Ψαλμοί 115
1 Μη εις ημάς, Κύριε, μη εις ημάς, αλλ' εις το όνομά σου δος δόξαν, διά το έλεός σου, διά την αλήθειάν σου.
Не нама, Господе, не нама, него имену свом дај славу, по милости својој, по истини својој.
2 Διά τι να είπωσι τα έθνη, και που είναι ο Θεός αυτών;
Зашто да говоре народи: Где ли је Бог њихов?
3 Αλλ' ο Θεός ημών είναι εν τω ουρανώ· πάντα όσα ηθέλησεν εποίησε.
Бог је наш на небесима, твори све што хоће.
4 Τα είδωλα αυτών είναι αργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων·
Идоли су њихови сребро и злато, дело руку човечијих.
5 Στόμα έχουσι και δεν λαλούσιν· οφθαλμούς έχουσι και δεν βλέπουσιν·
Уста имају, а не говоре; очи имају, а не виде;
6 ώτα έχουσι και δεν ακούουσι· μυκτήρας έχουσι και δεν οσφραίνονται·
Уши имају, а не чују; ноздрве имају, а не миришу;
7 Χείρας έχουσι και δεν ψηλαφώσι· πόδας έχουσι και δεν περιπατούσιν· ουδέ ομιλούσι διά του λάρυγγος αυτών.
Руке имају, а не хватају; ноге имају, а не ходе, и не пуштају глас из грла свог.
8 Όμοιοι αυτών ας γείνωσιν οι ποιούντες αυτά, πας ο ελπίζων επ' αυτά.
Такви су и они који их граде, и сви који се уздају у њих.
9 Ο Ισραήλ ήλπισεν επί Κύριον· αυτός είναι βοηθός και ασπίς αυτών.
Доме Израиљев, уздај се у Господа; Он им је помоћ и штит.
10 Ο οίκος του Ααρών ήλπισεν επί Κύριον· αυτός είναι βοηθός και ασπίς αυτών.
Доме Аронов, уздај се у Господа; Он им је помоћ и штит.
11 Οι φοβούμενοι τον Κύριον ήλπισαν επί Κύριον· αυτός είναι βοηθός και ασπίς αυτών.
Који се бојите Господа, уздајте се у Господа; Он им је помоћ и штит.
12 Ο Κύριος μας ενεθυμήθη· θέλει ευλογεί, θέλει ευλογεί τον οίκον Ισραήλ· θέλει ευλογεί τον οίκον Ααρών.
Господ нас се опомиње, благосиља нас, благосиља дом Израиљев, благосиља дом Аронов;
13 Θέλει ευλογεί τους φοβουμένους τον Κύριον, τους μικρούς μετά των μεγάλων.
Благосиља оне који се боје Господа, мале и велике.
14 Ο Κύριος θέλει αυξήσει υμάς, υμάς και τα τέκνα υμών.
Да вам Господ умножи благослове, вама и синовима вашим!
15 Σεις είσθε οι ευλογημένοι του Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην.
Господ да вас благослови, Творац неба и земље!
16 Οι ουρανοί των ουρανών είναι του Κυρίου, την δε γην έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων.
Небо је небо Господње, а земљу је дао синовима човечијим.
17 Οι νεκροί δεν θέλουσιν αινέσει τον Κύριον, ουδέ πάντες οι καταβαίνοντες εις τον τόπον της σιωπής·
Неће Те мртви хвалити, Господе, нити они који сиђу онамо где се ћути.
18 αλλ' ημείς θέλομεν ευλογεί τον Κύριον, από του νυν και έως του αιώνος. Αλληλούϊα.
Него ћемо ми благосиљати Господа одсад и довека. Алилуја!
