Παροιμίαι 10
1 Παροιμίαι Σολομώντος. Υιός σοφός ευφραίνει πατέρα· υιός δε άφρων είναι λύπη της μητρός αυτού.
The proverbs of Solomon. A wise son makes a glad father: but a foolish son is the heaviness of his mother.
2 Οι θησαυροί της ανομίας δεν ωφελούσιν· η δε δικαιοσύνη ελευθερόνει εκ θανάτου.
Treasures of wickedness profit nothing: but righteousness delivers from death.
3 Ο Κύριος δεν θέλει λιμοκτονήσει ψυχήν δικαίου· ανατρέπει δε την περιουσίαν των ασεβών.
The LORD will not suffer the soul of the righteous to famish: but he casts away the substance of the wicked.
4 Η οκνηρά χειρ πτωχείαν φέρει· πλουτίζει δε η χειρ του επιμελούς.
He becomes poor that deals with a slack hand: but the hand of the diligent makes rich.
5 Ο συνάγων εν τω θέρει είναι υιός συνέσεως· ο δε κοιμώμενος εν τω θερισμώ υιός αισχύνης.
He that gathers in summer is a wise son: but he that sleeps in harvest is a son that causes shame.
6 Ευλογία επί την κεφαλήν του δικαίου· το στόμα δε των ασεβών αδικία καλύπτει.
Blessings are on the head of the just: but violence covers the mouth of the wicked.
7 Η μνήμη του δικαίου είναι μετ' ευλογίας· το δε όνομα των ασεβών σήπεται.
The memory of the just is blessed: but the name of the wicked shall rot.
8 Ο σοφός την καρδίαν θέλει δέχεσθαι εντολάς· ο δε μωρός τα χείλη θέλει υποσκελισθή.
The wise in heart will receive commandments: but a prating fool shall fall.
9 Ο περιπατών εν ακεραιότητι περιπατεί ασφαλώς· ο δε διαστρέφων τας οδούς αυτού θέλει γνωρισθή.
He that walks uprightly walks surely: but he that perverts his ways shall be known.
10 Όστις νεύει διά του οφθαλμού, προξενεί οδύνην· ο δε μωρός τα χείλη θέλει υποσκελισθή.
He that winks with the eye causes sorrow: but a prating fool shall fall.
11 Το στόμα του δικαίου είναι πηγή ζωής· το στόμα δε των ασεβών αδικία καλύπτει.
The mouth of a righteous man is a well of life: but violence covers the mouth of the wicked.
12 Το μίσος διεγείρει έριδας· αλλ' η αγάπη καλύπτει πάντα τα σφάλματα.
Hatred stirs up strifes: but love covers all sins.
13 Εις τα χείλη του συνετού ευρίσκεται η σοφία· η δε ράβδος είναι διά την ράχιν του ενδεούς φρενών.
In the lips of him that has understanding wisdom is found: but a rod is for the back of him that is void of understanding.
14 Οι σοφοί αποταμιεύουσι γνώσιν· το στόμα δε του προπετούς είναι πλησίον απωλείας.
Wise men lay up knowledge: but the mouth of the foolish is near destruction.
15 Τα αγαθά του πλουσίου είναι η οχυρά αυτού πόλις· καταστροφή δε των πενήτων πτωχεία αυτών.
The rich man’s wealth is his strong city: the destruction of the poor is their poverty.
16 Τα έργα του δικαίου είναι εις ζωήν· το προϊόν του ασεβούς εις αμαρτίαν.
The labor of the righteous tends to life: the fruit of the wicked to sin.
17 Ο φυλάττων την παιδείαν ευρίσκεται εν οδώ ζωής· ο δε εγκαταλείπων τον έλεγχον αποπλανάται.
He is in the way of life that keeps instruction: but he that refuses reproof errs.
18 Όστις καλύπτει μίσος υπό χείλη ψευδή, και όστις προφέρει συκοφαντίαν, είναι άφρων.
He that hides hatred with lying lips, and he that utters a slander, is a fool.
19 Εν τη πολυλογία δεν λείπει αμαρτία· αλλ' όστις κρατεί τα χείλη αυτού, είναι συνετός.
In the multitude of words there wants not sin: but he that refrains his lips is wise.
20 Η γλώσσα του δικαίου αργύριον εκλεκτόν· η καρδία των ασεβών πράγμα μηδαμινόν.
The tongue of the just is as choice silver: the heart of the wicked is little worth.
21 Τα χείλη του δικαίου βόσκουσι πολλούς· οι δε άφρονες αποθνήσκουσι δι' έλλειψιν φρενών.
The lips of the righteous feed many: but fools die for want of wisdom.
22 Η ευλογία του Κυρίου πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.
The blessing of the LORD, it makes rich, and he adds no sorrow with it.
23 Ως γέλως είναι εις τον άφρονα να πράττη κακόν· η δε σοφία είναι ανδρός συνετού.
It is as sport to a fool to do mischief: but a man of understanding has wisdom.
24 Ο φόβος του ασεβούς θέλει επέλθει επ' αυτόν· η επιθυμία δε των δικαίων θέλει εκπληρωθή.
The fear of the wicked, it shall come on him: but the desire of the righteous shall be granted.
25 Καθώς παρέρχεται ο ανεμοστρόβιλος, ούτως ο ασεβής δεν υπάρχει· ο δε δίκαιος θέλει είσθαι τεθεμελιωμένος εις τον αιώνα.
As the whirlwind passes, so is the wicked no more: but the righteous is an everlasting foundation.
26 Καθώς το όξος εις τους οδόντας και ο καπνός εις τους οφθαλμούς, ούτως είναι ο οκνηρός εις τους αποστέλλοντας αυτόν.
As vinegar to the teeth, and as smoke to the eyes, so is the sluggard to them that send him.
27 Ο φόβος του Κυρίου προσθέτει ημέρας· τα δε έτη των ασεβών θέλουσιν ελαττωθή.
The fear of the LORD prolongs days: but the years of the wicked shall be shortened.
28 Η προσδοκία των δικαίων θέλει είσθαι ευφροσύνη· η ελπίς όμως των ασεβών θέλει απολεσθή.
The hope of the righteous shall be gladness: but the expectation of the wicked shall perish.
29 Η οδός του Κυρίου είναι οχύρωμα εις τον άμεμπτον, όλεθρος δε εις τους εργάτας της ανομίας.
The way of the LORD is strength to the upright: but destruction shall be to the workers of iniquity.
30 Ο δίκαιος εις τον αιώνα δεν θέλει σαλευθή· οι δε ασεβείς δεν θέλουσι κατοικήσει την γην.
The righteous shall never be removed: but the wicked shall not inhabit the earth.
31 Το στόμα του δικαίου αναδίδει σοφίαν· η δε ψευδής γλώσσα θέλει εκκοπή.
The mouth of the just brings forth wisdom: but the fraudulent tongue shall be cut out.
32 Τα χείλη του δικαίου γνωρίζουσι το ευχάριστον· το στόμα δε των ασεβών τα διεστραμμένα.
The lips of the righteous know what is acceptable: but the mouth of the wicked speaks frowardness.
