Παροιμίαι 7
1 Υιέ μου, φύλαττε τους λόγους μου και ταμίευσον τας εντολάς μου παρά σεαυτώ.
Synu můj, ostříhej řečí mých, a přikázaní má schovej u sebe.
2 Φύλαττε τας εντολάς μου, και θέλεις ζήσει· και τον νόμον μου, ως την κόρην των οφθαλμών σου.
Ostříhej přikázaní mých, a živ budeš, a naučení mého jako zřítelnice očí svých.
3 Δέσον αυτά επί τους δακτύλους σου, εγχάραξον αυτά επί την πλάκα της καρδίας σου.
Přivaž je na prsty své, napiš je na tabuli srdce svého.
4 Ειπέ προς την σοφίαν; συ είσαι αδελφή μου· και κάλεσον την φρόνησιν συγγενή σου·
Rci moudrosti: Sestra má jsi ty, a rozumnost přítelkyní jmenuj,
5 διά να σε φυλάττωσιν από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης διά των λόγων αυτής.
Aby tě ostříhala od ženy cizí, od postranní, jenž řečmi svými lahodí.
6 Επειδή από του παραθύρου της οικίας μου έκυψα διά του δικτυωτού μου·
Nebo z okna domu svého okénkem vyhlédaje,
7 και είδον μεταξύ των αφρόνων, παρετήρησα μεταξύ των νεανίσκων, νέον ενδεή φρενών·
Viděl jsem mezi hloupými, spatřil jsem mezi mládeží mládence bláznivého.
8 όστις διέβαινε διά της πλατείας, πλησίον της γωνίας αυτής, και διήρχετο την οδόν προς την οικίαν αυτής,
Kterýž šel po ulici vedlé úhlu jejího, a cestou k domu jejímu kráčel,
9 εν τω εσπερινώ σκότει της ημέρας, εν τω σκοτασμώ της νυκτός και τω γνόφω·
V soumrak, u večer dne, ve tmách nočních a v mrákotě.
10 και ιδού, συναπαντά αυτόν γυνή έχουσα σχήμα πορνικόν, και καρδίαν δολιόφρονα,
A aj, žena potkala ho v ozdobě nevěstčí a chytrého srdce,
11 φλύαρος και αναιδής· οι πόδες αυτής δεν μένουσιν εν τω οίκω αυτής·
Štěbetná a opovážlivá, v domě jejím nezůstávají nohy její,
12 τώρα είναι έξω, τώρα εν ταις πλατείαις, και ενεδρεύει πλησίον πάσης γωνίας.
Jednak vně, jednak na ulici u každého úhlu úklady činící.
13 Και πιάνει αυτόν και φιλεί αυτόν και με αναιδές πρόσωπον λέγει προς αυτόν,
I chopila jej, a políbila ho, a opovrhši stud, řekla jemu:
14 Έχω θυσίας ειρηνικάς· σήμερον απέδωκα τας ευχάς μου·
Oběti pokojné jsou u mne, dnes splnila jsem slib svůj.
15 διά τούτο εξήλθον εις απάντησίν σου, ποθούσα το πρόσωπόν σου, και σε εύρηκα·
Protož vyšla jsem vstříc tobě, abych pilně hledala tváři tvé, i nalezla jsem tě.
16 έστρωσα την κλίνην μου με πέπλους, με τάπητας πεποικιλμένους, με νήματα της Αιγύπτου·
Koberci jsem obestřela lůže své, s řezbami a prostěradly Egyptskými,
17 εθυμίασα την κλίνην μου με σμύρναν, αλόην και κινάμωμον·
Vykadila jsem pokojík svůj mirrou a aloe a skořicí.
18 ελθέ, ας μεθυσθώμεν από έρωτος μέχρι της αυγής· ας εντρυφήσωμεν εις έρωτας·
Poď, opojujme se milostí až do jitra, obveselíme se v milosti.
19 διότι δεν είναι ο ανήρ εν τη οικία αυτού, υπήγεν εις οδόν μακράν·
Nebo není muže doma, odšel na cestu dalekou.
20 έλαβε βαλάντιον αργυρίου εν τη χειρί αυτού· εν ωρισμένω καιρώ θέλει επανέλθει εις την οικίαν αυτού.
Pytlík peněz vzal s sebou, v jistý den vrátí se do domu svého.
21 Διά της πολλής αυτής τέχνης απεπλάνησεν αυτόν· διά της κολακείας των χειλέων αυτής είλκυσεν αυτόν.
I naklonila ho mnohými řečmi svými, a lahodností rtů svých přinutila jej.
22 Ευθύς ακολουθεί αυτήν κατόπιν, καθώς ο βους υπάγει εις την σφαγήν, ή καθώς η έλαφος πηδά εις τον βρόχον,
Šel za ní hned, jako vůl k zabití chodívá, a jako blázen v pouta, jimiž by trestán byl.
23 εωσού βέλος διαπεράση το ήπαρ αυτής· καθώς το πτηνόν σπεύδει εις την παγίδα και δεν εξεύρει ότι είναι εναντίον της ζωής αυτού.
Dokudž nepronikla střela jater jeho, pospíchal jako pták k osídlu, nevěda, že ono bezživotí jeho jest.
24 Τώρα λοιπόν ακούσατέ μου, τέκνα, και προσέχετε εις τους λόγους του στόματός μου.
Protož nyní, synové, slyšte mne, a pozorujte řečí úst mých.
25 Ας μη εκκλίνη εις τας οδούς αυτής η καρδία σου, μη παρεκτραπής εις τας τρίβους αυτής.
Neuchyluj se k cestám jejím srdce tvé, aniž se toulej po stezkách jejích.
26 Διότι πολλούς έκαμε να πέσωσι πεπληγωμένοι, και δυνατοί είναι οι φονευθέντες υπ' αυτής.
Nebo mnohé zranivši, porazila, a silní všickni zmordováni jsou od ní.
