Παροιμίαι 2
1 Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ,
Mon fils, puisses-tu accueillir mes paroles, te pénétrer de mes recommandations,
2 ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν·
en prêtant une: oreille attentive à la sagesse et en ouvrant ton cœur à la raison!
3 και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν·
Puisses-tu invoquer le bon sens et adresser un appel pressant à la raison,
4 εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς,
la souhaiter comme de l’argent, la rechercher comme des trésors!
5 τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Κυρίου και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.
Car alors tu auras le sens de la crainte de l’Eternel et tu atteindras la connaissance de Dieu.
6 Διότι ο Κύριος δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις.
C’Est l’Eternel, en effet, qui octroie la sagesse; de sa bouche émanent la science et la raison.
7 Αποταμιεύει σωτηρίαν εις τους ευθείς· είναι ασπίς εις τους περιπατούντας εν ακεραιότητι,
Il réserve le succès aux hommes droits; il est un bouclier pour ceux qui marchent dans l’intégrité.
8 υπερασπίζων τας οδούς της δικαιοσύνης και φυλάττων την οδόν των οσίων αυτού.
Il protège les voies de la justice, et veille sur la route de ses pieux adorateurs.
9 Τότε θέλεις εννοήσει δικαιοσύνην και κρίσιν και ευθύτητα, πάσαν οδόν αγαθήν.
Alors aussi tu auras une juste idée de la vertu et du droit, de l’équité et de toute bonne direction.
10 Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου,
Puisse donc la sagesse pénétrer en ton cœur et la science faire les délices de ton âme!
11 ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί·
Puisse la réflexion être ta sauvegarde et la raison ta protection!
12 διά να σε ελευθερόνη από της οδού της πονηράς, από ανθρώπου λαλούντος δόλια,
Ainsi tu seras préservé du chemin du malfaiteur, des gens qui débitent des perversités,
13 οίτινες εγκαταλείπουσι τας οδούς της ευθύτητος, διά να περιπατώσιν εν ταις οδοίς του σκότους·
qui abandonnent les chemins droits pour suivre des routes ténébreuses,
14 οίτινες ηδύνονται εις το να κάμνωσι κακόν, χαίρουσιν εις τας διαστροφάς της κακίας,
qui se réjouissent de faire du mal, sont transportés de joie par les attentats criminels,
15 των οποίων αι οδοί είναι σκολιαί και αι πορείαι αυτών διεστραμμέναι·
dont les voies sont tortueuses et les sentiers pleins de détours.
16 διά να σε ελευθερόνη από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης με τους λόγους αυτής,
Par là aussi tu seras sauvé de la femme d’autrui, de l’étrangère aux paroles mielleuses,
17 ήτις εγκατέλιπε τον επιστήθιον της νεότητος αυτής και ελησμόνησε την διαθήκην του Θεού αυτής.
qui a trahi l’ami de sa jeunesse, et oublié l’alliance de son Dieu.
18 Διότι ο οίκος αυτής καταβιβάζει εις τον θάνατον, και τα βήματα αυτής εις τους νεκρούς·
Certes, sa maison penche vers la mort et ses sentiers conduisent vers les ombres des trépassés.
19 πάντες οι εισερχόμενοι προς αυτήν δεν επιστρέφουσιν ουδέ αναλαμβάνουσι τας οδούς της ζωής·
Aucun de ceux qui vont chez elle ne revient, incapable de retrouver le chemin de la vie.
20 διά να περιπατής εν τη οδώ των αγαθών και να φυλάττης τας τρίβους των δικαίων.
Puisses-tu donc suivre le chemin des hommes de bien, et t’attacher aux voles des justes!
21 Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφή εν αυτή.
Car ce sont les hommes droits qui occuperont la terre, et les intègres qui s’y maintiendront;
22 Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ' αυτής.
tandis que les méchants en seront extirpés et les traîtres violemment arrachés.
