Παροιμίαι 7
1 Υιέ μου, φύλαττε τους λόγους μου και ταμίευσον τας εντολάς μου παρά σεαυτώ.
fili mi custodi sermones meos et praecepta mea reconde tibi
2 Φύλαττε τας εντολάς μου, και θέλεις ζήσει· και τον νόμον μου, ως την κόρην των οφθαλμών σου.
serva mandata mea et vives et legem meam quasi pupillam oculi tui
3 Δέσον αυτά επί τους δακτύλους σου, εγχάραξον αυτά επί την πλάκα της καρδίας σου.
liga eam in digitis tuis scribe illam in tabulis cordis tui
4 Ειπέ προς την σοφίαν; συ είσαι αδελφή μου· και κάλεσον την φρόνησιν συγγενή σου·
dic sapientiae soror mea es et prudentiam voca amicam tuam
5 διά να σε φυλάττωσιν από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης διά των λόγων αυτής.
ut custodiat te a muliere extranea et ab aliena quae verba sua dulcia facit
6 Επειδή από του παραθύρου της οικίας μου έκυψα διά του δικτυωτού μου·
de fenestra enim domus meae per cancellos prospexi
7 και είδον μεταξύ των αφρόνων, παρετήρησα μεταξύ των νεανίσκων, νέον ενδεή φρενών·
et video parvulos considero vecordem iuvenem
8 όστις διέβαινε διά της πλατείας, πλησίον της γωνίας αυτής, και διήρχετο την οδόν προς την οικίαν αυτής,
qui transit in platea iuxta angulum et propter viam domus illius graditur
9 εν τω εσπερινώ σκότει της ημέρας, εν τω σκοτασμώ της νυκτός και τω γνόφω·
in obscuro advesperascente die in noctis tenebris et caligine
10 και ιδού, συναπαντά αυτόν γυνή έχουσα σχήμα πορνικόν, και καρδίαν δολιόφρονα,
et ecce mulier occurrit illi ornatu meretricio praeparata ad capiendas animas garrula et vaga
11 φλύαρος και αναιδής· οι πόδες αυτής δεν μένουσιν εν τω οίκω αυτής·
quietis inpatiens nec valens in domo consistere pedibus suis
12 τώρα είναι έξω, τώρα εν ταις πλατείαις, και ενεδρεύει πλησίον πάσης γωνίας.
nunc foris nunc in plateis nunc iuxta angulos insidians
13 Και πιάνει αυτόν και φιλεί αυτόν και με αναιδές πρόσωπον λέγει προς αυτόν,
adprehensumque deosculatur iuvenem et procaci vultu blanditur dicens
14 Έχω θυσίας ειρηνικάς· σήμερον απέδωκα τας ευχάς μου·
victimas pro salute debui hodie reddidi vota mea
15 διά τούτο εξήλθον εις απάντησίν σου, ποθούσα το πρόσωπόν σου, και σε εύρηκα·
idcirco egressa sum in occursum tuum desiderans te videre et repperi
16 έστρωσα την κλίνην μου με πέπλους, με τάπητας πεποικιλμένους, με νήματα της Αιγύπτου·
intexui funibus lectum meum stravi tapetibus pictis ex Aegypto
17 εθυμίασα την κλίνην μου με σμύρναν, αλόην και κινάμωμον·
aspersi cubile meum murra et aloe et cinnamomo
18 ελθέ, ας μεθυσθώμεν από έρωτος μέχρι της αυγής· ας εντρυφήσωμεν εις έρωτας·
veni inebriemur uberibus donec inlucescat dies et fruamur cupitis amplexibus
19 διότι δεν είναι ο ανήρ εν τη οικία αυτού, υπήγεν εις οδόν μακράν·
non est enim vir in domo sua abiit via longissima
20 έλαβε βαλάντιον αργυρίου εν τη χειρί αυτού· εν ωρισμένω καιρώ θέλει επανέλθει εις την οικίαν αυτού.
sacculum pecuniae secum tulit in die plenae lunae reversurus est domum suam
21 Διά της πολλής αυτής τέχνης απεπλάνησεν αυτόν· διά της κολακείας των χειλέων αυτής είλκυσεν αυτόν.
inretivit eum multis sermonibus et blanditiis labiorum protraxit illum
22 Ευθύς ακολουθεί αυτήν κατόπιν, καθώς ο βους υπάγει εις την σφαγήν, ή καθώς η έλαφος πηδά εις τον βρόχον,
statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam et quasi agnus lasciviens et ignorans quod ad vincula stultus trahatur
23 εωσού βέλος διαπεράση το ήπαρ αυτής· καθώς το πτηνόν σπεύδει εις την παγίδα και δεν εξεύρει ότι είναι εναντίον της ζωής αυτού.
donec transfigat sagitta iecur eius velut si avis festinet ad laqueum et nescit quia de periculo animae illius agitur
24 Τώρα λοιπόν ακούσατέ μου, τέκνα, και προσέχετε εις τους λόγους του στόματός μου.
nunc ergo fili audi me et adtende verba oris mei
25 Ας μη εκκλίνη εις τας οδούς αυτής η καρδία σου, μη παρεκτραπής εις τας τρίβους αυτής.
ne abstrahatur in viis illius mens tua neque decipiaris semitis eius
26 Διότι πολλούς έκαμε να πέσωσι πεπληγωμένοι, και δυνατοί είναι οι φονευθέντες υπ' αυτής.
multos enim vulneratos deiecit et fortissimi quique interfecti sunt ab ea
