Ψαλμοί 107
1 Δοξολογείτε τον Κύριον, διότι είναι αγαθός, διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα.
Tacken HERREN, ty han är god, ty hans nåd varar evinnerligen.
2 Ας λέγωσιν ούτως οι λελυτρωμένοι του Κυρίου, τους οποίους ελύτρωσεν εκ χειρός του εχθρού·
Så säge HERRENS förlossade, de som han har förlossat ur nöden,
3 και συνήγαγεν αυτούς εκ των χωρών, από ανατολής και δύσεως από βορρά και από νότου.
de som han har församlat ifrån länderna, från öster och från väster, från norr och från havssidan.
4 Περιεπλανώντο εν τη ερήμω, εν οδώ ανύδρω· ουδέ εύρισκον πόλιν διά κατοίκησιν.
De irrade omkring i öknen på öde stigar, de funno ingen stad där de kunde bo;
5 Ήσαν πεινώντες και διψώντες· η ψυχή αυτών απέκαμνεν εν αυτοίς.
de hungrade och törstade, deras själ försmäktade i dem.
6 Τότε εβόησαν προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών· και ηλευθέρωσεν αυτούς από των αναγκών αυτών.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han räddade dem ur deras trångmål.
7 Και ωδήγησεν αυτούς δι' ευθείας οδού, διά να υπάγωσιν εις πόλιν κατοικίας.
Och han ledde dem på en rätt väg, så att de kommo till en stad där de kunde bo.
8 Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,
9 Διότι εχόρτασε ψυχήν διψώσαν, και ψυχήν πεινώσαν ενέπλησεν από αγαθών.
att han mättade den försmäktande själen och uppfyllde den hungrande själen med sitt goda.
10 Τους καθημένους εν σκότει και σκιά θανάτου, τους δεδεμένους εν θλίψει και εν σιδήρω·
De sutto i mörker och dödsskugga, fångna i elände och järnbojor,
11 διότι ηπείθησαν εις τα λόγια του Θεού και την βουλήν του Υψίστου κατεφρόνησαν·
därför att de hade varit gensträviga mot Guds ord och hade föraktat den Högstes råd.
12 διά τούτο εταπείνωσε την καρδίαν αυτών εν κόπω· έπεσον, και δεν υπήρχεν ο βοηθών.
Han kuvade deras hjärtan med olycka; de kommo på fall och hade ingen hjälpare.
13 Τότε εβόησαν προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και έσωσεν αυτούς από των αναγκών αυτών·
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål;
14 εξήγαγεν αυτούς εκ του σκότους και εκ της σκιάς του θανάτου και τα δεσμά αυτών συνέτριψεν.
han förde dem ut ur mörkret och dödsskuggan, och deras bojor slet han sönder.
15 Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,
16 διότι συνέτριψε πύλας χαλκίνας και μοχλούς σιδηρούς κατέκοψεν.
att han krossade kopparportarna och bröt sönder järnbommarna.
17 Οι άφρονες βασανίζονται διά τας παραβάσεις αυτών και διά τας ανομίας αυτών.
De voro oförnuftiga, ty de vandrade i överträdelse, och blevo nu plågade för sina missgärningars skull;
18 Παν φαγητόν βδελύττεται η ψυχή αυτών, και πλησιάζουσιν έως των πυλών του θανάτου.
deras själ vämjdes vid all mat, och de voro nära dödens portar.
19 Τότε βοώσι προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και σώζει αυτούς από των αναγκών αυτών·
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål.
20 αποστέλλει τον λόγον αυτού και ιατρεύει αυτούς και ελευθερόνει από της φθοράς αυτών.
Han sände sitt ord och botade dem och räddade dem från graven.
21 Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού, και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;
22 και ας θυσιάζωσι θυσίας αινέσεως και ας κηρύττωσι τα έργα αυτού εν αγαλλιάσει.
de må offra lovets offer och förtälja hans verk med jubel.
