Παροιμίαι 2
1 Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ,
Filho meu, se aceitares minhas palavras, e depositares em ti meus mandamentos,
2 ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν·
Para fazeres teus ouvidos darem atenção à sabedoria, [e] inclinares teu coração à inteligência;
3 και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν·
E se clamares à prudência, [e] à inteligência dirigires tua voz;
4 εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς,
Se tu a buscares como a prata, e a procurares como que a tesouros escondidos,
5 τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Κυρίου και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.
Então entenderás o temor ao SENHOR, e acharás o conhecimento de Deus.
6 Διότι ο Κύριος δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις.
Porque o SENHOR dá sabedoria; de sua boca [vem] o conhecimento e o entendimento.
7 Αποταμιεύει σωτηρίαν εις τους ευθείς· είναι ασπίς εις τους περιπατούντας εν ακεραιότητι,
Ele reserva a boa sabedoria para os corretos; [ele é] escudo para os que andam em sinceridade.
8 υπερασπίζων τας οδούς της δικαιοσύνης και φυλάττων την οδόν των οσίων αυτού.
Para guardar os caminhos do juízo; e conservar os passos de seus santos.
9 Τότε θέλεις εννοήσει δικαιοσύνην και κρίσιν και ευθύτητα, πάσαν οδόν αγαθήν.
Então entenderás a justiça e o juízo, e a equidade; [e] todo bom caminho.
10 Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου,
Quando a sabedoria entrar em teu coração, e o conhecimento for agradável à tua alma.
11 ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί·
O bom senso te guardará, e o entendimento te preservará:
12 διά να σε ελευθερόνη από της οδού της πονηράς, από ανθρώπου λαλούντος δόλια,
- Para te livrar do mau caminho, e dos homens que falam perversidades;
13 οίτινες εγκαταλείπουσι τας οδούς της ευθύτητος, διά να περιπατώσιν εν ταις οδοίς του σκότους·
Que deixam as veredas da justiça para andarem pelos caminhos das trevas;
14 οίτινες ηδύνονται εις το να κάμνωσι κακόν, χαίρουσιν εις τας διαστροφάς της κακίας,
Que se alegram em fazer o mal, e se enchem de alegria com as perversidades dos maus;
15 των οποίων αι οδοί είναι σκολιαί και αι πορείαι αυτών διεστραμμέναι·
Cujas veredas são distorcidas, e desviadas em seus percursos.
16 διά να σε ελευθερόνη από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης με τους λόγους αυτής,
- Para te livrar da mulher estranha, e da pervertida, [que] lisonjeia com suas palavras;
17 ήτις εγκατέλιπε τον επιστήθιον της νεότητος αυτής και ελησμόνησε την διαθήκην του Θεού αυτής.
Que abandona o guia de sua juventude, e se esquece do pacto de seu Deus.
18 Διότι ο οίκος αυτής καταβιβάζει εις τον θάνατον, και τα βήματα αυτής εις τους νεκρούς·
Porque sua casa se inclina para a morte, e seus caminhos para os mortos.
19 πάντες οι εισερχόμενοι προς αυτήν δεν επιστρέφουσιν ουδέ αναλαμβάνουσι τας οδούς της ζωής·
Todos os que entrarem a ela, não voltarão mais; e não alcançarão os caminhos da vida.
20 διά να περιπατής εν τη οδώ των αγαθών και να φυλάττης τας τρίβους των δικαίων.
- Para andares no caminho dos bons, e te guardares nas veredas dos justos.
21 Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφή εν αυτή.
Porque os corretos habitarão a terra; e os íntegros nela permanecerão.
22 Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ' αυτής.
Porém os perversos serão cortados da terra, e os infiéis serão arrancados dela.
