Κατα Ματθαιον 14
1 Κατ' εκείνον τον καιρόν ήκουσεν Ηρώδης ο τετράρχης την φήμην του Ιησού
Mane gahıl I'sayne hək'eedın xabarbı Galileyayne xərıng'uk'le Hiroduk'le g'iyxhe.
2 και είπε προς τους δούλους αυτού· Ούτος είναι Ιωάννης ο Βαπτιστής· αυτός ηγέρθη από των νεκρών, και διά τούτο ενεργούσιν αι δυνάμεις εν αυτώ.
Mang'vee cune nukaraaşik'le eyhen: – Mana xhineeqa k'yooq'ana Yəhye vorna. Mana hapt'ıynbışde əreençe üç'ür qı'ı qarıva, Mang'usse məxdın əlaamatbı hagvas əxə.
3 Διότι ο Ηρώδης συλλαβών τον Ιωάννην έδεσεν αυτόν και έβαλεν εν φυλακή διά Ηρωδιάδα την γυναίκα Φιλίππου του αδελφού αυτού.
Hirodee vucee ögeecar dişdiy, çocune Filippne xhunaşşeyne Hirodiadaynemee, Yəhye aqqı'ı g'elybı-xıleppı ayt'ıl, zindaneeqaniy dağerçu.
4 Διότι έλεγε προς αυτόν ο Ιωάννης· Δεν σοι είναι συγκεχωρημένον να έχης αυτήν.
Nya'askanniy Yəhyee Hiroduk'le uvhuva: «Vas Hirodiada hee'es yixhes deşva».
5 Και θέλων να θανατώση αυτόν εφοβήθη τον όχλον, διότι είχον αυτόν ως προφήτην.
Hirodus Yəhye gik'as ıkkiykıneeyir, mana cəmə'ətıle qəyq'ənnaniy. Cəmə'ətıd Yəhyeyqa peyğambarıqa xhinneniy ilyakkan.
6 Ότε δε ετελούντο τα γενέθλια του Ηρώδου, εχόρευσεν η θυγάτηρ της Ηρωδιάδος εν τω μέσω και ήρεσεν εις τον Ηρώδην·
Hirodın yedike ıxhayn yiğnang'a, Hirodiadayna yiş yı'q'neeqa qığeyç'u mang'usva mık' haa'a. Man Hirodne yik'eençe eyxhe.
7 όθεν μεθ' όρκου ώμολόγησεν εις αυτήν να δώση ό, τι αν ζητήση.
Mang'vee k'ın g'iysar, içee cuke heqqıyn helesınva.
8 Η δε, παρακινηθείσα υπό της μητρός αυτής, Δος μοι, λέγει, εδώ επί πίνακι την κεφαλήν Ιωάννου του Βαπτιστού.
İçeeyid yedee xət qı'iyn eyhe: – Zas xhineeqa k'yooq'ane Yəhyeyna vuk'ul sinee qavaale.
9 Και ελυπήθη ο βασιλεύς, διά τους όρκους όμως και τους συγκαθημένους προσέταξε να δοθή,
Man g'ayxhı paççahın yik' sacurayıd qe'eene, mang'vee mihmanaaşinee ögee k'ın g'assırva içee heqqiyn «Alleva» eyhe.
10 και πέμψας απεκεφάλισε τον Ιωάννην εν τη φυλακή.
Mang'vee zindaneeqa insan g'axuvu Yəhyeyna vuk'ul gyapxas ulyooka.
11 Και εφέρθη η κεφαλή αυτού επί πίνακι και εδόθη εις το κοράσιον, και έφερεν αυτήν προς την μητέρα αυτής.
Mang'una vuk'ul gyapxı sineeab içiys abayle. İçeeyib mana yedis vukkekka.
12 Και προσελθόντες οι μαθηταί αυτού εσήκωσαν το σώμα και έθαψαν αυτό, και ελθόντες απήγγειλαν τούτο εις τον Ιησούν.
Yəhyeyne telebabışe abı mang'un candak alyaat'u, k'eyxhan. Qiyğab mançina xabar ana I'saysqa abayle.
