Παροιμίαι 5
1 Υιέ μου, πρόσεχε εις την σοφίαν μου, κλίνον το ωτίον σου εις την σύνεσίν μου·
My son, give attention to my wisdom; let your ear be turned to my teaching:
2 διά να τηρής φρόνησιν και τα χείλη σου να φυλάττωσι γνώσιν.
So that you may be ruled by a wise purpose, and your lips may keep knowledge.
3 Διότι τα χείλη της αλλοτρίας γυναικός στάζουσιν ως κηρήθρα μέλιτος, και ο ουρανίσκος αυτής είναι μαλακώτερος ελαίου·
For honey is dropping from the lips of the strange woman, and her mouth is smoother than oil;
4 το τέλος όμως αυτής είναι πικρόν ως αψίνθιον, οξύ ως μάχαιρα δίστομος.
But her end is bitter as wormwood, and sharp as a two-edged sword;
Her feet go down to death, and her steps to the underworld; (Sheol h7585)
6 διά να μη γνωρίσης την οδόν της ζωής, αι πορείαι αυτής είναι άστατοι και ουχί ευδιάγνωστοι.
She never keeps her mind on the road of life; her ways are uncertain, she has no knowledge.
7 Ακούσατέ μου λοιπόν τώρα, τέκνα, και μη αποστραφήτε τους λόγους του στόματός μου.
Give ear to me then, my sons, and do not put away my words from you.
8 Απομάκρυνον την οδόν σου απ' αυτής, και μη πλησιάσης εις την θύραν του οίκου αυτής,
Go far away from her, do not come near the door of her house;
9 διά να μη δώσης την τιμήν σου εις άλλους και τα έτη σου εις τους ανελεήμονας·
For fear that you may give your honour to others, and your wealth to strange men:
10 διά να μη χορτασθώσι ξένοι από της περιουσίας σου και οι κόποι σου έλθωσιν εις οίκον αλλοτρίου,
And strange men may be full of your wealth, and the fruit of your work go to the house of others;
11 και συ στενάζης εις τα έσχατά σου, όταν η σαρξ σου και το σώμα σου καταναλωθώσι,
And you will be full of grief at the end of your life, when your flesh and your body are wasted;
12 και λέγης, Πως εμίσησα την παιδείαν, και η καρδία μου κατεφρόνησε τους ελέγχους,
And you will say, How was teaching hated by me, and my heart put no value on training;
13 και δεν υπήκουσα εις την φωνήν των διδασκόντων με, ουδέ έκλινα το ωτίον μου εις τους νουθετούντάς με.
I did not give attention to the voice of my teachers, my ear was not turned to those who were guiding me!
14 Παρ' ολίγον έπεσον εις παν κακόν, εν μέσω της συνάξεως και της συναγωγής.
I was in almost all evil in the company of the people.
15 Πίνε ύδατα εκ της δεξαμενής σου και πηγάζοντα εκ του φρέατός σου·
Let water from your store and not that of others be your drink, and running water from your fountain.
16 Ας εκχέωνται έξω αι πηγαί σου, και τα ρυάκια των υδάτων σου εις τας πλατείας·
Let not your springs be flowing in the streets, or your streams of water in the open places.
17 σου μόνου ας ήναι αυτά, και ουχί ξένων μετά σού·
Let them be for yourself only, not for other men with you.
18 η πηγή σου ας ήναι ευλογημένη· και ευφραίνου μετά της γυναικός της νεότητός σου.
Let blessing be on your fountain; have joy in the wife of your early years.
19 Ας ήναι εις σε ως έλαφος ερασμία και δορκάς κεχαριτωμένη· ας σε ποτίζωσιν οι μαστοί αυτής εν παντί καιρώ· ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής.
As a loving hind and a gentle doe, let her breasts ever give you rapture; let your passion at all times be moved by her love.
20 Και διά τι, υιέ μου, θέλεις θέλγεσθαι υπό ξένης και θέλεις εναγκαλίζεσθαι κόλπον αλλοτρίας;
Why let yourself, my son, go out of the way with a strange woman, and take another woman in your arms?
21 Διότι του ανθρώπου αι οδοί είναι ενώπιον των οφθαλμών του Κυρίου, και σταθμίζει πάσας τας πορείας αυτού.
For a man's ways are before the eyes of the Lord, and he puts all his goings in the scales.
22 Αι ίδιαι αυτού ανομίαι θέλουσι συλλάβει τον ασεβή, και με τα σχοινία της αμαρτίας αυτού θέλει σφίγγεσθαι.
The evil-doer will be taken in the net of his crimes, and prisoned in the cords of his sin.
23 Ούτος θέλει αποθάνει απαίδευτος και εκ του πλήθους της αφροσύνης αυτού θέλει περιπλανάσθαι.
He will come to his end for need of teaching; he is so foolish that he will go wandering from the right way.
