Παροιμίαι 2
1 Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ,
Mon fils, si tu reçois mes paroles et que tu caches par-devers toi mes commandements
2 ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν·
pour rendre ton oreille attentive à la sagesse, si tu inclines ton cœur à l’intelligence,
3 και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν·
si tu appelles le discernement, si tu adresses ta voix à l’intelligence,
4 εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς,
si tu la cherches comme de l’argent et que tu la recherches comme des trésors cachés,
5 τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Κυρίου και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.
alors tu comprendras la crainte de l’Éternel et tu trouveras la connaissance de Dieu.
6 Διότι ο Κύριος δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις.
Car l’Éternel donne la sagesse; de sa bouche [procèdent] la connaissance et l’intelligence:
7 Αποταμιεύει σωτηρίαν εις τους ευθείς· είναι ασπίς εις τους περιπατούντας εν ακεραιότητι,
il réserve de sains conseils pour les hommes droits; il est un bouclier pour ceux qui marchent dans l’intégrité,
8 υπερασπίζων τας οδούς της δικαιοσύνης και φυλάττων την οδόν των οσίων αυτού.
protégeant les sentiers de juste jugement et gardant la voie de ses saints.
9 Τότε θέλεις εννοήσει δικαιοσύνην και κρίσιν και ευθύτητα, πάσαν οδόν αγαθήν.
Alors tu discerneras la justice et le juste jugement et la droiture, toute bonne voie.
10 Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου,
Si la sagesse entre dans ton cœur et si la connaissance est agréable à ton âme,
11 ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί·
la réflexion te préservera, l’intelligence te protégera:
12 διά να σε ελευθερόνη από της οδού της πονηράς, από ανθρώπου λαλούντος δόλια,
Pour te sauver du mauvais chemin, de l’homme qui prononce des choses perverses,
13 οίτινες εγκαταλείπουσι τας οδούς της ευθύτητος, διά να περιπατώσιν εν ταις οδοίς του σκότους·
[de ceux] qui abandonnent les sentiers de la droiture pour marcher dans les voies de ténèbres,
14 οίτινες ηδύνονται εις το να κάμνωσι κακόν, χαίρουσιν εις τας διαστροφάς της κακίας,
qui se réjouissent à mal faire, qui s’égaient en la perversité du mal,
15 των οποίων αι οδοί είναι σκολιαί και αι πορείαι αυτών διεστραμμέναι·
dont les sentiers sont tortueux et qui s’égarent dans leurs voies;
16 διά να σε ελευθερόνη από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης με τους λόγους αυτής,
Pour te sauver de la femme étrangère, de l’étrangère qui use de paroles flatteuses,
17 ήτις εγκατέλιπε τον επιστήθιον της νεότητος αυτής και ελησμόνησε την διαθήκην του Θεού αυτής.
qui abandonne le guide de sa jeunesse, et qui a oublié l’alliance de son Dieu;
18 Διότι ο οίκος αυτής καταβιβάζει εις τον θάνατον, και τα βήματα αυτής εις τους νεκρούς·
– car sa maison penche vers la mort, et ses chemins vers les trépassés:
19 πάντες οι εισερχόμενοι προς αυτήν δεν επιστρέφουσιν ουδέ αναλαμβάνουσι τας οδούς της ζωής·
aucun de ceux qui entrent auprès d’elle ne revient ni n’atteint les sentiers de la vie;
20 διά να περιπατής εν τη οδώ των αγαθών και να φυλάττης τας τρίβους των δικαίων.
– afin que tu marches dans la voie des gens de bien, et que tu gardes les sentiers des justes.
21 Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφή εν αυτή.
Car les hommes droits habiteront le pays, et les hommes intègres y demeureront de reste;
22 Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ' αυτής.
mais les méchants seront retranchés du pays, et les perfides en seront arrachés.
