Ψαλμοί 112

1 Αινείτε τον Κύριον. Μακάριος ο άνθρωπος ο φοβούμενος τον Κύριον· εις τας εντολάς αυτού ηδύνεται σφόδρα.

Hallelujah. Happy are those who fear the Lord, and greatly delight in his commandments.

2 Το σπέρμα αυτού θέλει είσθαι δυνατόν εν τη γή· η γενεά των ευθέων θέλει ευλογηθή·

Mighty on earth shall be their seed; a blessing shall rest on the race of the upright.

3 Αγαθά και πλούτη θέλουσιν είσθαι εν τω οίκω αυτού, και η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα.

Wealth and riches are in their houses, their prosperity stands forever.

4 Φως ανατέλλει εν τω σκότει διά τους ευθείς· είναι ελεήμων και οικτίρμων και δίκαιος.

To the upright arises light in the darkness; full of favour and pity and kindness are they.

5 Ο καλός άνθρωπος ελεεί και δανείζει· οικονομεί τα πράγματα αυτού εν κρίσει.

It is well with those who show pity and lend, who support all their affairs upon justice.

6 Βεβαίως δεν θέλει ποτέ κλονισθή· εις μνημόσυνον αιώνιον θέλει είσθαι ο δίκαιος.

For they will never be shaken; the just will be forever remembered.

7 Από κακής φήμης δεν θέλει φοβηθή· η καρδία αυτού είναι στερεά, ελπίζουσα επί τον Κύριον.

They will not be afraid of evil tidings, with steady heart they trust the Lord.

8 Εστηριγμένη είναι η καρδία αυτού· δεν θέλει φοβηθή, εωσού ίδη την εκδίκησιν επί τους εχθρούς αυτού.

Their heart is firm and unafraid: they know they will feast their eyes on their enemies.

9 Εσκόρπισεν, έδωκεν εις τους πένητας· η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα· το κέρας αυτού θέλει υψωθή εν δόξη.

With lavish hands they give to the poor, and their prosperity stands forever. They are lifted to heights of triumph and honour.

10 Ο ασεβής θέλει ιδεί και θέλει οργισθή· θέλει τρίξει τους οδόντας αυτού και θέλει αναλυθή· η επιθυμία των ασεβών θέλει απολεσθή.

The sight of them fills the wicked with anger: grinding their teeth with despair. The hopes of the wicked will come to nothing.