Κατα Ματθαιον 21
1 Και ότε επλησίασαν εις Ιεροσόλυμα και ήλθον εις Βηθφαγή προς το όρος των ελαιών, τότε ο Ιησούς απέστειλε δύο μαθητάς,
Lorsqu'ils approchèrent de Jérusalem et qu'ils eurent atteint Bethphagé, vers le mont des Oliviers. Jésus envoya deux disciples,
2 λέγων προς αυτούς· Υπάγετε εις την κώμην την απέναντι υμών, και ευθύς θέλετε ευρεί όνον δεδεμένην και πωλάριον μετ' αυτής· λύσατε και φέρετέ μοι.
en leur disant: «Allez à ce village qui est en face de vous, et, en entrant, vous trouverez une ânesse attachée, et un ânon avec elle; détachez-les et amenez-les-moi.
3 Και εάν τις σας είπη τι, θέλετε ειπεί ότι ο Κύριος έχει χρείαν αυτών· και ευθύς θέλει αποστείλει αυτά.
Si l’on vous dit quelque chose, vous direz que le Seigneur en a besoin, et on les enverra tout de suite.»
4 Τούτο δε όλον έγεινε διά να πληρωθή το ρηθέν διά του προφήτου, λέγοντος·
Cela arriva, afin que s'accomplît la parole du prophète:
5 Είπατε προς την θυγατέρα Σιών, Ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε πραΰς και καθήμενος επί όνου και πώλου υιού υποζυγίου.
«Dites à ta fille de Sion: Voici ton roi qui vient à toi; il est clément, et monté sur ânesse et sur un ânon, le petit d'une bête de somme.»
6 Πορευθέντες δε οι μαθηταί και ποιήσαντες καθώς προσέταξεν αυτούς ο Ιησούς,
Les disciples partirent, et firent comme Jésus le leur avait commandé.
7 έφεραν την όνον και το πωλάριον, και έβαλον επάνω αυτών τα ιμάτια αυτών και επεκάθισαν αυτόν επάνω αυτών.
Ils amenèrent l’ânesse et l’ânon, mirent leurs manteaux sur ces animaux, et Jésus s'assit dessus.
8 Ο δε περισσότερος όχλος έστρωσαν τα ιμάτια εαυτών εις την οδόν, άλλοι δε έκοπτον κλάδους από των δένδρων και έστρωνον εις την οδόν.
La plupart des gens étendaient leurs manteaux sur la route, tandis que d'autres coupaient des rameaux aux arbres, et en jonchaient le chemin.
9 Οι δε όχλοι οι προπορευόμενοι και οι ακολουθούντες έκραζον, λέγοντες· Ωσαννά τω υιώ Δαβίδ· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου· Ωσαννά εν τοις υψίστοις.
La foule qui allait devant, et celle qui suivait, criaient: «Hosanna au Fils de David! Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur! Hosanna dans les lieux très-hauts!»
10 Και ότε εισήλθεν εις Ιεροσόλυμα, εσείσθη πάσα η πόλις, λέγουσα· Τις είναι ούτος;
Et quand il entra dans Jérusalem, toute la ville fut en émoi. On disait: «Qui est-ce?»
11 Οι δε όχλοι έλεγον· Ούτος είναι Ιησούς ο προφήτης ο από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας.
Et la foule répondait: «C'est Jésus, le prophète de Nazareth en Galilée.»
12 Και εισήλθεν ο Ιησούς εις το ιερόν του Θεού και εξέβαλε πάντας τους πωλούντας και αγοράζοντας εν τω ιερώ, και τας τραπέζας των αργυραμοιβών ανέτρεψε και τα καθίσματα των πωλούντων τας περιστεράς,
Jésus entra dans le temple de Dieu; il chassa tous ceux qui vendaient et qui achetaient dans le temple; il renversa les tables des changeurs et les bancs des vendeurs de pigeons,
13 και λέγει προς αυτούς· Είναι γεγραμμένον, Ο οίκός μου οίκος προσευχής θέλει ονομάζεσθαι, σεις δε εκάμετε αυτόν σπήλαιον ληστών.
et leur dit: «Il est écrit: «Ma maison sera appelée une maison de prière, » mais vous, vous en faites «une caverne de voleurs»,
14 Και προσήλθον προς αυτόν τυφλοί και χωλοί εν τω ιερώ και εθεράπευσεν αυτούς.
