Παροιμίαι 11
1 Δολία πλάστιγξ βδέλυγμα εις τον Κύριον· δίκαιον δε ζύγιον ευαρέστησις αυτού.
Balances of deceit [are] an abomination to Jehovah, And a perfect weight [is] His delight.
2 Όπου εισέλθη υπερηφανία, εισέρχεται και καταισχύνη· η δε σοφία είναι μετά των ταπεινών.
Pride hath come, and shame cometh, And with the lowly [is] wisdom.
3 Η ακεραιότης των ευθέων θέλει οδηγεί αυτούς· η δε υπουλότης των σκολιών θέλει απολέσει αυτούς.
The integrity of the upright leadeth them, And the perverseness of the treacherous destroyeth them.
4 Τα πλούτη δεν ωφελούσιν εν ημέρα οργής· η δε δικαιοσύνη ελευθερόνει εκ θανάτου.
Wealth profiteth not in a day of wrath, And righteousness delivereth from death.
5 Η δικαιοσύνη του ακεραίου θέλει ορθοτομήσει την οδόν αυτού· ο δε ασεβής θέλει πέσει διά της ασεβείας αυτού.
The righteousness of the perfect maketh right his way, And by his wickedness doth the wicked fall.
6 Η δικαιοσύνη των ευθέων θέλει ελευθερώσει αυτούς· οι δε παραβάται θέλουσι συλληφθή εν τη κακία αυτών.
The righteousness of the upright delivereth them, And in mischief the treacherous are captured.
7 Όταν ο ασεβής άνθρωπος αποθνήσκη, η ελπίς αυτού απόλλυται· απόλλυται και η προσδοκία των ανόμων.
In the death of a wicked man, hope perisheth, And the expectation of the iniquitous hath been lost.
8 Ο δίκαιος ελευθερόνεται εκ της θλίψεως, αντ' αυτού δε εισέρχεται ο ασεβής.
The righteous from distress is drawn out, And the wicked goeth in instead of him.
9 Ο υποκριτής διά του στόματος αφανίζει τον πλησίον αυτού· αλλ' οι δίκαιοι θέλουσιν ελευθερωθή διά της γνώσεως.
With the mouth a hypocrite corrupteth his friend, And by knowledge the righteous are drawn out.
10 Εις την ευόδωσιν των δικαίων η πόλις ευφραίνεται· και εις τον όλεθρον των ασεβών αγάλλεται.
In the good of the righteous a city exulteth, And in the destruction of the wicked [is] singing.
11 Διά της ευλογίας των ευθέων υψόνεται πόλις· διά του στόματος δε των ασεβών καταστρέφεται.
By the blessing of the upright is a city exalted, And by the mouth of the wicked thrown down.
12 Ο ενδεής φρενών περιφρονεί τον πλησίον αυτού· ο δε φρόνιμος άνθρωπος σιωπά.
Whoso is despising his neighbour lacketh heart, And a man of understanding keepeth silence.
13 Ο σπερμολόγος περιέρχεται αποκαλύπτων τα μυστικά· ο δε την ψυχήν πιστός κρύπτει το πράγμα.
A busybody is revealing secret counsel, And the faithful of spirit is covering the matter.
14 Όπου δεν είναι κυβέρνησις, ο λαός πίπτει· εκ του πλήθους δε των συμβούλων προέρχεται σωτηρία.
Without counsels do a people fall, And deliverance [is] in a multitude of counsellors.
15 Όστις εγγυάται δι' άλλον, θέλει πάθει κακόν· και όστις μισεί την εγγύησιν, είναι ασφαλής.
Evil [one] suffereth when he hath been surety [for] a stranger, And whoso is hating suretyship is confident.
16 Η εύκοσμος γυνή απολαμβάνει τιμήν· οι δε καρτερικοί απολαμβάνουσι πλούτη.
A gracious woman retaineth honour, And terrible [men] retain riches.
17 Ο ελεήμων άνθρωπος αγαθοποιεί την ψυχήν αυτού· ο δε ανελεήμων θλίβει την σάρκα αυτού.
A kind man is rewarding his own soul, And the fierce is troubling his own flesh.
18 Ο ασεβής εργάζεται έργον ψευδές· εις δε τον σπείροντα δικαιοσύνην θέλει είσθαι μισθός ασφαλής.
The wicked is getting a lying wage, And whoso is sowing righteousness — a true reward.
19 Καθώς η δικαιοσύνη τείνει εις ζωήν, ούτως ο κυνηγών το κακόν τρέχει εις τον θάνατον αυτού.
Rightly [is] righteousness for life, And whoso is pursuing evil — for his own death.
20 Οι διεστραμμένοι την καρδίαν είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον· αλλ' οι άμεμπτοι την οδόν είναι δεκτοί εις αυτόν.
An abomination to Jehovah [are] the perverse of heart, And the perfect of the way [are] His delight.
21 Και χειρ με χείρα εάν συνάπτηται, ο ασεβής δεν θέλει μένει ατιμώρητος· το δε σπέρμα των δικαίων θέλει ελευθερωθή.
Hand to hand, the wicked is not acquitted, And the seed of the righteous hath escaped.
22 Ως έρρινον χρυσούν εις χοίρου μύτην, ούτω γυνή ώραία χωρίς φρονήσεως.
A ring of gold in the nose of a sow — A fair woman and stubborn of behaviour.
23 Η επιθυμία των δικαίων είναι μόνον το καλόν· η προσδοκία δε των ασεβών οργή.
The desire of the righteous [is] only good, The hope of the wicked [is] transgression.
24 Οι μεν σκορπίζουσι, και όμως περισσεύονται· οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν.
There is who is scattering, and yet is increased, And who is keeping back from uprightness, only to want.
25 Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή· και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός.
A liberal soul is made fat, And whoso is watering, he also is watered.
26 Όστις κρατεί σίτον, θέλει είσθαι λαοκατάρατος· ευλογία δε θέλει είσθαι επί την κεφαλήν του πωλούντος.
Whoso is withholding corn, the people execrate him, And a blessing [is] for the head of him who is selling.
27 Όστις προθυμείται εις το καλόν, θέλει απολαύσει χάριν· αλλ' όστις ζητεί το κακόν, θέλει επέλθει επ' αυτόν.
Whoso is earnestly seeking good Seeketh a pleasing thing, And whoso is seeking evil — it meeteth him.
28 Όστις ελπίζει επί τον πλούτον αυτού, ούτος θέλει πέσει· οι δε δίκαιοι ως βλαστός θέλουσιν ανθήσει.
Whoso is confident in his wealth he falleth, And as a leaf, the righteous flourish.
29 Όστις ταράττει τον οίκον αυτού, θέλει κληρονομήσει άνεμον· και ο άφρων θέλει είσθαι δούλος εις τον φρόνιμον.
Whoso is troubling his own house inheriteth wind, And a servant [is] the fool to the wise of heart.
30 Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής· και όστις κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός.
The fruit of the righteous [is] a tree of life, And whoso is taking souls [is] wise.
31 Αν ο δίκαιος παιδεύηται επί της γης, πολλώ μάλλον ο ασεβής και ο αμαρτωλός.
Lo, the righteous in the earth is recompensed, Surely also the wicked and the sinner!