13 Και ακούσας ο Ιησούς ανεχώρησεν εκείθεν εν πλοίω εις έρημον τόπον κατ' ιδίαν· και ακούσαντες οι όχλοι ηκολούθησαν αυτόν πεζοί από των πόλεων.
Man g'ayxhı, I'sa lotk'eeqa gyu'ur vuşucar deşde sa cigeeqa ayk'an. Şaharbışeene insanaaşik'le Mana nyaqa ark'ıniy ats'axhxha, Mang'uqab qihna iviykar avayk'an.
14 Και ότε ο Ιησούς, είδε πολύν όχλον και εσπλαγχνίσθη δι' αυτούς και εθεράπευσε τους αρρώστους αυτών.
I'sa lotk'eençe giç'uyng'a, Mang'uk'le maqa sadıynmeen millet g'acu, manbışis rəhı'm qavayle. Mang'vee maabın vuk'aranbı yug qaa'anbı.
15 Ότε δε έγεινεν εσπέρα, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί αυτού, λέγοντες· Έρημος είναι ο τόπος και η ώρα ήδη παρήλθεν· απόλυσον τους όχλους, διά να υπάγωσιν εις τας κώμας και αγοράσωσιν εις εαυτούς τροφάς.
Exha qexhemee, I'sayn telebabı Mang'usqa qeepxha eyhen: – İnyaa hiqiy-alla vuççud deşin. Gecdad vod. Millet g'aykke hapk'ın hiqiy-allane xivaaşeençe cosun oxhanasın kar alişşecen.
16 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς· Δεν έχουσι χρείαν να υπάγωσι· δότε εις αυτούς σεις να φάγωσιν.
I'seemee manbışik'le eyhen: – Imaak'ancen manbı. Manbışisın otxhuniy şu hele.
17 Οι δε λέγουσι προς αυτόν· Δεν έχομεν εδώ ειμή πέντε άρτους και δύο οψάρια.
Telebabışe I'sayk'le eyhen: – İnyaa şaqa xhone gıneyleyiy q'öne baluğule ğayrı vuççud deşin.
18 Ο δε είπε· Φέρετέ μοι αυτά εδώ.
I'see «Şoqa vodun Zasqa qaleva» eyhe.
19 Και προστάξας τους όχλους να καθήσωσιν επί τα χόρτα, και λαβών τους πέντε άρτους και τα δύο οψάρια, αναβλέψας εις τον ουρανόν ευλόγησε, και κόψας έδωκεν εις τους μαθητάς τους άρτους, οι δε μαθηταί εις τους όχλους.
Milletık'led «Şunab ok'ul gyuvreva» eyhe. I'see Vuce xhoble gıneyiy q'ölle baluğ aqqı, xəəqə ilyakkı, Allahıs şukur haa'a. Qiyğad man gıney hatq'ur telebabışisqa qele, telebabışed man milletıs bit'al ha'a.
20 Και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και εσήκωσαν το περίσσευμα των κλασμάτων, δώδεκα κοφίνους πλήρεις.
Gırgınbı otxhun avts'uyle qiyğa, yıts'ıq'vəbleb xəbna gyavts'una ç'emç'e hexxada axuyne gıneyna saa'a.
21 οι δε τρώγοντες ήσαν έως πεντακισχίλιοι άνδρες, εκτός γυναικών και παιδίων.
Uşaxariy yedar qı'dəbəqəxhee, man otxhuniy xhone aazırılqa ılqəəne insanee otxhun.
22 Και ευθύς ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού να εμβώσιν εις το πλοίον και να υπάγωσι προ αυτού εις το πέραν, εωσού απολύση τους όχλους.
I'see mankecab Cun telebabı ulyookanbı lotk'eeqa gyuv'ur şene aq'valqa ılğeepç'es. Vucur, insanar mançe əlyhəəsmee maa axva.
23 Και αφού απέλυσε τους όχλους, ανέβη εις το όρος κατ' ιδίαν διά να προσευχηθή. Και ότε έγεινεν εσπέρα, ήτο μόνος εκεί.
I'sa cəmə'ət atk'ıniyle qiyğa, Vuccar axumee, exheeqana düə haa'asva suvalqa ılqeç'e.
