Άρχοντες με κατεδίωξαν αναιτίως· αλλ' η καρδία μου τρέμει από του λόγου σου.
Fyrster forfulgte mig uden Grund, men mit Hjerte frygted dine Ord.
162 Αγάλλομαι εις τον λόγον σου, ως ο ευρίσκων λάφυρα πολλά.
Jeg glæder mig over dit Ord som en, der har gjort et vældigt Bytte.
163 Μισώ και βδελύττομαι το ψεύδος· τον νόμον σου αγαπώ.
Jeg hader og afskyr Løgn, din Lov har jeg derimod kær.
164 Επτάκις της ημέρας σε αινώ, διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
Jeg priser dig syv Gange daglig for dine retfærdige Lovbud.
165 Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.
Megen Fred har de, der elsker din Lov, og intet bliver til Anstød for dem.
166 Ήλπισα επί την σωτηρίαν σου, Κύριε· και έπραξα τα προστάγματά σου.
Jeg håber på din Frelse, HERRE, og jeg har holdt dine Bud.
167 Εφύλαξεν η ψυχή μου τα μαρτύριά σου· και ηγάπησα αυτά σφόδρα.
Min Sjæl har holdt dine Vidnesbyrd, jeg har dem såre kære.
168 Εφύλαξα τας εντολάς σου και τα μαρτύριά σου· διότι πάσαι αι οδοί μου είναι ενώπιόν σου.
Jeg holder dine Befalinger og Vidnesbyrd, thi du kender alle mine Veje.
169 Ταυ. Ας πλησιάση η κραυγή μου ενώπιόν σου, Κύριε· συνέτισόν με κατά τον λόγον σου.
Lad min Klage nå frem for dit Åsyn, HERRE, giv mig Indsigt efter dit Ord!
170 Ας έλθη η δέησίς μου ενώπιόν σου· λύτρωσόν με κατά τον λόγον σου.
Lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, frels mig efter dit Ord!
171 Τα χείλη μου θέλουσι προφέρει ύμνον, όταν με διδάξης τα διατάγματά σου.
Mine Læber skal synge din Pris, thi du lærer mig dine Vedtægter.
172 Η γλώσσα μου θέλει λαλεί τον λόγον σου· διότι πάντα τα προστάγματά σου είναι δικαιοσύνη.
Min Tunge skal synge om dit Ord, thi alle dine Bud er Retfærd.
173 Ας ήναι η χειρ σου εις βοήθειάν μου· διότι εξέλεξα τας εντολάς σου.
Lad din Hånd være mig til Hjælp, thi jeg valgte dine Befalinger.
174 Επεθύμησα την σωτηρίαν σου, Κύριε· και ο νόμος σου είναι τρυφή μου.
Jeg længes efter din Frelse, HERRE, og din Lov er min Lyst.
175 Ας ζήση η ψυχή μου και θέλει σε αινεί· και αι κρίσεις σου ας με βοηθώσι.
Gid min Sjæl må leve, at den kan prise dig, og lad dine Lovbud være min Hjælp!
176 Περιεπλανήθην ως πρόβατον απολωλός· ζήτησον τον δούλον σου· διότι δεν ελησμόνησα τα προστάγματά σου.
Farer jeg vild som det tabte Får, så opsøg din Tjener, thi jeg glemte ikke dine Bud.
