Παροιμίαι 2
1 Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ,
Son min! tek du imot mine ord og gøymer bodi mine hjå deg,
2 ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν·
so du vender øyra til visdomen, bøygjer hjarta til vitet,
3 και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν·
ja, når du kallar på skynet og ropar høgt på vitet,
4 εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς,
leitar du etter det som vore det sylv, og grev som vore det løynde skattar,
5 τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Κυρίου και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.
då skal du skyna otte for Herren, og Guds-kunnskap skal du finna.
6 Διότι ο Κύριος δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις.
For Herren er den som gjev visdom, frå hans munn kjem kunnskap og vit.
7 Αποταμιεύει σωτηρίαν εις τους ευθείς· είναι ασπίς εις τους περιπατούντας εν ακεραιότητι,
Han gøymer frelsa for dei ærlege, han er ein skjold for dei som fer ulastande,
8 υπερασπίζων τας οδούς της δικαιοσύνης και φυλάττων την οδόν των οσίων αυτού.
med di for han vaktar stigarne åt retten og varar vegen vel for sine trugne.
9 Τότε θέλεις εννοήσει δικαιοσύνην και κρίσιν και ευθύτητα, πάσαν οδόν αγαθήν.
Då skal du skyna rettferd og rett og rettvisa, ja, kvar god veg.
10 Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου,
For visdom koma skal i hjarta ditt, og kunnskap vera hugleg for di sjæl,
11 ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί·
yver deg skal ettertanke halda vakt, vit skal vara deg
12 διά να σε ελευθερόνη από της οδού της πονηράς, από ανθρώπου λαλούντος δόλια,
og fria deg ifrå den vonde åtferd, frå folk som talar fals,
13 οίτινες εγκαταλείπουσι τας οδούς της ευθύτητος, διά να περιπατώσιν εν ταις οδοίς του σκότους·
dei som gjeng frå dei rette stigar og vil vandra på myrke vegar,
14 οίτινες ηδύνονται εις το να κάμνωσι κακόν, χαίρουσιν εις τας διαστροφάς της κακίας,
dei som gled seg med å gjera vondt, og fegnast yver rangt og vondt,
15 των οποίων αι οδοί είναι σκολιαί και αι πορείαι αυτών διεστραμμέναι·
dei som gjeng på kroke-stigar og fer på range vegar. -
16 διά να σε ελευθερόνη από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης με τους λόγους αυτής,
Han skal fria deg frå annanmanns kona, frå framand kvinna med sleipe ord,
17 ήτις εγκατέλιπε τον επιστήθιον της νεότητος αυτής και ελησμόνησε την διαθήκην του Θεού αυτής.
som hev svike sin ungdoms ven og si Guds-pakt hev gløymt.
18 Διότι ο οίκος αυτής καταβιβάζει εις τον θάνατον, και τα βήματα αυτής εις τους νεκρούς·
For ho sig ned til dauden med sitt hus, og ned til daudingarne hennar vegar ber.
19 πάντες οι εισερχόμενοι προς αυτήν δεν επιστρέφουσιν ουδέ αναλαμβάνουσι τας οδούς της ζωής·
Ingen som gjeng inn til henne, kjem attende, og dei når ikkje livsens stigar.
20 διά να περιπατής εν τη οδώ των αγαθών και να φυλάττης τας τρίβους των δικαίων.
Han vil du skal ganga den vegen dei gode gjeng, og halda deg på dei stigane der rettferdige ferdast;
21 Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφή εν αυτή.
for dei ærlege skal bu i landet, og dei ulastelege der skal verta att,
22 Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ' αυτής.
men dei ugudlege skal rydjast ut or landet, og svikarane skal verta rivne burt frå det.
