Παροιμίαι 10
1 Παροιμίαι Σολομώντος. Υιός σοφός ευφραίνει πατέρα· υιός δε άφρων είναι λύπη της μητρός αυτού.
ソロモンの箴言 智慧ある子は父を欣ばす 愚なる子は母の憂なり
2 Οι θησαυροί της ανομίας δεν ωφελούσιν· η δε δικαιοσύνη ελευθερόνει εκ θανάτου.
不義の財は益なし されど正義は救ひて死を脱かれしむ
3 Ο Κύριος δεν θέλει λιμοκτονήσει ψυχήν δικαίου· ανατρέπει δε την περιουσίαν των ασεβών.
ヱホバは義者の霊魂を餓ゑしめず 惡者にその欲するところを得ざらしむ
4 Η οκνηρά χειρ πτωχείαν φέρει· πλουτίζει δε η χειρ του επιμελούς.
手をものうくして動くものは貧くなり 勤めはたらく者の手は富を得
5 Ο συνάγων εν τω θέρει είναι υιός συνέσεως· ο δε κοιμώμενος εν τω θερισμώ υιός αισχύνης.
夏のうちに斂むる者は智き子なり 収穫の時にねむる者は辱をきたす子なり
6 Ευλογία επί την κεφαλήν του δικαίου· το στόμα δε των ασεβών αδικία καλύπτει.
義者の首には福祉きたり 惡者の口は強暴を掩ふ
7 Η μνήμη του δικαίου είναι μετ' ευλογίας· το δε όνομα των ασεβών σήπεται.
義者の名は讃られ 惡者の名は腐る
8 Ο σοφός την καρδίαν θέλει δέχεσθαι εντολάς· ο δε μωρός τα χείλη θέλει υποσκελισθή.
心の智き者は誡命を受く されど口の頑愚なる者は滅さる
9 Ο περιπατών εν ακεραιότητι περιπατεί ασφαλώς· ο δε διαστρέφων τας οδούς αυτού θέλει γνωρισθή.
直くあゆむ者はそのあゆむこと安し されどその途を曲ぐる者は知らるべし
10 Όστις νεύει διά του οφθαλμού, προξενεί οδύνην· ο δε μωρός τα χείλη θέλει υποσκελισθή.
眼をもて眴せする者は憂をおこし 口の頑愚なる者は亡さる
11 Το στόμα του δικαίου είναι πηγή ζωής· το στόμα δε των ασεβών αδικία καλύπτει.
義者の口は生命の泉なり 惡者の口は強暴を掩ふ
12 Το μίσος διεγείρει έριδας· αλλ' η αγάπη καλύπτει πάντα τα σφάλματα.
怨恨は爭端をおこし 愛はすべての愆を掩ふ
13 Εις τα χείλη του συνετού ευρίσκεται η σοφία· η δε ράβδος είναι διά την ράχιν του ενδεούς φρενών.
哲者のくちびるには智慧あり 智慧なき者の背のためには鞭あり
14 Οι σοφοί αποταμιεύουσι γνώσιν· το στόμα δε του προπετούς είναι πλησίον απωλείας.
智慧ある者は知識をたくはふ 愚かなる者の口はいまにも滅亡をきたらす
15 Τα αγαθά του πλουσίου είναι η οχυρά αυτού πόλις· καταστροφή δε των πενήτων πτωχεία αυτών.
富者の資財はその堅き城なり 貧者のともしきはそのほろびなり
16 Τα έργα του δικαίου είναι εις ζωήν· το προϊόν του ασεβούς εις αμαρτίαν.
義者が動作は生命にいたり 惡者の利得は罪にいたる
17 Ο φυλάττων την παιδείαν ευρίσκεται εν οδώ ζωής· ο δε εγκαταλείπων τον έλεγχον αποπλανάται.
敎をまもる者は生命の道にあり懲戒をすつる者はあやまりにおちいる
18 Όστις καλύπτει μίσος υπό χείλη ψευδή, και όστις προφέρει συκοφαντίαν, είναι άφρων.
怨をかくす者には虚偽のくちびるあり 誹謗をいだす者は愚かなる者なり
19 Εν τη πολυλογία δεν λείπει αμαρτία· αλλ' όστις κρατεί τα χείλη αυτού, είναι συνετός.
言おほけれぼ罪なきことあたはず その口唇を禁むるものは智慧あり
20 Η γλώσσα του δικαίου αργύριον εκλεκτόν· η καρδία των ασεβών πράγμα μηδαμινόν.
義者の舌は精銀のごとし 惡者の心は値すくなし
21 Τα χείλη του δικαίου βόσκουσι πολλούς· οι δε άφρονες αποθνήσκουσι δι' έλλειψιν φρενών.
義者の口唇はおほくの人をやしなひ 愚なる者は智慧なきに由て死ぬ
22 Η ευλογία του Κυρίου πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.
ヱホバの祝福は人を富す 人の勞苦はこれに加ふるところなし
23 Ως γέλως είναι εις τον άφρονα να πράττη κακόν· η δε σοφία είναι ανδρός συνετού.
愚かなる者は惡をなすを戯れごとのごとくす 智慧のさとかる人にとりても是のごとし
24 Ο φόβος του ασεβούς θέλει επέλθει επ' αυτόν· η επιθυμία δε των δικαίων θέλει εκπληρωθή.
惡者の怖るるところは自己にきたり 義者のねがふところはあたへらる
25 Καθώς παρέρχεται ο ανεμοστρόβιλος, ούτως ο ασεβής δεν υπάρχει· ο δε δίκαιος θέλει είσθαι τεθεμελιωμένος εις τον αιώνα.
狂風のすぐるとき惡者は無に歸せん 義者は窮なくたもつ基のごとし
26 Καθώς το όξος εις τους οδόντας και ο καπνός εις τους οφθαλμούς, ούτως είναι ο οκνηρός εις τους αποστέλλοντας αυτόν.
惰る者のこれを遣すものに於るは酢の歯に於るが如く煙の目に於るが如し
27 Ο φόβος του Κυρίου προσθέτει ημέρας· τα δε έτη των ασεβών θέλουσιν ελαττωθή.
ヱホバを畏るることは人の日を多くす されど惡者の年はちぢめらる
28 Η προσδοκία των δικαίων θέλει είσθαι ευφροσύνη· η ελπίς όμως των ασεβών θέλει απολεσθή.
義者の望は喜悦にいたり惡者の望は絶べし
29 Η οδός του Κυρίου είναι οχύρωμα εις τον άμεμπτον, όλεθρος δε εις τους εργάτας της ανομίας.
ヱホバの途は直者の城となり 惡を行ふものの滅亡となる
30 Ο δίκαιος εις τον αιώνα δεν θέλει σαλευθή· οι δε ασεβείς δεν θέλουσι κατοικήσει την γην.
義者は何時までも動かされず 惡者は地に住むことを得じ
31 Το στόμα του δικαίου αναδίδει σοφίαν· η δε ψευδής γλώσσα θέλει εκκοπή.
義者の口は智慧をいだすなり 虚偽の舌は抜るべし
32 Τα χείλη του δικαίου γνωρίζουσι το ευχάριστον· το στόμα δε των ασεβών τα διεστραμμένα.
義者のくちびるは喜ばるべきことをわきまへ 惡者の口はいつはりを語る
