Παροιμίαι 10
1 Παροιμίαι Σολομώντος. Υιός σοφός ευφραίνει πατέρα· υιός δε άφρων είναι λύπη της μητρός αυτού.
Mudar sin veseli oca, a lud je sin žalost majci svojoj.
2 Οι θησαυροί της ανομίας δεν ωφελούσιν· η δε δικαιοσύνη ελευθερόνει εκ θανάτου.
Ne koristi krivo stečeno blago, dok pravednost izbavlja od smrti.
3 Ο Κύριος δεν θέλει λιμοκτονήσει ψυχήν δικαίου· ανατρέπει δε την περιουσίαν των ασεβών.
Ne dopušta Jahve da gladuje duša pravednika, ali odbija pohlepu opakih.
4 Η οκνηρά χειρ πτωχείαν φέρει· πλουτίζει δε η χειρ του επιμελούς.
Lijena ruka osiromašuje čovjeka, a marljiva ga obogaćuje.
5 Ο συνάγων εν τω θέρει είναι υιός συνέσεως· ο δε κοιμώμενος εν τω θερισμώ υιός αισχύνης.
Tko sabira ljeti, razuman je sin, a tko hrče o žetvi, navlači sramotu.
6 Ευλογία επί την κεφαλήν του δικαίου· το στόμα δε των ασεβών αδικία καλύπτει.
Blagoslovi su nad glavom pravedniku, a usta opakih kriju nasilje.
7 Η μνήμη του δικαίου είναι μετ' ευλογίας· το δε όνομα των ασεβών σήπεται.
Pravednikov je spomen blagoslovljen, a opakom se ime proklinje.
8 Ο σοφός την καρδίαν θέλει δέχεσθαι εντολάς· ο δε μωρός τα χείλη θέλει υποσκελισθή.
Tko je mudra srca, prima zapovijedi, dok brbljava luda propada.
9 Ο περιπατών εν ακεραιότητι περιπατεί ασφαλώς· ο δε διαστρέφων τας οδούς αυτού θέλει γνωρισθή.
Tko nedužno živi, hodi bez straha, a tko ide krivim putovima, poznat će se.
10 Όστις νεύει διά του οφθαλμού, προξενεί οδύνην· ο δε μωρός τα χείλη θέλει υποσκελισθή.
Tko žmirka okom, zadaje tugu, a tko ludo zbori, propada.
11 Το στόμα του δικαίου είναι πηγή ζωής· το στόμα δε των ασεβών αδικία καλύπτει.
Pravednikova su usta izvor života, a opakomu usta kriju nasilje.
12 Το μίσος διεγείρει έριδας· αλλ' η αγάπη καλύπτει πάντα τα σφάλματα.
Mržnja izaziva svađu, a ljubav pokriva sve pogreške.
13 Εις τα χείλη του συνετού ευρίσκεται η σοφία· η δε ράβδος είναι διά την ράχιν του ενδεούς φρενών.
Na usnama razumnoga nalazi se mudrost, a batina je za leđa nerazumna čovjeka.
14 Οι σοφοί αποταμιεύουσι γνώσιν· το στόμα δε του προπετούς είναι πλησίον απωλείας.
Mudri kriju znanje, a luđakova su usta blizu propasti.
15 Τα αγαθά του πλουσίου είναι η οχυρά αυτού πόλις· καταστροφή δε των πενήτων πτωχεία αυτών.
Blago je bogatomu tvrdi grad, a ubogima je propast njihovo siromaštvo.
16 Τα έργα του δικαίου είναι εις ζωήν· το προϊόν του ασεβούς εις αμαρτίαν.
Pravednik prirađuje za život, a opaki prirađuje za grijeh.
17 Ο φυλάττων την παιδείαν ευρίσκεται εν οδώ ζωής· ο δε εγκαταλείπων τον έλεγχον αποπλανάται.
Tko se naputka drži, na putu je života, a zabluđuje tko se na ukor ne osvrće.
18 Όστις καλύπτει μίσος υπό χείλη ψευδή, και όστις προφέρει συκοφαντίαν, είναι άφρων.
Lažljive usne kriju mržnju, a tko klevetu širi, bezuman je!
19 Εν τη πολυλογία δεν λείπει αμαρτία· αλλ' όστις κρατεί τα χείλη αυτού, είναι συνετός.
Obilje riječi ne biva bez grijeha, a tko zauzdava svoj jezik, razuman je.
20 Η γλώσσα του δικαίου αργύριον εκλεκτόν· η καρδία των ασεβών πράγμα μηδαμινόν.
Pravednikov je jezik odabrano srebro, a razum opakoga malo vrijedi.
21 Τα χείλη του δικαίου βόσκουσι πολλούς· οι δε άφρονες αποθνήσκουσι δι' έλλειψιν φρενών.
Pravednikove su usne hrana mnogima, a luđaci umiru s ludosti svoje.
22 Η ευλογία του Κυρίου πλουτίζει, και λύπη δεν θέλει προστεθή εις αυτήν.
Gospodnji blagoslov obogaćuje i ne prati ga nikakva muka.
23 Ως γέλως είναι εις τον άφρονα να πράττη κακόν· η δε σοφία είναι ανδρός συνετού.
Bezumniku je radost učiniti sramotno djelo, a razumnu čovjeku biti mudar.
24 Ο φόβος του ασεβούς θέλει επέλθει επ' αυτόν· η επιθυμία δε των δικαίων θέλει εκπληρωθή.
Čega se opaki boji, ono će ga stići, a pravednička se želja ispunjava.
25 Καθώς παρέρχεται ο ανεμοστρόβιλος, ούτως ο ασεβής δεν υπάρχει· ο δε δίκαιος θέλει είσθαι τεθεμελιωμένος εις τον αιώνα.
Kad oluja prohuja, opakoga nestane, a pravednik ima temelj vječni.
26 Καθώς το όξος εις τους οδόντας και ο καπνός εις τους οφθαλμούς, ούτως είναι ο οκνηρός εις τους αποστέλλοντας αυτόν.
Kakav je ocat zubima i dim očima, takav je ljenivac onima koji ga šalju.
27 Ο φόβος του Κυρίου προσθέτει ημέρας· τα δε έτη των ασεβών θέλουσιν ελαττωθή.
Strah Gospodnji umnaža dane, a opakima se prekraćuju godine.
28 Η προσδοκία των δικαίων θέλει είσθαι ευφροσύνη· η ελπίς όμως των ασεβών θέλει απολεσθή.
Pravedničko je ufanje puno radosti, a opakima je nada uprazno.
29 Η οδός του Κυρίου είναι οχύρωμα εις τον άμεμπτον, όλεθρος δε εις τους εργάτας της ανομίας.
Gospodnji je put okrilje bezazlenu, a propast onima koji čine zlo.
30 Ο δίκαιος εις τον αιώνα δεν θέλει σαλευθή· οι δε ασεβείς δεν θέλουσι κατοικήσει την γην.
Pravednik se neće nikad pokolebati, a opakih će nestati s lica zemlje.
31 Το στόμα του δικαίου αναδίδει σοφίαν· η δε ψευδής γλώσσα θέλει εκκοπή.
Pravednikova usta rađaju mudrošću, a opak jezik čupa se s korijenom.
32 Τα χείλη του δικαίου γνωρίζουσι το ευχάριστον· το στόμα δε των ασεβών τα διεστραμμένα.
Pravednikove usne znaju što je milo, dok usta opakih poznaju zloću.