24 Το δε πλοίον ήτο ήδη εν τω μέσω της θαλάσσης, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων· διότι ήτο εναντίος ο άνεμος.
Mane gahılqasse lotk'a mane cigayke əq'əna qıxha eyxhe. Manbışde suralqa mıts aa'ava, lotk'ayle k'enad mırtar qiyxhar ıxha.
25 Εν δε τη τετάρτη φυλακή της νυκτός υπήγε προς αυτούς ο Ιησούς, περιπατών επί την θάλασσαν.
Miç'eed qıxhesse, I'sa goleene xhinel iykar, manbışisqa qarayle.
26 Και ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα, εταράχθησαν, λέγοντες ότι φάντασμα είναι, και από του φόβου έκραξαν.
Telebabışik'le Mana xhinel oo iykar g'acu, qəvəyq'ənanbı. Manbı qəpq'ı'n ts'irbı ha'a: – Man rı'hı'd!
27 Ευθύς δε ελάλησε προς αυτούς ο Ιησούς λέγων· Θαρσείτε, εγώ είμαι· μη φοβείσθε.
Mankecar I'sa manbışika yuşan ha'a giyğal. Mang'vee manbışik'le: «Qı'məəq'ən, Zı vorva» eyhe.
28 Αποκριθείς δε προς αυτόν ο Πέτρος είπε· Κύριε, εάν ήσαι συ, πρόσταξόν με να έλθω προς σε επί τα ύδατα.
Pyoturee Mang'us inəxdun cuvab qele: – Yizda Xərna, Mana Ğuxheene, zak'le xhinel oo iykar Vasqa «Qorava» eyhe.
29 Ο δε είπεν, Ελθέ. Και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα, διά να έλθη προς τον Ιησούν.
I'see «Qorava» eyhe. Pyoturur lotk'eençe qığeç'u xhinel oo iykar I'saysqana ayk'an.
30 Βλέπων όμως τον άνεμον δυνατόν εφοβήθη, και αρχίσας να καταποντίζηται, έκραξε λέγων· Κύριε, σώσον με.
Mıts it'umba aa'a g'avcu, mana qərq'ı'niyvalin xhinek avqa əə giyğal. Manke «Yizda Xərna, zı g'attixhan he'eva!» mang'vee ts'ir haa'a.
31 Και ευθύς ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επίασεν αυτόν και λέγει προς αυτόν· Ολιγόπιστε, εις τι εδίστασας;
I'see mankecad xıl hotku mana aqqaqqana. I'see mang'uk'le eyhen: – K'ılda inyamnana, nya'a ğu ək'leeqa əxəsee-dəxəseeva qali'ı?
32 Και αφού εισήλθον εις το πλοίον, έπαυσεν ο άνεμος·
Manbı lotk'eeqa ılqeepç'ımee mıts k'ıl qooxhe.
33 οι δε εν τω πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν αυτόν, λέγοντες· Αληθώς Θεού Υιός είσαι.
Lotk'eebınbışe «Ğu hək'erar Allahna Dixırva» uvhu Mang'us k'yoozaranbı.
34 Και διαπεράσαντες ήλθον εις την γην Γεννησαρέτ.
I'sayiy Cun telebabı golyune şene aq'valqa, Genisaretne suralqa ılğeebaç'e.
35 Και γνωρίσαντες αυτόν οι άνθρωποι του τόπου εκείνου, απέστειλαν εις όλην την περίχωρον εκείνην και έφεραν προς αυτόν πάντας τους πάσχοντας,
Maa vooxhene insanaaşik'le I'sa qıvaats'ı, hiqiy-alla Mana arıva ses adaççe. İnsanaaşeb gırgın vuk'aranbı Mang'usqa abayle.
36 και παρεκάλουν αυτόν να εγγίσωσι μόνον το άκρον του ιματίου αυτού· και όσοι ήγγισαν ιατρεύθησαν.
Vuk'aranbışe I'salqa miz k'yaa'a: – Hucoone ixhes, Yiğne tanalinçine baağık xheeyib şi soot'as havaasre. Mang'une tanalinçine baağık soot'uyn gırgınbı yug qeebaxhe vuxha.