Des aveugles et des boiteux vinrent le trouver dans le temple, et il les guérit.
15 Ιδόντες δε οι αρχιερείς και οι γραμματείς τα θαυμάσια, τα οποία έκαμε, και τους παίδας κράζοντας εν τω ιερώ και λέγοντας, Ωσαννά τω υιώ Δαβίδ, ηγανάκτησαν
Les principaux sacrificateurs et les scribes voyant les merveilles qu'il avait faites, et les enfants qui criaient dans le temple: «Hosanna au Fils de David!» s'en indignèrent,
16 και είπον προς αυτόν· Ακούεις τι λέγουσιν ούτοι; Ο δε Ιησούς λέγει προς αυτούς· Ναί· ποτέ δεν ανεγνώσατε ότι εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων ητοίμασας αίνεσιν;
et lui dirent: «Tu entends ce qu'ils disent?» — «Oui, leur dit Jésus; n'avez-vous jamais lu cette parole: «Tu as tiré des louanges de la bouche des petits enfants et de ceux qui sont à la mamelle?»
17 Και αφήσας αυτούς εξήλθεν έξω της πόλεως εις Βηθανίαν και διενυκτέρευσεν εκεί.
Et il les laissa là, et sortit de la ville pour se rendre à Béthanie, où il passa la nuit.
18 Ότε δε το πρωΐ επέστρεφεν εις την πόλιν, επείνασε·
Le matin, en revenant à la ville, il eut faim,
19 και ιδών μίαν συκήν επί της οδού, ήλθε προς αυτήν και ουδέν ηύρεν επ' αυτήν ειμή φύλλα μόνον, και λέγει προς αυτήν· Να μη γείνη πλέον από σου καρπός εις τον αιώνα. Και παρευθύς εξηράνθη η συκή. (aiōn g165)
et ayant vu un figuier sur la route, il y monta; et n'y trouvant que des feuilles, il lui dit: «Que jamais fruit ne naisse de toi: à l'instant le figuier sécha. (aiōn g165)
20 Και ιδόντες οι μαθηταί, εθαύμασαν λέγοντες· Πως παρευθύς εξηράνθη συκή;
A cette vue, les disciples étonnés, dirent: «Comment ce figuier a-t-il séché tout à coup?»
21 Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτούς· Αληθώς σας λέγω, εάν έχητε πίστιν και δεν διστάσητε, ουχί μόνον το της συκής θέλετε κάμει, αλλά και εις το όρος τούτο αν είπητε, Σηκώθητι και ρίφθητι εις την θάλασσαν, θέλει γείνει·
Jésus leur répondit: «En vérité, je vous dis que si vous aviez de la foi et que vous ne doutiez point, non-seulement vous feriez ce qui a été fait à ce figuier, mais encore quand vous diriez à cette montagne: «Va te jeter à la mer, » cela se ferait.
22 και πάντα όσα αν ζητήσητε εν τη προσευχή έχοντες πίστιν θέλετε λάβει.
Tout ce que vous demanderez avec foi, dans votre prière, vous l'obtiendrez.
23 Και ότε ήλθεν εις το ιερόν, προσήλθον προς αυτόν, ενώ εδίδασκεν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού, λέγοντες· Εν ποία εξουσία πράττεις ταύτα, και τις σοι έδωκε την εξουσίαν ταύτην;
Lorsque Jésus fut entré dans le temple, les principaux sacrificateurs et les anciens du peuple le vinrent trouver pendant qu'il enseignait, et lui dirent: «De quel droit fais-tu ces choses. et qui t'a donné ce droit?»
24 Αποκριθείς δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Θέλω σας ερωτήσει και εγώ ένα λόγον, τον οποίον εάν μοι είπητε, και εγώ θέλω σας ειπεί εν ποία εξουσία πράττω ταύτα·
Jésus leur répondit: «Je vous ferai aussi une question, et, si vous y répondez, je vous dirai de quel droit je fais ces choses.
