Ψαλμοί 11

1 «Εις τον πρώτον μουσικόν. Ψαλμός του Δαβίδ.» Επί τον Κύριον πέποιθα· πως λέγετε εις την ψυχήν μου, Φεύγε εις το όρος σας, ως πτηνόν;

To the chief Musician, A Psalm of David. In the LORD I put my trust: how say ye to my soul, Flee as a bird to your mountain?

2 Διότι, ιδού, οι ασεβείς ενέτειναν τόξον· ητοίμασαν τα βέλη αυτών επί την χορδήν, διά να τοξεύσωσιν εν σκότει τους ευθείς την καρδίαν.

For, lo, the wicked bend their bow, they make ready their arrow upon the string, that they may secretly shoot at the upright in heart.

3 Εάν τα θεμέλια καταστραφώσιν, ο δίκαιος τι δύναται να κάμη;

If the foundations be destroyed, what can the righteous do?

4 Ο Κύριος είναι εν τω ναώ τω αγίω αυτού· ο Κύριος εν τω ουρανώ έχει τον θρόνον αυτού· οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι, τους υιούς των ανθρώπων.

The LORD is in his holy temple, the LORD’S throne is in heaven: his eyes behold, his eyelids try, the children of men.

5 Ο Κύριος εξετάζει τον δίκαιον· τον δε ασεβή και τον αγαπώντα την αδικίαν μισεί η ψυχή αυτού.

The LORD trieth the righteous: but the wicked and him that loveth violence his soul hateth.

6 Θέλει βρέξει επί τους ασεβείς παγίδας· πυρ και θείον και ανεμοζάλη είναι η μερίς του ποτηρίου αυτών.

Upon the wicked he shall rain snares, fire and brimstone, and an horrible tempest: this shall be the portion of their cup.

7 Διότι δίκαιος ων ο Κύριος, αγαπά δικαιοσύνην· το πρόσωπον αυτού βλέπει ευθύτητα.

For the righteous LORD loveth righteousness; his countenance beholdeth the upright.