Παροιμίαι 10
1 Παροιμίαι Σολομώντος. Υιός σοφός ευφραίνει πατέρα· υιός δε άφρων είναι λύπη της μητρός αυτού.
parabolae Salomonis filius sapiens laetificat patrem filius vero stultus maestitia est matris suae
2 Οι θησαυροί της ανομίας δεν ωφελούσιν· η δε δικαιοσύνη ελευθερόνει εκ θανάτου.
non proderunt thesauri impietatis iustitia vero liberabit a morte
3 Ο Κύριος δεν θέλει λιμοκτονήσει ψυχήν δικαίου· ανατρέπει δε την περιουσίαν των ασεβών.
non adfliget Dominus fame animam iusti et insidias impiorum subvertet
4 Η οκνηρά χειρ πτωχείαν φέρει· πλουτίζει δε η χειρ του επιμελούς.
egestatem operata est manus remissa manus autem fortium divitias parat
5 Ο συνάγων εν τω θέρει είναι υιός συνέσεως· ο δε κοιμώμενος εν τω θερισμώ υιός αισχύνης.
qui congregat in messe filius sapiens est qui autem stertit aestate filius confusionis
6 Ευλογία επί την κεφαλήν του δικαίου· το στόμα δε των ασεβών αδικία καλύπτει.
benedictio super caput iusti os autem impiorum operit iniquitatem
7 Η μνήμη του δικαίου είναι μετ' ευλογίας· το δε όνομα των ασεβών σήπεται.
memoria iusti cum laudibus et nomen impiorum putrescet
8 Ο σοφός την καρδίαν θέλει δέχεσθαι εντολάς· ο δε μωρός τα χείλη θέλει υποσκελισθή.
sapiens corde praecepta suscipiet stultus caeditur labiis
9 Ο περιπατών εν ακεραιότητι περιπατεί ασφαλώς· ο δε διαστρέφων τας οδούς αυτού θέλει γνωρισθή.
qui ambulat simpliciter ambulat confidenter qui autem depravat vias suas manifestus erit
10 Όστις νεύει διά του οφθαλμού, προξενεί οδύνην· ο δε μωρός τα χείλη θέλει υποσκελισθή.
qui annuit oculo dabit dolorem stultus labiis verberabitur
11 Το στόμα του δικαίου είναι πηγή ζωής· το στόμα δε των ασεβών αδικία καλύπτει.
vena vitae os iusti et os impiorum operiet iniquitatem
12 Το μίσος διεγείρει έριδας· αλλ' η αγάπη καλύπτει πάντα τα σφάλματα.
odium suscitat rixas et universa delicta operit caritas
13 Εις τα χείλη του συνετού ευρίσκεται η σοφία· η δε ράβδος είναι διά την ράχιν του ενδεούς φρενών.
in labiis sapientis invenietur sapientia et virga in dorso eius qui indiget corde
14 Οι σοφοί αποταμιεύουσι γνώσιν· το στόμα δε του προπετούς είναι πλησίον απωλείας.
sapientes abscondunt scientiam os autem stulti confusioni proximum est
15 Τα αγαθά του πλουσίου είναι η οχυρά αυτού πόλις· καταστροφή δε των πενήτων πτωχεία αυτών.
substantia divitis urbs fortitudinis eius pavor pauperum egestas eorum
16 Τα έργα του δικαίου είναι εις ζωήν· το προϊόν του ασεβούς εις αμαρτίαν.
opus iusti ad vitam fructus impii ad peccatum
17 Ο φυλάττων την παιδείαν ευρίσκεται εν οδώ ζωής· ο δε εγκαταλείπων τον έλεγχον αποπλανάται.
via vitae custodienti disciplinam qui autem increpationes relinquit errat
18 Όστις καλύπτει μίσος υπό χείλη ψευδή, και όστις προφέρει συκοφαντίαν, είναι άφρων.
abscondunt odium labia mendacia qui profert contumeliam insipiens est
19 Εν τη πολυλογία δεν λείπει αμαρτία· αλλ' όστις κρατεί τα χείλη αυτού, είναι συνετός.
in multiloquio peccatum non deerit qui autem moderatur labia sua prudentissimus est
20 Η γλώσσα του δικαίου αργύριον εκλεκτόν· η καρδία των ασεβών πράγμα μηδαμινόν.
argentum electum lingua iusti cor impiorum pro nihilo
21 Τα χείλη του δικαίου βόσκουσι πολλούς· οι δε άφρονες αποθνήσκουσι δι' έλλειψιν φρενών.
labia iusti erudiunt plurimos qui autem indocti sunt in cordis egestate morientur
22 Η ευλογία του Κυρίου πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.
benedictio Domini divites facit nec sociabitur ei adflictio
23 Ως γέλως είναι εις τον άφρονα να πράττη κακόν· η δε σοφία είναι ανδρός συνετού.
quasi per risum stultus operatur scelus sapientia autem est viro prudentia
24 Ο φόβος του ασεβούς θέλει επέλθει επ' αυτόν· η επιθυμία δε των δικαίων θέλει εκπληρωθή.
quod timet impius veniet super eum desiderium suum iustis dabitur
25 Καθώς παρέρχεται ο ανεμοστρόβιλος, ούτως ο ασεβής δεν υπάρχει· ο δε δίκαιος θέλει είσθαι τεθεμελιωμένος εις τον αιώνα.
quasi tempestas transiens non erit impius iustus autem quasi fundamentum sempiternum
26 Καθώς το όξος εις τους οδόντας και ο καπνός εις τους οφθαλμούς, ούτως είναι ο οκνηρός εις τους αποστέλλοντας αυτόν.
sicut acetum dentibus et fumus oculis sic piger his qui miserunt eum
27 Ο φόβος του Κυρίου προσθέτει ημέρας· τα δε έτη των ασεβών θέλουσιν ελαττωθή.
timor Domini adponet dies et anni impiorum breviabuntur
28 Η προσδοκία των δικαίων θέλει είσθαι ευφροσύνη· η ελπίς όμως των ασεβών θέλει απολεσθή.
expectatio iustorum laetitia spes autem impiorum peribit
29 Η οδός του Κυρίου είναι οχύρωμα εις τον άμεμπτον, όλεθρος δε εις τους εργάτας της ανομίας.
fortitudo simplicis via Domini et pavor his qui operantur malum
30 Ο δίκαιος εις τον αιώνα δεν θέλει σαλευθή· οι δε ασεβείς δεν θέλουσι κατοικήσει την γην.
iustus in aeternum non commovebitur impii autem non habitabunt in terram
31 Το στόμα του δικαίου αναδίδει σοφίαν· η δε ψευδής γλώσσα θέλει εκκοπή.
os iusti parturiet sapientiam lingua pravorum peribit
32 Τα χείλη του δικαίου γνωρίζουσι το ευχάριστον· το στόμα δε των ασεβών τα διεστραμμένα.
labia iusti considerant placita et os impiorum perversa