25 το βάπτισμα του Ιωάννου πόθεν ήτο, εξ ουρανού ή εξ ανθρώπων; Και εκείνοι διελογίζοντο καθ' εαυτούς λέγοντες· Εάν είπωμεν, Εξ ουρανού, θέλει ειπεί προς ημάς, Διά τι λοιπόν δεν επιστεύσατε εις αυτόν·
Le baptême de Jean, d'où venait-il? du ciel ou des hommes?» Mais ils firent entre eux cette réflexion: Si nous disons «du ciel, » il nous dira: «Pourquoi donc n'y avez-vous pas cru?»
26 εάν δε είπωμεν, Εξ ανθρώπων, φοβούμεθα τον όχλον· διότι πάντες έχουσι τον Ιωάννην ως προφήτην.
et si nous disons «des hommes, » nous avons lieu de craindre le peuple, car tout le monde tient Jean pour un prophète.
27 Και αποκριθέντες προς τον Ιησούν, είπον· Δεν εξεύρομεν. Είπε προς αυτούς και αυτός· Ουδέ εγώ λέγω προς υμάς εν ποία εξουσία πράττω ταύτα.
Ils répondirent à Jésus: «Nous ne savons.» Jésus leur dit aussi: «Moi non plus, je ne vous dirai pas de quel droit je fais ces choses.»
28 Αλλά τι σας φαίνεται; Άνθρωπος τις είχε δύο υιούς, και ελθών προς τον πρώτον είπε· Τέκνον, ύπαγε σήμερον εργάζου εν τω αμπελώνι μου.
«Mais, que vous semble-t-il de ceci? Un homme avait deux fils, et, s'adressant au premier, il lui dit: «Mon enfant, va aujourd'hui travailler à la vigne.»
29 Ο δε αποκριθείς είπε· Δεν θέλω· ύστερον όμως μετανοήσας υπήγε.
Celui-ci répondit: «Non, je ne veux pas.» Mais ensuite il se repentit, et y alla.
30 Και ελθών προς τον δεύτερον είπεν ωσαύτως. Και εκείνος αποκριθείς είπεν· Εγώ υπάγω, κύριε· και δεν υπήγε.
Le père s'adressa à l'autre, et lui parla de la même manière. Celui-ci répondit: «J'y vais, seigneur; » et il n'y alla point.
31 Τις εκ των δύο έκαμε το θέλημα του πατρός; Λέγουσι προς αυτόν· Ο πρώτος. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς σας λέγω ότι οι τελώναι και αι πόρναι υπάγουσι πρότερον υμών εις την βασιλείαν του Θεού.
Lequel des deux a fait la volonté de son père?» — «C'est le premier, » dirent-ils. Jésus ajouta: «En vérité, je vous dis que les publicains et les femmes de mauvaise vie vous devancent dans le royaume de Dieu;
32 Διότι ήλθε προς υμάς ο Ιωάννης εν οδώ δικαιοσύνης, και δεν επιστεύσατε εις αυτόν· οι τελώναι όμως και αι πόρναι επίστευσαν εις αυτόν· σεις δε ιδόντες δεν μετεμελήθητε ύστερον, ώστε να πιστεύσητε εις αυτόν.
car Jean est venu à vous en toute droiture, et vous ne l'avez pas cru, tandis que les publicains et les femmes de mauvaise vie ont ajouté foi à sa parole; et ensuite, quand bien même vous en avez été témoins, vous ne vous êtes pas repentis et vous n'avez point cru.»
33 Άλλην παραβολήν ακούσατε. Ήτο άνθρωπός τις οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα και περιέβαλεν εις αυτόν φραγμόν και έσκαψεν εν αυτώ ληνόν και ωκοδόμησε πύργον, και εμίσθωσεν αυτόν εις γεωργούς και απεδήμησεν.
«Ecoutez une autre parabole: «Il y avait un chef de famille qui avait planté une vigne; il l'avait entourée d'une haie, y avait creusé un pressoir, bâti une tour; puis, il la donna à cultiver à des vignerons, et quitta le pays.
