Παροιμίαι 14
1 Αι σοφαί γυναίκες οικοδομούσι τον οίκον αυτών· η δε άφρων κατασκάπτει αυτόν διά των χειρών αυτής.
智慧妇人建立家室； 愚妄妇人亲手拆毁。
2 Ο περιπατών εν τη ευθύτητι αυτού φοβείται τον Κύριον· ο δε σκολιός τας οδούς αυτού καταφρονεί αυτόν.
行动正直的，敬畏耶和华； 行事乖僻的，却藐视他。
3 Εν στόματι άφρονος είναι η ράβδος της υπερηφανίας· τα δε χείλη των σοφών θέλουσι φυλάττει αυτούς.
愚妄人口中骄傲，如杖责打己身； 智慧人的嘴必保守自己。
4 Όπου δεν είναι βόες, η αποθήκη είναι κενή· η δε αφθονία των γεννημάτων είναι εκ της δυνάμεως του βοός.
家里无牛，槽头干净； 土产加多乃凭牛力。
5 Ο αληθής μάρτυς δεν θέλει ψεύδεσθαι· ο δε ψευδής μάρτυς εκχέει ψεύδη.
诚实见证人不说谎话； 假见证人吐出谎言。
6 Ο χλευαστής ζητεί σοφίαν και δεν ευρίσκει· εις δε τον συνετόν είναι εύκολος η μάθησις.
亵慢人寻智慧，却寻不着； 聪明人易得知识。
7 Ύπαγε κατέναντι του άφρονος ανθρώπου και δεν θέλεις ευρεί χείλη συνέσεως.
到愚昧人面前， 不见他嘴中有知识。
8 Η σοφία του φρονίμου είναι να γνωρίζη την οδόν αυτού· η δε μωρία των αφρόνων αποπλάνησις.
通达人的智慧在乎明白己道； 愚昧人的愚妄乃是诡诈。
9 Οι άφρονες γελώσιν εις την ανομίαν· εν μέσω δε των ευθέων είναι χάρις.
愚妄人犯罪，以为戏耍； 正直人互相喜悦。
10 Η καρδία του ανθρώπου γνωρίζει την πικρίαν της ψυχής αυτού· και ξένος δεν συμμετέχει της χαράς αυτής.
心中的苦楚，自己知道； 心里的喜乐，外人无干。
11 Η οικία των ασεβών θέλει αφανισθή· η δε σκηνή των ευθέων θέλει ανθεί.
奸恶人的房屋必倾倒； 正直人的帐棚必兴盛。
12 Υπάρχει οδός, ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον.
有一条路，人以为正， 至终成为死亡之路。
13 Έτι και εις τον γέλωτα πονεί η καρδία· και το τέλος της χαράς είναι λύπη.
人在喜笑中，心也忧愁； 快乐至极就生愁苦。
14 Ο διεφθαρμένος την καρδίαν θέλει εμπλησθή από των οδών αυτού· ο δε αγαθός άνθρωπος αφ' εαυτού.
心中背道的，必满得自己的结果； 善人必从自己的行为得以知足。
15 Ο απλούς πιστεύει εις πάντα λόγον· ο δε φρόνιμος προσέχει εις τα βήματα αυτού.
愚蒙人是话都信； 通达人步步谨慎。
16 Ο σοφός φοβείται και φεύγει από του κακού· αλλ' ο άφρων προχωρεί και θρασύνεται.
智慧人惧怕，就远离恶事； 愚妄人却狂傲自恃。
17 Ο οξύθυμος πράττει αστοχάστως· και ο κακόβουλος άνθρωπος είναι μισητός.
轻易发怒的，行事愚妄； 设立诡计的，被人恨恶。
18 Οι άφρονες κληρονομούσι μωρίαν· οι δε φρόνιμοι στεφανούνται σύνεσιν.
愚蒙人得愚昧为产业； 通达人得知识为冠冕。
19 Οι κακοί υποκλίνουσιν έμπροσθεν των αγαθών, και οι ασεβείς εις τας πύλας των δικαίων.
坏人俯伏在善人面前； 恶人俯伏在义人门口。
20 Ο πτωχός μισείται και υπό του πλησίον αυτού· του δε πλουσίου οι φίλοι πολλοί.
贫穷人连邻舍也恨他； 富足人朋友最多。
21 Ο καταφρονών τον πλησίον αυτού αμαρτάνει· ο δε ελεών τους πτωχούς είναι μακάριος.
藐视邻舍的，这人有罪； 怜悯贫穷的，这人有福。
22 Δεν πλανώνται οι βουλευόμενοι κακόν; έλεος όμως και αλήθεια θέλει είσθαι εις τους βουλευομένους αγαθόν.
谋恶的，岂非走入迷途吗？ 谋善的，必得慈爱和诚实。
23 Εν παντί κόπω υπάρχει κέρδος· η δε φλυαρία των χειλέων φέρει μόνον εις ένδειαν.
诸般勤劳都有益处； 嘴上多言乃致穷乏。
24 Τα πλούτη των σοφών είναι στέφανος εις αυτούς· των δε αφρόνων η υπεροχή μωρία.
智慧人的财为自己的冠冕； 愚妄人的愚昧终是愚昧。
25 Ο αληθής μάρτυς ελευθερόνει ψυχάς· ο δε δόλιος εκχέει ψεύδη.
作真见证的，救人性命； 吐出谎言的，施行诡诈。
26 Εν τω φόβω του Κυρίου είναι ελπίς ισχυρά· και εις τα τέκνα αυτού θέλει υπάρχει καταφύγιον.
敬畏耶和华的，大有倚靠； 他的儿女也有避难所。
27 Ο φόβος του Κυρίου είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου.
敬畏耶和华就是生命的泉源， 可以使人离开死亡的网罗。
28 Εν τω πλήθει του λαού είναι η δόξα του βασιλέως· εν δε τη ελλείψει του λαού ο αφανισμός του ηγεμονεύοντος.
帝王荣耀在乎民多； 君王衰败在乎民少。
29 Ο μακρόθυμος έχει μεγάλην φρόνησιν· ο δε οξύθυμος ανεγείρει την αφροσύνην αυτού.
不轻易发怒的，大有聪明； 性情暴躁的，大显愚妄。
30 Η υγιαίνουσα καρδία είναι ζωή της σαρκός· ο δε φθόνος σαπρία των οστέων.
心中安静是肉体的生命； 嫉妒是骨中的朽烂。
31 Ο καταθλίβων τον πένητα ονειδίζει τον Ποιητήν αυτού· ο δε τιμών αυτόν ελεεί τον πτωχόν.
欺压贫寒的，是辱没造他的主； 怜悯穷乏的，乃是尊敬主。
32 Ο ασεβής εκτινάσσεται εν τη ασεβεία αυτού· ο δε δίκαιος και εν τω θανάτω αυτού έχει ελπίδα.
恶人在所行的恶上必被推倒； 义人临死，有所投靠。
33 Εν τη καρδία του συνετού επαναπαύεται σοφία· εν μέσω δε των αφρόνων φανερούται.
智慧存在聪明人心中； 愚昧人心里所存的，显而易见。
34 Η δικαιοσύνη υψόνει έθνος· η δε αμαρτία είναι όνειδος λαών.
公义使邦国高举； 罪恶是人民的羞辱。
35 Εύνοια του βασιλέως είναι προς φρόνιμον δούλον· θυμός δε αυτού προς τον προξενούντα αισχύνην.
智慧的臣子蒙王恩惠； 贻羞的仆人遭其震怒。
