Παροιμίαι 4
1 Ακούσατε, τέκνα, παιδείαν πατρός, και προσέχετε να μάθητε σύνεσιν.
Audite filii disciplinam patris, et attendite ut sciatis prudentiam.
2 Διότι δίδω εις εσάς καλήν διδασκαλίαν· μη εγκαταλίπητε τον νόμον μου.
Donum bonum tribuam vobis, legem meam ne derelinquatis.
3 Διότι και εγώ εστάθην υιός του πατρός μου, αγαπητός και μονογενής ενώπιον της μητρός μου·
Nam et ego filius fui patris mei, tenellus, et unigenitus coram matre mea:
4 και με εδίδασκε και μοι έλεγεν, Ας κρατή η καρδία σου τους λόγους μου· φύλαττε τας εντολάς μου και θέλεις ζήσει.
et docebat me, atque dicebat: Suscipiat verba mea cor tuum, custodi præcepta mea, et vives.
5 Απόκτησον σοφίαν, απόκτησον σύνεσιν· μη λησμονήσης αυτήν, μηδέ εκκλίνης από των λόγων του στόματός μου·
Posside sapientiam, posside prudentiam: ne obliviscaris, neque declines a verbis oris mei.
6 μη εγκαταλίπης αυτήν, και θέλει σε περιφυλάττει· αγάπα αυτήν, και θέλει σε διατηρεί.
Ne dimittas eam, et custodiet te: dilige eam, et conservabit te.
7 Η σοφία είναι το πρώτιστον· απόκτησον σοφίαν· και υπέρ πάσαν απόκτησίν σου απόκτησον σύνεσιν.
Principium sapientiæ, posside sapientiam, et in omni possessione tua acquire prudentiam.
8 Ανάλαβε αυτήν και θέλει σε υψώσει· θέλει σε δοξάσει, όταν εναγκαλισθής αυτήν.
Arripe illam, et exaltabit te: glorificaberis ab ea, cum eam fueris amplexatus.
9 Θέλει επιθέσει επί την κεφαλήν σου στέφανον χαρίτων· θέλει σοι δώσει διάδημα δόξης.
Dabit capiti tuo augmenta gratiarum, et corona inclyta proteget te.
10 Άκουε, υιέ μου, και δέχθητι τους λόγους μου· και θέλουσι πληθυνθή τα έτη της ζωής σου.
Audi fili mi, et suscipe verba mea, ut multiplicentur tibi anni vitæ.
11 Σε διδάσκω την οδόν της σοφίας· σε εμβιβάζω εις τρίβους ευθείας.
Viam sapientiæ monstrabo tibi, ducam te per semitas æquitatis:
12 Όταν περιπατής, τα βήματά σου δεν θέλουσιν είσθαι εστενοχωρημένα· και όταν τρέχης, δεν θέλεις προσκόψει.
quas cum ingressus fueris, non arctabuntur gressus tui, et currens non habebis offendiculum.
13 Δράξον την παιδείαν, μη αφήσης αυτήν· φύλαττε αυτήν, διότι είναι η ζωή σου.
Tene disciplinam, ne dimittas eam: custodi illam, quia ipsa est vita tua.
14 Μη εισέλθης εις την τρίβον των ασεβών, και μη υπάγης εις την οδόν των πονηρών.
Ne delecteris in semitis impiorum, nec tibi placeat malorum via.
15 Απόφευγε αυτήν, μη περάσης δι' αυτής, έκκλινον απ' αυτής και διάβα.
Fuge ab ea, nec transeas per illam: declina, et desere eam.
16 Διότι αυτοί δεν κοιμώνται, εάν δεν κακοποιήσωσι· και ο ύπνος αυτών αφαιρείται, εάν δεν υποσκελίσωσιν.
Non enim dormiunt nisi malefecerint: et rapitur somnus ab eis nisi supplantaverint.
17 Επειδή τρώγουσιν άρτον ασεβείας και πίνουσιν οίνον δυναστείας.
Comedunt panem impietatis, et vinum iniquitatis bibunt.
18 Η οδός όμως των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.
Iustorum autem semita quasi lux splendens, procedit et crescit usque ad perfectam diem.
19 Η οδός των ασεβών είναι ως το σκότος· δεν γνωρίζουσι που προσκόπτουσιν.
Via impiorum tenebrosa: nesciunt ubi corruant.
20 Υιέ μου, πρόσεχε εις τας ρήσεις μου· κλίνον το ωτίον σου εις τα λόγιά μου.
Fili mi, ausculta sermones meos, et ad eloquia mea inclina aurem tuam.
21 Ας μη απομακρυνθώσιν από των οφθαλμών σου· φύλαττε αυτά εν τη καρδία σου·
Ne recedant ab oculis tuis, custodi ea in medio cordis tui:
22 διότι είναι ζωή εις τους ευρίσκοντας αυτά και ίασις εις πάσαν αυτών την σάρκα.
vita enim sunt invenientibus ea, et universæ carni sanitas.
23 Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.
Omni custodia serva cor tuum, quia ex ipso vita procedit.
24 Απόβαλε από σου σκολιότητα στόματος, και διαστροφήν χειλέων απομάκρυνον από σου.
Remove a te os pravum, et detrahentia labia sint procul a te.
25 Οι οφθαλμοί σου ας βλέπωσιν ορθά, και τα βλέφαρά σου ας κατευθύνωνται έμπροσθέν σου.
Oculi tui recta videant, et palpebræ tuæ præcedant gressus tuos.
26 Στάθμιζε το βάδισμα των ποδών σου, και πάσαι αι οδοί σου θέλουσι κατευθυνθή.
Dirige semitam pedibus tuis, et omnes viæ tuæ stabilientur.
27 Μη εκκλίνης δεξιά ή αριστερά· απόστρεψον τον πόδα σου από κακού.
Ne declines ad dexteram, neque ad sinistram: averte pedem tuum a malo. Vias enim, quæ a dextris sunt, novit Dominus: perversæ vero sunt quæ a sinistris sunt. Ipse autem rectos faciet cursus tuos, itinera autem tua in pace producet.