34 Ότε δε επλησίασεν ο καιρός των καρπών, απέστειλε τους δούλους αυτού προς τους γεωργούς διά να λάβωσι τους καρπούς αυτού.
Quand vint le temps des vendanges, il envoya ses serviteurs pour recevoir sa récolte;
35 Και πιάσαντες οι γεωργοί τους δούλους αυτού, άλλον μεν έδειραν, άλλον δε εφόνευσαν, άλλον δε ελιθοβόλησαν.
mais les vignerons, ayant pris ses serviteurs, battirent l'un, tuèrent l'autre, et en lapidèrent un troisième.
36 Πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους πλειοτέρους των πρώτων, και έκαμον εις αυτούς ωσαύτως.
Le maître en envoya d'autres en plus grand nombre que les premiers, et ils les traitèrent de même.
37 Ύστερον δε απέστειλε προς αυτούς τον υιόν αυτού λέγων· Θέλουσιν εντραπή τον υιόν μου.
Enfin il leur envoya son fils, se disant: «Ils respecteront mon fils.»
38 Αλλ' οι γεωργοί, ιδόντες τον υιόν, είπον προς αλλήλους· Ούτος είναι ο κληρονόμος· έλθετε, ας φονεύσωμεν αυτόν και ας κατακρατήσωμεν την κληρονομίαν αυτού.
Mais, quand les vignerons virent le fils, ils se dirent entre eux: «C'est l'héritier; venez, tuons-le, et gardons son héritage.»
39 Και πιάσαντες αυτόν, εξέβαλον έξω του αμπελώνος και εφόνευσαν.
Là-dessus, ils le prirent, le jetèrent hors de la vigne et le tuèrent.
40 Όταν λοιπόν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τι θέλει κάμει εις τους γεωργούς εκείνους;
Eh bien! quand le maître de la vigne viendra, que fera-t-il à ces vignerons?»
41 Λέγουσι προς αυτόν· Κακούς κακώς θέλει απολέσει αυτούς, και τον αμπελώνα θέλει μισθώσει εις άλλους γεωργούς, οίτινες θέλουσιν αποδώσει εις αυτόν τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών.
Ils dirent à Jésus: «Il fera périr misérablement ces misérables, et remettra la vigne à d'autres vignerons, qui lui donneront le produit en la saison.»
42 Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς· Ποτέ δεν ανεγνώσατε εν ταις γραφαίς, Ο λίθος, τον οποίον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος έγεινε κεφαλή γωνίας· παρά Κυρίου έγεινεν αύτη και είναι θαυμαστή εν οφθαλμοίς υμών;
Jésus leur dit: «N'avez-vous jamais lu dans les Ecritures cette parole: «La pierre, que les constructeurs avaient mise au rebut, est devenue la pierre angulaire. C'est par la volonté du Seigneur qu'elle l’est devenue, et elle est une merveille à nos yeux.
43 Διά τούτο λέγω προς υμάς ότι θέλει αφαιρεθή αφ' υμών η βασιλεία του Θεού και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής·
C'est pourquoi je vous dis que le royaume de Dieu vous sera ôté, et qu'il sera donné à une nation qui en produira les fruits.»
44 και όστις πέση επί τον λίθον τούτον θέλει συντριφθή· εις όντινα δε επιπέση, θέλει κατασυντρίψει αυτόν.
[et celui qui tombera sur cette pierre, s'y brisera, et elle écrasera celui sur qui elle tombera.]
45 Και ακούσαντες οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι τας παραβολάς αυτού, ενόησαν ότι περί αυτών λέγει·
En entendant les paraboles de Jésus, les principaux sacrificateurs et les pharisiens comprirent que c'était d'eux qu'il parlait,
46 και ζητούντες να πιάσωσιν αυτόν, εφοβήθησαν τους όχλους, επειδή είχον αυτόν ως προφήτην.
et, quoiqu'ils eussent le désir de se saisir de lui, la crainte du peuple les retint, parce qu'on tenait Jésus pour un prophète.