23 Οι καταβαίνοντες εις την θάλασσαν με πλοία, κάμνοντες εργασίας εν ύδασι πολλοίς,
De foro på havet med skepp och drevo sin handel på stora vatten;
24 αυτοί βλέπουσι τα έργα του Κυρίου και τα θαυμάσια αυτού τα γινόμενα εις τα βάθη·
där fingo de se HERRENS gärningar och hans under på havsdjupet.
25 Διότι προστάζει, και εγείρεται άνεμος καταιγίδος, και υψόνει τα κύματα αυτής.
Med sitt ord uppväckte han stormvinden, så att den hävde upp dess böljor.
26 Αναβαίνουσιν έως των ουρανών και καταβαίνουσιν έως των αβύσσων· η ψυχή αυτών τήκεται υπό της συμφοράς.
De foro upp mot himmelen, ned i djupen; deras själ upplöstes av ångest.
27 Σείονται και κλονίζονται ως ο μεθύων, και πάσα η σοφία αυτών χάνεται.
De raglade och stapplade såsom druckna, och all deras vishet blev till intet.
28 Τότε κράζουσι προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και εξάγει αυτούς από των αναγκών αυτών.
Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han förde dem ut ur deras trångmål.
29 Κατασιγάζει την ανεμοζάλην, και σιωπώσι τα κύματα αυτής.
Han förbytte stormen i lugn, så att böljorna omkring dem tystnade.
30 Και ευφραίνονται, διότι ησύχασαν· και οδηγεί αυτούς εις τον επιθυμητόν λιμένα αυτών.
Och de blevo glada att det vart stilla, och han förde dem till den hamn dit de ville.
31 Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;
32 και ας υψόνωσιν αυτόν εν τη συνάξει του λαού, και εν τω συνεδρίω των πρεσβυτέρων ας αινώσιν αυτόν.
de må upphöja honom i folkets församling och lova honom där de äldste sitta.
33 Μεταβάλλει ποταμούς εις έρημον και πηγάς υδάτων εις ξηρασίαν·
Han gjorde strömmar till öken, källsprång till torr mark,
34 την καρποφόρον γην εις αλμυράν, διά την κακίαν των κατοικούντων εν αυτή.
bördigt land till salthed, för dess inbyggares ondskas skull.
35 Μεταβάλλει την έρημον εις λίμνας υδάτων και την ξηράν γην εις πηγάς υδάτων.
Han gjorde öknen till en vattenrik sjö och torrt land till källsprång.
36 Και εκεί κατοικίζει τους πεινώντας, και συγκροτούσι πόλεις εις κατοίκησιν·
Och han lät de hungrande bo där, och de byggde en stad där de kunde bo.
37 και σπείρουσιν αγρούς και φυτεύουσιν αμπελώνας, οίτινες κάμνουσι καρπούς γεννήματος.
De besådde åkrar och planterade vingårdar, som gåvo dem sin frukt i avkastning.
38 Και ευλογεί αυτούς, και πληθύνονται σφόδρα, και δεν ολιγοστεύει τα κτήνη αυτών.
Han välsignade dem, och de förökades storligen, och deras boskapshjordar lät han icke förminskas.
39 Ολιγοστεύουσιν όμως έπειτα και ταπεινόνονται, από της στενοχωρίας, της συμφοράς και του πόνου.
Väl blevo de sedan ringa och nedböjda, i det olycka och bedrövelse tryckte dem,
40 Επιχέει καταφρόνησιν επί τους άρχοντας και κάμνει αυτούς να περιπλανώνται εν ερήμω αβάτω.
men han som utgjuter förakt över furstar och låter dem irra omkring i väglösa ödemarker,
41 Τον δε πένητα υψόνει από της πτωχείας και καθιστά ως ποίμνια τας οικογενείας.
han upphöjde då den fattige ur eländet och lät släkterna växa till såsom fårhjordar.
42 Οι ευθείς βλέπουσι και ευφραίνονται· πάσα δε ανομία θέλει εμφράξει το στόμα αυτής.
De redliga se det och glädja sig, och all orättfärdighet måste tillsluta sin mun.
43 Όστις είναι σοφός ας παρατηρή ταύτα· και θέλουσιν εννοήσει τα ελέη του Κυρίου.
Den som är vis, han akte härpå och besinne HERRENS nådegärningar.
