Παροιμίαι 11
1 Δολία πλάστιγξ βδέλυγμα εις τον Κύριον· δίκαιον δε ζύγιον ευαρέστησις αυτού.
A false balance is abomination to the LORD: but a just weight is his delight.
2 Όπου εισέλθη υπερηφανία, εισέρχεται και καταισχύνη· η δε σοφία είναι μετά των ταπεινών.
When pride comes, then comes shame: but with the lowly is wisdom.
3 Η ακεραιότης των ευθέων θέλει οδηγεί αυτούς· η δε υπουλότης των σκολιών θέλει απολέσει αυτούς.
The integrity of the upright shall guide them: but the perverseness of transgressors shall destroy them.
4 Τα πλούτη δεν ωφελούσιν εν ημέρα οργής· η δε δικαιοσύνη ελευθερόνει εκ θανάτου.
Riches profit not in the day of wrath: but righteousness delivers from death.
5 Η δικαιοσύνη του ακεραίου θέλει ορθοτομήσει την οδόν αυτού· ο δε ασεβής θέλει πέσει διά της ασεβείας αυτού.
The righteousness of the perfect shall direct his way: but the wicked shall fall by his own wickedness.
6 Η δικαιοσύνη των ευθέων θέλει ελευθερώσει αυτούς· οι δε παραβάται θέλουσι συλληφθή εν τη κακία αυτών.
The righteousness of the upright shall deliver them: but transgressors shall be taken in their own naughtiness.
7 Όταν ο ασεβής άνθρωπος αποθνήσκη, η ελπίς αυτού απόλλυται· απόλλυται και η προσδοκία των ανόμων.
When a wicked man dies, his expectation shall perish: and the hope of unjust men perishes.
8 Ο δίκαιος ελευθερόνεται εκ της θλίψεως, αντ' αυτού δε εισέρχεται ο ασεβής.
The righteous is delivered out of trouble, and the wicked comes in his stead.
9 Ο υποκριτής διά του στόματος αφανίζει τον πλησίον αυτού· αλλ' οι δίκαιοι θέλουσιν ελευθερωθή διά της γνώσεως.
An hypocrite with his mouth destroys his neighbor: but through knowledge shall the just be delivered.
10 Εις την ευόδωσιν των δικαίων η πόλις ευφραίνεται· και εις τον όλεθρον των ασεβών αγάλλεται.
When it goes well with the righteous, the city rejoices: and when the wicked perish, there is shouting.
11 Διά της ευλογίας των ευθέων υψόνεται πόλις· διά του στόματος δε των ασεβών καταστρέφεται.
By the blessing of the upright the city is exalted: but it is overthrown by the mouth of the wicked.
12 Ο ενδεής φρενών περιφρονεί τον πλησίον αυτού· ο δε φρόνιμος άνθρωπος σιωπά.
He that is void of wisdom despises his neighbor: but a man of understanding holds his peace.
13 Ο σπερμολόγος περιέρχεται αποκαλύπτων τα μυστικά· ο δε την ψυχήν πιστός κρύπτει το πράγμα.
A talebearer reveals secrets: but he that is of a faithful spirit conceals the matter.
14 Όπου δεν είναι κυβέρνησις, ο λαός πίπτει· εκ του πλήθους δε των συμβούλων προέρχεται σωτηρία.
Where no counsel is, the people fall: but in the multitude of counsellors there is safety.
15 Όστις εγγυάται δι' άλλον, θέλει πάθει κακόν· και όστις μισεί την εγγύησιν, είναι ασφαλής.
He that is surety for a stranger shall smart for it: and he that hates indebtedness is sure.
16 Η εύκοσμος γυνή απολαμβάνει τιμήν· οι δε καρτερικοί απολαμβάνουσι πλούτη.
A gracious woman retains honor: and strong men retain riches.
17 Ο ελεήμων άνθρωπος αγαθοποιεί την ψυχήν αυτού· ο δε ανελεήμων θλίβει την σάρκα αυτού.
The merciful man does good to his own soul: but he that is cruel troubles his own flesh.
18 Ο ασεβής εργάζεται έργον ψευδές· εις δε τον σπείροντα δικαιοσύνην θέλει είσθαι μισθός ασφαλής.
The wicked works a deceitful work: but to him that sows righteousness shall be a sure reward.
19 Καθώς η δικαιοσύνη τείνει εις ζωήν, ούτως ο κυνηγών το κακόν τρέχει εις τον θάνατον αυτού.
As righteousness tends to life: so he that pursues evil pursues it to his own death.
20 Οι διεστραμμένοι την καρδίαν είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον· αλλ' οι άμεμπτοι την οδόν είναι δεκτοί εις αυτόν.
They that are of a fraudulent heart are abomination to the LORD: but such as are upright in their way are his delight.
21 Και χειρ με χείρα εάν συνάπτηται, ο ασεβής δεν θέλει μένει ατιμώρητος· το δε σπέρμα των δικαίων θέλει ελευθερωθή.
Though hand join in hand, the wicked shall not be unpunished: but the seed of the righteous shall be delivered.
22 Ως έρρινον χρυσούν εις χοίρου μύτην, ούτω γυνή ώραία χωρίς φρονήσεως.
As a jewel of gold in a swine’s snout, so is a fair woman which is without discretion.
23 Η επιθυμία των δικαίων είναι μόνον το καλόν· η προσδοκία δε των ασεβών οργή.
The desire of the righteous is only good: but the expectation of the wicked is wrath.
24 Οι μεν σκορπίζουσι, και όμως περισσεύονται· οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν.
There is that scatters, and yet increases; and there is that withholds more than is meet, but it tends to poverty.
25 Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή· και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός.
The liberal soul shall be made fat: and he that waters shall be watered also himself.
26 Όστις κρατεί σίτον, θέλει είσθαι λαοκατάρατος· ευλογία δε θέλει είσθαι επί την κεφαλήν του πωλούντος.
He that withholds corn, the people shall curse him: but blessing shall be on the head of him that sells it.
27 Όστις προθυμείται εις το καλόν, θέλει απολαύσει χάριν· αλλ' όστις ζητεί το κακόν, θέλει επέλθει επ' αυτόν.
He that diligently seeks good procures favor: but he that seeks mischief, it shall come to him.
28 Όστις ελπίζει επί τον πλούτον αυτού, ούτος θέλει πέσει· οι δε δίκαιοι ως βλαστός θέλουσιν ανθήσει.
He that trusts in his riches shall fall; but the righteous shall flourish as a branch.
29 Όστις ταράττει τον οίκον αυτού, θέλει κληρονομήσει άνεμον· και ο άφρων θέλει είσθαι δούλος εις τον φρόνιμον.
He that troubles his own house shall inherit the wind: and the fool shall be servant to the wise of heart.
30 Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής· και όστις κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός.
The fruit of the righteous is a tree of life; and he that wins souls is wise.
31 Αν ο δίκαιος παιδεύηται επί της γης, πολλώ μάλλον ο ασεβής και ο αμαρτωλός.
Behold, the righteous shall be recompensed in the earth: much more the wicked and the sinner.
